Η τηλεδιάσκεψη που θα αποφάσιζε για την τύχη της εφετινής Σούπερ Λιγκ 1 άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Λογικό. Είναι πολύ νωρίς για να προεξοφλήσει κάποιος ότι σε ένα, δύο, ή τρεις μήνες, δεν θα μπορεί να παιχτεί ποδόσφαιρο -έστω σε άδεια γήπεδα- χωρίς κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Οι ΠΑΕ συμφώνησαν να επανεξετάσουν την κατάσταση μετά το Πάσχα. Ωστόσο, παρά την οδηγία της UEFA να ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα «πάση θυσία», μόνο δύο -η ΑΕΛ και η Ξάνθη- τοποθετήθηκαν ξεκάθαρα υπέρ της διεξαγωγής των πλέι-οφ και των πλέι-άουτ όποτε το επιτρέψουν οι συνθήκες. Δύο ομάδες, μάλιστα, που δεν έχουν απολύτως τίποτα να κερδίσουν ή να χάσουν από αυτή τη διαδικασία.

Δια στόματος Γιάννη Αλαφούζου, που εμφανίστηκε σε συζήτηση για τα κοινά για πρώτη φορά έπειτα από πέντε χρόνια, ο Παναθηναϊκός πρότεινε την άμεση διακοπή του πρωταθλήματος. Μαζί του συντάχθηκαν, ο Αρης (που ζήτησε την επικύρωση της βαθμολογίας ως έχει), ο Παναιτωλικός (αλλά με αναδιάρθρωση, ώστε την επόμενη σεζόν να συμμετάσχουν 16 ομάδες) και ο Πανιώνιος. Οκτώ ΠΑΕ δεν έδειξαν ιδιαίτερη προτίμηση στη μια ή την άλλη λύση. Αλλά, σε περίπτωση οριστικής διακοπής, ο Ολυμπιακός «απαίτησε» να μην ακυρωθεί η αγωνιστική περίοδος (δηλαδή, να αναδειχθεί πρωταθλητής), και ο ΠΑΟΚ να έχει τελεσιδικήσει, προηγουμένως, η υπόθεση περί πολυϊδιοκτησίας, που βρίσκεται στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ.

Η χθεσινή (Πέμπτη) καταγραφή των προθέσεων των ομάδων της Α’ Εθνικής δείχνει ότι πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε, εφέτος, την μπάλα να κυλά στα ελληνικά γήπεδα. Αλλά, υπάρχουν δύο «καυτά» ερωτήματα που μένει να απαντηθούν. Πρώτον, εάν το πρωτάθλημα θα κλείσει με επικύρωση της τρέχουσας βαθμολογίας -α λα βελγικά-, ή θα ματαιωθεί. Σαν να μην έγινε ποτέ. Δεύτερον, εάν η Σούπερ Λιγκ θα αναλάβει το ρίσκο να μη βγάλει ομάδες στα Κύπελλα Ευρώπης της επόμενης σεζόν, όπως απειλεί η UEFA σε περιπτώσεις που δεν έγινε προσπάθεια ομαλής ολοκλήρωσης της αγωνιστικής περιόδου.

Το μεσημέρι της Πέμπτης η Jupiler Pro League έγινε το πρώτο πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας στην Ευρώπη, που «κατέβασε ρολά». Απέμενε μόλις μια αγωνιστική για την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου (θα ακολουθούσαν τα πλέι-οφ), όμως οι Βέλγοι αποφάσισαν να μην περιμένουν τις εξελίξεις με τον κορονοϊό, κι έστεψαν πρωταθλήτρια την Κλαμπ Μπριζ. Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές. Η κυριαρχία της Κλαμπ Μπριζ ήταν αδιαμφισβήτητη (τη στιγμή της διακοπής βρισκόταν 15 βαθμούς μπροστά από τη (δεύτερη) Γάνδη, ενώ η πολυνίκης -με 34 τίτλους- Αντερλεχτ, στη χειρότερη της θέση (8η) μετά το 1936-1937, δεν διεκδικούσε, καν, ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ομάδα εργασίας θα αποφασίσει τι θα συμβεί στη ζώνη του υποβιβασμού.

Η αντίδραση της UEFA στη βιασύνη των Βέλγων θα πρέπει να προβληματίσει την ελληνική Σούπερ Λιγκ. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία, αφού υπογράμμισε ότι «η διακοπή είναι η τελευταία λύση», προειδοποίησε τις Λίγκες να μη διακόψουν οριστικά τα πρωταθλήματα λόγω πανδημίας γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα επιτραπεί η συμμετοχή των ομάδων τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Είναι πολύ νωρίς για να διακόψεις οριστικά ένα πρωτάθλημα. Οχι, όμως, και για να αποφασίσεις πώς πρέπει να το διακόψεις, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. Με πρωταθλητή, ή με… παύλα; Η επιλογή δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Πρέμιερ Λιγκ. Μόνον όσοι μισούν τη Λίβερπουλ θα υποστήριζαν ότι δεν είναι δίκαιο να της απονεμηθεί το τρόπαιο που θα κατακτούσε με τον πιο εμφατικό τρόπο στα χρονικά του αγγλικού πρωταθλήματος. Αλλά, αυτό που είναι δίκαιο για τους «Reds», είναι άδικο για άλλους. Εάν η βαθμολογία «της στιγμής» επικυρωθεί ως τελική, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χάνει τους ομίλους του Champions League για τρεις βαθμούς (ενώ απομένουν 9 ή 10 αγωνιστικές), βγαίνει στο Europa η Γουλβς, αλλά όχι και η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, που έχει τους ίδιους βαθμούς κι έναν αγώνα λιγότερο, ενώ η Μπόρνμουθ υποβιβάζεται με διαφορά τερμάτων.

Στην Αγγλία είναι δίκαιο να «το πάρει» η Λίβερπουλ. Στην Ισπανία, όμως; Η Μπαρτσελόνα είναι μόλις δύο βαθμούς μπροστά από τη Ρεάλ Μαδρίτης, και υπάρχουν άλλες 11 αγωνιστικές. Στην Ιταλία; Με 12 αγωνιστικές να απομένουν, η Γιουβέντους έχει ένα βαθμό περισσότερο από τη Λάτσιο (η οποία είχε χάσει με παρόμοιο τρόπο και το προηγούμενο πρωτάθλημα που είχε διακοπεί στην Ιταλία, το 1915). Στη Γερμανία, η Μπάγερν Μονάχου έχει «αέρα» τεσσάρων βαθμών. Η Παρί, στη Γαλλία, 12. Ποια είναι, άραγε, η διαφορά που καθιστά τη «στέψη» δίκαιη, και ποιος θα το κρίνει αυτό;

Στις χώρες όπου μόνον η πρωταθλήτρια προκρίνεται στο Champions League, ή εκεί που «παίζονται» τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και ο υποβιβασμός, διακυβεύονται πολλά -έως πάρα πολλά- εκατομμύρια. Είναι σωστό να αποφασίσει ποιος θα τα πάρει, η συγκυριακή βαθμολογική θέση των ομάδων. Οχι! Υπάρχει, όμως, άλλος τρόπος; Πιο δίκαιος; Εάν επιλέξουμε την εναλλακτική οδό, της παύλας δίπλα στη σεζόν, θα «μετρήσει» η αμέσως προηγούμενη τελική βαθμολογία: της περασμένης χρονιάς. Αυτό κι αν είναι άδικο! Μιλάμε για «άλλες» ομάδες – ένας χρόνος είναι… αιώνας στο ποδόσφαιρο. Οσο για τη μεσοβέζικη λύση που υποστηρίζουν μερικοί, να επικυρωθεί ένα τμήμα της βαθμολογίας κι όχι ένα άλλο, αποτελεί νομικό (και λογικό) ανέκδοτο.

Οσα συνέβησαν στα γήπεδα τον καιρό που ήταν ανοιχτά, είναι μια πραγματικότητα που, μάλλον, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Θα είναι σαν να περιφρονούμε τον κόπο των παικτών. Ασφαλώς, κάποιες ομάδες θα νιώσουν αδικημένες. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Απλώς, τώρα, δεν θα φταίνε τα δοκάρια ή οι διαιτητές, αλλά… ο κορονοϊός. Κάποτε -μην ξεχνάμε- βαρύτιμα τρόπαια κρίνονταν στον «ξαφνικό θάνατο». Και πιο παλιά, στο στρίψιμο της δεκάρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News