Ο πρωθυπουργός, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, η προκάτοχός του κα Λ.Κατσέλη και άλλοι παράγοντες της κυβέρνησης υπόσχονται στις επιχειρήσεις ότι θα αυξήσουν τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος προς αυτές αποκρύβοντας ωστόσο ότι αυτό μοιάζει μαθηματικά αδύνατο. Και να γιατί: σύμφωνα με τους τελευταίους αριθμούς οι ελληνικές τράπεζες με λιγότερο από το 3% της ευρωπαϊκής τραπεζικής αγοράς έχουν απορροφήσει ένα μέγεθος ρευστότητας 6 φορές μεγαλύτερο από την Φραγκφούρτη που ξεπερνάει τα 92 δισεκατομμύρια ευρώ. Από το ποσό αυτό τα 50 περίπου δισεκατομμύρια αντιστοιχούν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξακολουθεί να αποδέχεται ως ασφάλεια (collateral) έναντι των χρημάτων που παρέχει στις ελληνικές τράπεζες.

 

Τα υπόλοιπα 42 δις αντιστοιχούν σε τιτλοποιήσεις δανείων των ελληνικών τραπεζών για δικά τους δάνεια ή ομόλογα ιδιωτικών μεγάλων επιχειρήσεων. (σς θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τι μερίδιο αντιστοιχεί σε κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες). Οι όροι αποδοχής αυτών των τίτλων είναι μέχρι στιγμής λίγο καλύτεροι αλλά αφορούν στην πλειοψηφία τους επαναχρηματοδοτήσεις ήδη υφιστάμενων δανείων για να μην προχωρήσουν οι τράπεζες σε διαγραφές μεγάλων δανείων τις οποίες και δεν αντέχουν. Νέο χρήμα δεν μοιράζεται.
Καθώς όλο και περισσότεροι καταθέτες –μικροί και μεγάλοι-τραβάνε τα χρήματά τους από το «σύστημα» για να καλύψουν ρευστότητα για να καλύψουν τις ανάγκες τους που παλαιότερα καλύπτονταν από τον δανεισμό ή τον αυξημένο τζίρο, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα χρήματα που παίρνουν από την Φραγκφούρτη για να «κλείνουν τρύπες». Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι οι «τρύπες» αυτές θα μικρύνουν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα; Εγώ πάντως δεν το πιστεύω.

Φυσικά λύσεις υπάρχουν. Αλλά δεν είναι αυτές που γράφονται ή λέγονται για να «ευχαριστηθεί ο λαός». Μία λύση, η πιο ορθολογική, θα ήταν να πουληθούν οι μεσαίες ελληνικές τράπεζες σε μεγαλύτερα ευρωπαϊκά τραπεζικά «σπίτια» που έχουν τη ρευστότητα την οποία δεν έχουν οι δικές μας τράπεζες και δεν αναμένεται να αποκτήσουν τα επόμενα χρόνια. Θα μείνουν 2-3 επιχειρηματικοί «όμιλοι» χωρίς τράπεζα, αλλά τα οφέλη θα είναι πολύ μεγαλύτερα. Το τραπεζικό σύστημα θα εξορθολογισθεί και μαζί του το επιχειρηματικό περιβάλλον. Και οι ισχυρότερες τράπεζες θα είναι πιο ανεξάρτητες απέναντι στο κράτος ένα μεγάλο βάρος του οποίου είναι σήμερα υποχρεωμένες να φορτώνονται.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News