Ο σοφός λαός λέει «Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί». Και η αλήθεια είναι ότι παρ' όλο που ζω 40 χρόνια στη Βουλιαγμένη οι φορές που έχω πάει στο ξενοδοχειακό συγκρότημα του «Αστέρα» που δεσπόζει στον Λαιμό Βουλιαγμένης είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Συνήθως τον έβλεπα από απέναντι από τις «παράγκες του Ορφανοτροφείου» και τον χάζευα έτσι όπως έπαιζε κρυφτό ανάμεσα στο πράσινο και το μπλε.

Τώρα τελευταία ο «Αστέρας» ήρθε στο προσκήνιο με αφορμή τη μελέτη του Ειδικού Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου (Ε.Σ.Χ.Α.Δ.Α.) «Αστέρας Βουλιαγμένης». Το θέμα έγινε περισσότερο γνωστό από τα επεισόδια που έγιναν στο περιφερειακό συμβούλιο όπου περνούσε η Στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η τοπική κοινωνία έχει εκφράσει την αντίθεσή της με το σχέδιο επένδυσης στην τουριστική μονάδα και θα καταφύγει σε ένδικα μέσα όπως υποστήριξε κι ο Δήμαρχος. Γιατί; Γιατί ακριβώς θα πάψει να είναι τουριστική. Κι εξηγούμαι:

Η προτεινόμενη λύση δεν αφορά πλέον μια «ξενοδοχειακή» επένδυση, αλλά μετατροπή της χρήσης γης από ζώνη 2δ (τουριστικές + βοηθητικές δραστηριότητες) σε ζώνη αμιγούς κατοικίας. Μέσα δηλαδή στην περιοχή του ξενοδοχείου Αστέρα θα «κοπούν» οικόπεδα και θα φυτρώσουν πολυτελείς κατοικίες καθώς και πολυτελή διαμερίσματα. Έτσι μοιραία θα αλλάξει όλη η φυσιογνωμία της περιοχής. Το ομορφότερο κομμάτι της Αττικής που ήταν φτιαγμένο για να το απολαμβάνουν εκατομμύρια τουρίστες απ’ όλον τον κόσμο θα το απολαμβάνουν πλέον μόνο 200-300 οικογένειες.

Κι αν ακόμα θεωρήσουμε ότι όλα θα γίνουν σύμφωνα με τη μελέτη, θα έχουμε περίπου 40.000 τ.μ. πολυτελών κατοικιών και διαμερισμάτων. Ως ξενοδοχείο θα μείνει όπως όλα δείχνουν μόνο το συγκρότημα «Ναυσικά» (με 265 κλίνες) ενώ το συγκρότημα «Αρίων» μάλλον θα μετατραπεί σε πολυτελή διαμερίσματα και το συγκρότημα «Αφροδίτη» θα κατεδαφισθεί για να απελευθερώσει δομήσιμη έκταση. Οι πολυτελείς κατοικίες θα κατασκευαστούν διάσπαρτες στην πευκόφυτη έκταση είτε εκεί που είναι τώρα οι καμπάνες και αλλού, εντός των 300 στρεμμάτων. Κάποια αιωνόβια πεύκα που εμποδίζουν προφανώς θα κοπούν (η μελέτη κάνει λόγο για 130) και στη συνέχεια θα αντισταθμιστούν από νεαρά δένδρα από φυτώρια (λες κι ένα αιωνόβιο πεύκο είναι ισοδύναμο με ένα «μωρό» που θα φυτευτεί). Ακόμα και σε αυτό το καλό σενάριο η διαφορά στην ποιότητα του περιβάλλοντος θα είναι φανερή. Εξάλλου σε τέτοιου είδους επενδύσεις η προστασία του περιβάλλοντος δεν ήταν ποτέ το φόρτε τους. Επιπλέον, όσοι έχετε κυκλοφορήσει καλοκαίρι στον Λαιμό φανταστείτε την περιοχή να επιβαρύνεται επιπλέον με τα αυτοκίνητα 200-300 οικογενειών + των φίλων τους. Όποιος έκανε την κυκλοφοριακή μελέτη (αν και δεν την εντόπισα στη μελέτη του ΕΣΧΑΔΑ) και διέγνωσε ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα στην οδό Απόλλωνος, μάλλον δεν έχει περάσει ποτέ από κει καλοκαίρι. Εκτός κι αν «γκετοποιηθεί» όλη η περιοχή του Λαιμού και απαγορεύεται η πρόσβαση στους κοινούς θνητούς.  

Δεν είμαι εναντίον των ξένων επενδύσεων που πιστεύω ότι χρειάζονται για να ξεμυτίσουμε από το τέλμα. Είμαι όμως εναντίον της απληστίας που δεσπόζει στην περίπτωση αυτή. Προκειμένου να μεγαλώσει η Εθνική Τράπεζα το τίμημα (σύμφωνα μάλλον και με τις προθέσεις των επίδοξων αγοραστών) δεν διστάζει να μεταμορφώσει -για να μην πω καταστρέψει- μια ζηλευτή περιοχή. Τι θα πείραζε να πωληθεί ο Αστέρας ως ξενοδοχείο, χωρίς αλλαγή χρήσης κι ας έπαιρνε η Τράπεζα κατά τι λιγότερα από τα 400 εκατομμύρια που πήρε από την πλειοδότρια κοινοπραξία; Αξίζει αυτό το επιπλέον τίμημα την αλλαγή της φυσιογνωμίας μιας περιοχής που είναι καμάρι του τόπου μας; Η (έστω και ήπια) αστικοποίηση ενός παραδεισένιου κομματιού μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμο όφελος αλλά, μακάρι να βγω ψεύτης, μακροπρόθεσμα θα το μετανιώσουμε. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που το βραχυπρόθεσμο θα νικήσει το μακροπρόθεσμο στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται άλλωστε από καταβολής του κράτους μας. Η πώληση έκλεισε χθες στα 400 εκατομμύρια ευρώ. Αρκεί τελικά τόσο χρήμα για να σβήσει το κρίμα στον Λαιμό μας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News