Πες ότι δεν έχεις γεννηθεί εδώ, ότι δεν έχεις μεγαλώσει στην Ελλάδα και δεν έχεις ζήσει εδώ. Αλλά κατά ένα θαυματουργό τρόπο ξέρεις ελληνικά και την Κυριακή το πρωί ανοίγεις την τηλεόραση σου και ακούς τον Γιώργο Παπανδρέου και μετά από λίγο ακούς και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Θα έχεις μείνει με την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει μόνο τρία προβλήματα. Έχει πολλούς άχρηστους δημοσίους υπαλλήλους. Έχει πολλούς πλούσιους συνταξιούχους. Και έχει χαμηλό ΦΠΑ. Κόβοντας λοιπόν το 25% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, το 15% των συντάξεων και αυξάνοντας το ΦΠΑ –βάζοντας και μια έκτακτη εισφορά στους νομοταγείς- η χώρα θα πάψει να είναι προβληματική. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη από αυτή που έχουν κατά νου τα επιτελεία του ΓΠ πρωθυπουργού και του ΓΠ υπουργού των Οικονομικών.

– Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι χαμηλοί φόροι. Το πρόβλημα είναι οι ανείσπρακτοι φόροι. Επτά μήνες τώρα η διοίκηση του ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε ούτε κατ' ελάχιστον να περιορίσει αυτούς που κατακρατούν το ΦΠΑ και αντί άλλης απολογίας έρχεται σήμερα να αυξήσει το ΦΠΑ επιβαρύνοντας αυτούς που το καταβάλλουν, αυξάνοντας αντιστοίχως τα έσοδα αυτών που το κατακρατούν.

– Οι συνταξιούχοι δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν βγει στη σύνταξη στα 50 τους και υπάρχουν και αυτοί που δούλευαν μέχρι τα 65 τους. Δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται όλοι το ίδιο από την πολιτεία.

– Το ότι υπάρχουν άχρηστοι και διεφθαρμένοι υπάλληλοι διορισμένοι και καλυπτόμενοι βέβαια από το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία, κανείς δεν αμφιβάλλει. Όμως δεν ζουν όλοι στο δημόσιο με φακελάκια, λαδώματα και εξυπηρετήσεις. Το «κόψε από όλους κάτι», αν δεν συνοδεύεται από άλλα μέτρα, είναι άδικο. Οι κλέφτες άλλωστε δεν νοιάζονται αν θα τους κόψεις 25% ή 55%. Δεν ζουν απο το μισθό τους και έχουν λαδωθεί και για τα παιδιά τους.

– Θα μου πείτε είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους κλέφτες από τους τίμιους, τους εργατικούς από τους τεμπέληδες. Όχι αν αυτή είναι η δουλειά σου. Και τέλος πάντων γι' αυτό τους πληρώνουμε τους πολιτικούς για τα λίγα δύσκολα. Και όχι για τα πολλά εύκολα.

– Χθες δημοσιεύθηκε και ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Σημίτη σύμφωνα με το οποίο το πρόβλημα της χώρας είναι οι πελατειακές σχέσεις. Σωστό αλλά όχι πλήρες. Λίγες σελίδες μετά στην ίδια εφημερίδα (την Καθημερινή) ο Τάσος Τέλλογλου αποκάλυπτε (άλλη μια) λοβιτούρα στο θέατρο των πολεμικών εξοπλισμών.

– Και μετά είναι οι μίζες των δημοσίων έργων, οι offshore των ημετέρων, η καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για να κάνουν το κομμάτι τους ορισμένοι πολιτικοί, η ανικανότητα που βαπτίσθηκε πολιτική.

– Μόνο τα σκάνδαλα της τελευταίας 20ετιας να αναλογισθεί κανείς – από τον Κοσκωτά του 1988 έως το Βατοπέδι του 2009 – θα «θυμηθεί» ότι η φαλιρισμένη Ελλάδα δεν ήταν έργο μόνο υπαλλήλων αλλά και προϊσταμένων. Των συνεταίρων δηλαδή της εξουσίας που ακούγοντας χθες τα νέα μέτρα θα έβγαλαν έναν αναστεναγμό ανακούφισης. «Ουφ πάλι την γλυτώσαμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News