Δεν γνωρίζω αν ο κ. Βαρουφάκης ζήλεψε τη δόξα των δύο αεριτζήδων (Πολ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ) στην εξαιρετική ταινία, «το Κεντρί», οι οποίοι στήνουν μια εικονική επιχείρηση παράνομου τζόγου για να «δουλέψουν» και να παγιδεύσουν τον ισχυρό και πλούσιο μαφιόζο (Ρόμπερτ Σο). Το κόλπο τους πετυχαίνει και βγαίνουν κερδισμένοι. Το «κόλπο», πάντως, του υπουργού Οικονομικών και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για δομικές-διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, από τις 25 Ιανουαρίου, δεν βγαίνει. Πρόκειται, κυριολεκτικά, για εικονική πραγματικότητα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε, μετά το άκαρπο Εurogroup της Πέμπτης, ότι «…αυτό που χρειάζεται η οικονομία είναι βαθιές μεταρρυθμίσεις, κι αυτό είναι που παρουσιάσαμε.» και πρόσθεσε: «Κάλεσα τους ομολόγους μου να δώσουν έμφαση στη διαφορά μεταξύ μεταρρυθμίσεων που χτυπούν παθογένειες και στις περικοπές. Η αύξηση του ΦΠΑ δεν είναι μεταρρύθμιση, η ενίσχυση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ είναι μεταρρύθμιση».

Έξοχα! Όμως πήρε χαμπάρι κανείς αν ο υπουργός Οικονομικών έχει νομοθετήσει οτιδήποτε για την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ, η απώλεια του οποίου ανέρχεται σε 10 δισ. τον χρόνο, τους έξι μήνες που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση; Προχώρησε, ας πούμε, στη σύνδεση όλων των ταμειακών μηχανών με το ΤΑΧΙS ή θέσπισε την αποκλειστική χρήση ηλεκτρονικού τιμολογίου στη διακίνηση των αγαθών ή υλοποίησε την ιδέα του για πληρωμή με πλαστικό χρήμα από ένα ποσό και άνω;
Είδε κανείς, κι ας το πει να το δούμε και οι υπόλοιποι, κάποια μεταρρύθμιση που χτυπάει τις παθογένειες της οικονομίας; Η απάντηση είναι εύλογη. Όχι.

Ή μήπως έγινε κάποια μεταρρύθμιση, έστω διαφορετική απ' αυτή που θέλουν οι πιστωτές, στο Ασφαλιστικό είτε στη Δημόσια Διοίκηση είτε στις μονοπωλιακές αγορές των αγαθών και τα κλειστά επαγγέλματα, όπως προτείνει ο ΟΟΣΑ.

Επειδή δε ο υπουργός Οικονομικών χρησιμοποιεί την ευγλωττία και τη σπιρτάδα του επιλεκτικά, επικαλέστηκε στις δηλώσεις του στο Λουξεμβούργο, τη συμφωνία του, (πού είναι;) με τον ΟΟΣΑ για την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δεν του είπε κάποιος ή δεν άκουσε, εκτός κι αν διάβαζε τη θεωρία των παιγνίων ξανά, ότι η μεταρρύθμιση Ραγκούση στη Δημόσια Διοίκηση που είχε ξεκινήσει το 2010-11, σχέδιο του ΟΟΣΑ δεν ήταν; Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε είχε βγει στα κεραμίδια.
Αλλά και η μεταρρύθμιση των βυτιοφόρων και των ταξί, επί Ρέππα, σε υποδείξεις του ΟΟΣΑ δεν βασίστηκε; Και σε αυτή τη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απέναντι, όπως και στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που και εδώ προτάσεις του ΟΟΣΑ προωθούνταν.

Το αποκορύφωμα είναι ότι μεγάλο μέρος της μεταρρύθμισης Διαμαντοπούλου στην Παιδεία είχε ως βάση επεξεργασίες και μοντέλα του ΟΟΣΑ για την Παιδεία οι οποίες βεβαίως προσαρμόστηκαν στην ελληνική πραγματικότητα. Αλλά αυτή η κορυφαία μεταρρύθμιση που εξήρε και ο ΟΟΣΑ ξηλώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον συνάδελφο στην κυβέρνηση του κ. Βαρουφάκη, Αρ. Μπαλτά.

Κατά συνέπεια το «δούλεμα» έχει όρια. Ο κ. Βαρουφάκης θα έπρεπε πριν μιλήσει για μεταρρυθμίσεις να πείσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ. Όμως δεν μπορεί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διέπεται από αντιμεταρρυθμιστικό οίστρο και ιδεολογία. Ιδεολογικά γιατί είναι η ταυτότητα της Σοσιαλδημοκρατίας που αποστρέφεται μετά βδελυγμίας και πολιτικά γιατί θα πρέπει να ξεβολέψει κόσμο μεταξύ των οποίων και πολλά κορυφαία στελέχη του.

*Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News