Παραιτήθηκε αργά το απόγευμα της Τετάρτης 9 Μαρτίου 2011, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, Δημήτρης Γεωργακόπουλος. Σύμφωνα με πληροφορίες, βέβαια, η παραίτηση τού… ζητήθηκε. Είναι αυτό που λέμε «παραίτηση, με υδραυλική υποβοήθεια». Η παραίτησή του ή η «παραίτησή» του κ. Γεωργακόπουλου, σχετίζεται άμεσα με την υστέρηση των εσόδων του προϋπολογισμού, το πρώτο δίμηνο του 2011. Νωρίτερα, είχε διαρρεύσει ότι παραιτήθηκε δια λόγους ευθιξίας, επειδή «δεν αξιοποιήθηκα όπως έπρεπε και η παραμονή δεν εξυπηρετεί τους λόγους για τους οποίους ανέλαβα τη θέση», όπως έγραψε στην επιστολή παραίτησης από τη θέση του.

Τελικά, λοιπόν, δεν μπορούμε να πούμε ότι η παραίτηση έγινε αποκλειστικά για λόγους ευθιξίας;

Η ευθιξία είναι ουσιαστικό, σημαίνει την ιδιότητα του εύθικτου (ευ + θιγείν < θιγγάνω=αγγίζω), την ιδιαίτερη ευαισθησία σε προσβολή ή πείραγμα. Προσπαθώ να θυμηθώ την προηγούμενη φορά που κάποιος εδώ στην Ελλάδα παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας, δίχως κάποιος να τον εξαναγκάσει να παραιτηθεί. Βοηθήστε κι εσείς στα σχόλιά σας, αλλά αυτή τη στιγμή, ακριβώς στα μεσάνυχτα που γράφω το κείμενο, δεν θυμάμαι κάτι… ελληνικό. Μπορεί να κάνω και λάθος. Αντίθετα, μου έρχεται στο μυαλό η περίπτωση του κοινοβουλίου της Ουκρανίας που αποφάσισε να περικόψει κατά το ήμισυ τους μισθούς του προέδρου, Βίκτορ Γιούσενκο και της πρωθυπουργού, Ιουλία Τιμοσένκο, καθώς και τις αποζημιώσεις των υπουργών και των βουλευτών, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τη χώρα, τη στιγμή της απόφασης. Αυτό, στο μυαλό μου, καλείται ευθιξία.

Επίσης, ακριβώς έναν χρόνο πριν, ήταν Μάρτιος του 2010, όταν παραιτήθηκε ο πρόεδρος της ρωσικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Λεονίντ Τιαγκάτσεφ, εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων των αθλητών που συμμετείχαν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ, όπως έγραφαν τα media της εποχής. Η ανακοίνωση της απόφασής του μάλιστα έγινε την επομένη του μηνύματος του Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, που κάλεσε τους υπεύθυνους της αποτυχίας να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Ο Λεονίντ (Λεωνίδας) αναγνώρισε τον εαυτό του μέσα στους υπαίτιους και μόνος του παραιτήθηκε. Και αυτό, επίσης, καλείται ευθιξία.

Πάντως, για να είμαστε σωστοί, να πούμε ότι ο κ. Δημήτρης Γεωργακόπουλος είχε επιδώσει άλλες δύο επιστολές παραίτησης – πριν από τη χθεσινή – με τις οποίες εξέφραζε τις δικές του απόψεις για το πώς πρέπει να κινηθούν στο κομμάτι των εσόδων, απόψεις που απέκλιναν από τις επίσημες θέσεις του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό που τον έκανε να παραιτηθεί με την τρίτη (και φαρμακερή) επιστολή του, ήταν ότι, πλέον, δεν είχε κανένα λόγο στις τοποθετήσεις διευθυντών στις εφορίες…

Η ερώτηση είναι η εξής: Από ποιο σημείο και μετά πρέπει να λειτουργεί η ευθιξία ενός πολιτικού ή ενός πολιτικού προσώπου; Στις πόσες επιστολές πρέπει να λειτουργεί η προσωπική ή η πολιτική ευθιξία;

Το σίγουρο είναι ότι η παραίτηση του κ. Γεωργακόπουλου έσκασε σαν ναπάλμ στην κυβέρνηση. Ο πρώην, πλέον, γενικός γραμματέας του υπ. Οικονομικών, είχε αναλάβει εδώ και 13 μήνες την εν λόγω θέση.
Να πάρει, ο αριθμός 13 είναι γρουσούζικος, τελικά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News