«Έχω κουρασθεί να ακούω υπουργούς σας να λένε ότι ήρθαν να κάνουν πολιτική συζήτηση. Τώρα ξέρω ότι συνήθως θα την επικαλεσθούν γιατί δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο», μου είπε πριν από μερικές μέρες τεχνικός συνομιλητής των υπουργών «μας» (ναι είναι και δικοί μας) στην ΕΕ. Σκεφτόμουνα αυτά τα λόγια όταν άκουγα χθες τον Αλέξη Τσίπρα να «σκιαγραφεί» τη νέα ενεργειακή μας σχέση με την Ρωσία.

Τι λέει χοντρικά αυτή; Ότι εμείς θα γίνουμε ό,τι δεν έγινε η Βουλγαρία στο προηγούμενο ρώσικο σχέδιο του αγωγού South Stream. Μια χώρα διέλευσης ρωσικού αερίου προς τα δυτικά Βαλκάνια που θα επιχειρήσει η Ρωσία να κρατήσει έξω από τα όρια επιρροής της ΕΕ. Και αν μας συμφέρει οικονομικά; Παραδοσιακά η Γ' ελληνική δημοκρατία από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή φρόντιζε να «διαφοροποιεί» τους προμηθευτές ενεργειακών πόρων, να μην εξαρτάται από έναν μόνο προμηθευτή. Αυτό διευκολύνει χαμηλότερες τιμές, αλλά και την διαπραγμάτευση για να φτάσεις σε αυτές. Η προηγούμενη κυβέρνηση της χώρας είχε συμφωνήσει σε ένα άλλο project, τον TAP ακριβώς πάνω σε αυτή τη λογική. Αυτή τη λύση την είχε συνδέσει με την πώληση της ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη ΣΟΚΑΡ. Πιθανόν να σκοντάψει αυτή η λύση στην κοινοτική νομοθεσία που δεν επιτρέπει παραγωγός, μεταφορέας και έμπορος να είναι το ίδιο μπλοκ συμφερόντων.

Τώρα ο κ. Τσίπρας ανακοινώνει ότι η Ελλάδα θα φιλοξενήσει την επέκταση του Turkish Stream στην ελληνική επικράτεια. Δεν έχει τίποτα κακό αυτό, αν και ο κ. Τσίπρας σχεδόν παιδικά μας διαβεβαιώνει ότι θα τον πούμε ελληνικό αγωγό. Ας τον πούμε όπως θέλουμε. Το αέριο θα είναι ρώσικο και θα έρχεται από την Τουρκία. Ή από εκεί θα έρθει ή από την Βουλγαρία. Μόνο που στην τελευταία απαγόρευσε η ΕΕ να «περάσει ρώσικο αέριο με τους όρους των Ρώσων». Μα καλά η Γερμανία δεν έχει τον North Stream, αναρωτήθηκε ο κ. Τσίπρας. Φυσικά και τον έχει και μάλιστα η δική της εξάρτηση από τη Ρωσία είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι η εξάρτηση της Ελλάδας από το ρώσικο αέριο. Οι Ρώσοι προσπαθούν να μας πείσουν τώρα ότι αν αγοράζουμε μεγαλύτερες ποσότητες αερίου, θα το παίρνουμε φθηνότερο· ένας «κουβάς αέριο» είμαστε. Αλλά δεν αρκεί μόνο η ποσότητα. Το ελληνικό συμβόλαιο έχει ρήτρες κατά τις οποίες ακόμα και αν δεν καταναλώσεις το αέριο, πρέπει να το πληρώσεις (μας υπόσχονται τώρα ότι θα τις καταργήσουν, αλλά το έχουν ξαναϋποσχεθεί), ενώ η διαμόρφωση της τιμής του δεν επηρεάζεται από τις «τιμές κόμβου», γιατί δεν είμαστε κόμβος (τωρα οι τιμές εκεί είναι χαμηλότερες απο τις τιμές αγωγού). Με άλλον έναν ρώσικο αγωγό θα γίνουμε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News