Όπως όλες οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, και η κυβέρνηση Τσίπρα ανακάλυψε ότι στο δίδυμο που κυβερνάει τη Γερμανία, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εκφράζουν δύο διαφορετικά στρατόπεδα. Η πρώτη φοβάται τις συνέπειες ενός Grexit, ο άλλος όχι. Εκεί, όμως, σταματάνε οι διαφορές τους.

Η Άνγκελα Μέρκελ είναι η πολιτικός της Ευρώπης που ανέδειξε, όσο καμιά άλλη, το θέμα της ανταγωνιστικότητας της ηπείρου μας έναντι των ΗΠΑ και της Ασίας. Η Μέρκελ υποστηρίζει την συμφωνία TTiP με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και την ανάγκη να ευθυγραμμισθεί η Ευρώπη με τις ΗΠΑ για την επεξεργασία μεγάλων όγκων ψηφιακών δεδομένων (big data). Ο συνομιλητής των συνεργατών του κ. Τσίπρα, Νικολάους Μάγιερ Λάντρουτ, είναι εκείνος που σχεδίασε την αιρεσιμότητα (δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις έναντι δανεικών) των προγραμμάτων διάσωσης ως τρόπο παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης -κάτι το οποίο αδυνατούσε να κάνει μέχρι πρότινος με βάση τις συνθήκες σε συντάξεις, μισθούς και τιμές- σχεδιάζοντας τον συμβατικό μηχανισμό της εσωτερικής υποτίμησης.

Η «μαμά» (έτσι λέγεται η Μέρκελ χαϊδευτικά) αρέσκεται να αναφέρεται στον αριθμό 7-25-50%. Η Ευρώπη παράγει το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ και καταναλώνει το 50% των δαπανών του κοινωνικού κράτους. «Αυτό δεν είναι βιώσιμο», συνηθίζει να λέει. Aρα πρέπει ή να κοπούν κοινωνικές παροχές ή να ανέβει η παραγωγικότητα ή να γίνουν και τα δύο μαζί.

Ουδείς άλλος πολιτικός δεν είναι τόσο πιεστικός στη Γερμανία για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη όσο η Μέρκελ. Από την άλλη πλευρά, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρεί ότι το κύριο πρόβλημα της Αθήνας δεν είναι το χρέος ή το ύψος των περικοπών, αλλά η αδυναμία της Ελλάδας να έχει πρόσβαση στις αγορές χρήματος. Οι διαφορές των δύο πολιτικών μεταξύ τους, αλλά και με τους πολιτικούς του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Γερμανίας, στην εκτίμηση της κατάστασης δεν αποκλίνουν τόσο όσο φαντάζονται μερικοί στην Αθήνα. Οι σοσιαλδημοκράτες θεωρούν ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν πρέπει να αποτελούν την πεμπτουσία του προγράμματος και σε αυτή την εκτίμηση η Μέρκελ έχει ήδη συμφωνήσει από το 2012. Ο Σόιμπλε φαίνεται ότι διαφωνεί με την λογική «μέτρο και μετρητό», διότι ετσι εξουδετερώνεται η λογική ενός πλαισίου όπου το ένα μέτρο δεν θα ακυρώνεται από ένα άλλο αντίθετο. Όμως εκεί που διαφωνούν οι δύο είναι για τις συνέπειες ενός Grexit.

O Σόιμπλε πιστεύει ότι δεν θα είναι δύσκολη η αντιμετώπισή του. Η Μέρκελ πιστεύει ότι η αντιμετώπισή του είναι απρόβλεπτη, κυρίως ως προς το γεωπολιτικό της σκέλος. Σε αυτό συμφωνεί μαζί της το, καθοδηγούμενο από τους σοσιαλδημοκράτες, υπουργείο Εξωτερικών και για έναν επιπρόσθετο λόγο: το υπουργείο Οικονομικών καθορίζει πλέον την ευρωπαϊκή πολιτική της Γερμανίας -κάτι που δεν αρέσει στους διπλωμάτες.

Αυτές είναι οι αντιθέσεις. Αλλά αυτές δεν είναι αρκετές για να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ αν αρχίζει και παραβιάζει τον ένα κανόνα πίσω από τον άλλο. Γεγονός το οποίο θα έδινε την εντύπωση ενός νομίσματος που η αξία του καθορίζεται από πολιτικές αποφάσεις ερήμην των αριθμών. «Αυτό θα ήταν το τέλος του ευρώ», λένε στην καγκελαρία. Και σε αυτό το ζήτημα, λένε τα ίδια με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News