Ο προηγούμενος υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννης Παπαθανασίου που έχει κατηγορηθεί δίκαια και άδικα για τα μύρια όσα, είχε αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα: Μέσα στους προμηθευτές των νοσoκομείων που έκαναν το «πάρτυ» με τις τιμές του ΦΕΚ για φίλτρα αιμοκάθαρσης, μοσχεύματα, βίδες και υλικά αγγειοπλαστικής υπήρχαν και 100 «φουκαράδες» που πούλαγαν επιδέσμους και γάζες στα νοσοκομεία. Το δικό τους ποσοστό στα σημερινά χρέη των νοσοκομείων ήταν κάτι μεταξύ 2 και 3% κάπου 180 εκατομμύρια. Με σύμφωνη γνώμη των μεγάλων αυτοί είχαν εξαιρεθεί από τη ρύθμιση των χρεών διότι διαφορετικά θα έκλειναν.

Όταν το θέμα ετέθη στον νέο υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιώργο Παπακωνσταντίνου, η απάντηση προς αυτούς τους φουκαράδες ήταν «δεν μπορούμε να κάνουμε εξαιρέσεις διότι θα πάμε φυλακή…». Κατ' αρχήν δεν πάνε τόσο εύκολα φυλακή οι πολιτικοί στην Ελλάδα και δεύτερον αν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με σχετική ευκολία ένα τέτοιο προφανές θέμα τότε πώς θα αντιμετωπιστούν άλλα σημαντικότερα; Διαφάνεια δέν σημαίνει να μην παίρνεις αυτονόητες και προφανείς αποφάσεις.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο σημαντικότερο. Οι τελευταίοι φαίνεται που πιστεύουν σε αυτό το κράτος είναι όσοι εκδίδουν ελληνικά ομόλογα. Διότι δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός οτι όλοι οι άλλοι θεωρούν οτι θα «μείνουν με τον παπά στο χέρι». Όχι δεν πρόκειται για «ίση μεταχείριση», πρόκειται για άγνοια του γεγονότος οτι οι μεγάλοι θα βρούν χρήματα απο τις μητρικές τους εταιρείες ακόμα και αν «κουρευτούν» τα ομόλογα. Γιατί πέρα απ' όλα τα άλλα, η ιστορία της πληρωμής με τα ομόλογα είναι ένας γιγάντιος μηχανισμός αναδιανομής της πίττας του ιατροφαρμακευτικού υλικού υπέρ των μεγάλων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News