Η κυβέρνηση προσανατολίζεται στο να αντικαταστήσει το 23% της ιδιωτικής εκπαίδευσης με έναν φόρο στη στήλη του ΚΙΝΟ που κατά τον Τρύφωνα Αλεξιάδη θα αποφέρει 500 εκατομμύρια ευρώ -και θα βαρύνει τον παίκτη. Κατά τον ΟΠΑΠ, που μάλλον ξέρει να λογαριάζει καλύτερα, θα φέρει 205 εκατομμύρια -ως γνωστόν, από την εποχή του Βαρουφάκη, αυτή η κυβέρνηση είχε τεράστιες δυσκολίες στο να καταλάβει πώς γίνονται οι πολλαπλασιασμοί, ιδιαίτερα στην αγορά των τυχερών παιχνιδιών.

Έτσι, δια της εις άτοπον απαγωγής το ορφανό της αύξησης του ΦΠΑ περιφέρεται από κατηγορία σε κατηγορία προϊόντος και υπηρεσίας έως ότου κάτσει η μπίλια εκεί που θα υπάρχουν οι μικρότερες αντιδράσεις. Θυμίζω ότι αρχίσαμε από το βόειο κρέας, αλλά επειδή η Γαλλία του προέδρου Ολάντ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας, είπαμε να μην στενοχωρήσουμε τους φίλους μας τους Γάλλους, που μην ξεχνάμε ήταν οι «νονοί» της συμφωνίας μας με τους πιστωτές τον Ιούλιο και κατά κάποιον τρόπο οι εγγυητές της παραμονής μας στο ευρώ.

Δεν θα είχα ακόμα αντίρρηση να φορολογηθεί το πάθος του τζόγου, όπως τα τσιγάρα και τα ποτά, αν δεν έβλεπα μια πλήρη άγνοια εκ μέρους της Αριστεράς της εκτίμησης μιας ελαστικότητας της ζήτησης που οδηγεί συνήθως σε τόνωση της παρα-αγοράς: του λαθρεμπορίου στα ποτά και τα τσιγάρα και των αμφιβόλου νομιμότητας εταιρειών που δραστηριοποιούνται πλάι στον ΟΠΑΠ προσφέροντας υπηρεσίες κυρίως στο διαδίκτυο. Τέλος, θυμίζω ότι το κράτος παίρνει το 30% στο μεικτό του παιχνιδιού που σημαίνει ότι σε περίπτωση που λόγω ανελαστικότητας της ζήτησης πέσει ο τζίρος, τα χρήματα από την μία τσέπη θα βγαίνουν (30% κρατικό μερίδιο στον τζίρο) για να μπουν στην άλλη (έσοδα).

Όλα αυτά έχουν ωστόσο μικρή σημασία μπροστά σε ένα άλλο, σημαντικότερο ζήτημα. Καθώς η κυβέρνηση εξουσιοδοτεί τα μέλη της με ΦΕΚ να υπογράψουν την επόμενη μεγάλη ιδιωτικοποίηση -η σύμβαση για τα επαρχιακά αεροδρόμια θα έχει υπογραφεί ως το τέλος Δεκέμβρη- «πειράζει» την προηγούμενη σύμβαση ιδιωτικοποίησης ενός δημόσιου περιουσιακού στοιχείου μιας άδειας τυχερού παιχνιδιού του ΟΠΑΠ. Αν αυτό γίνεται με κάθε σύμβαση ιδιωτικοποίησης κάθε φορά που «λείπει» ένα ισοδύναμο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, ποιος ακριβώς θα έρθει να συμφωνήσει για δουλειές σε αυτήν εδώ τη χώρα;  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News