Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνι κάτω από την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΔΕΗ της 28ης Φεβρουαρίου και κύκλοι της βιομηχανίας διακινούν την άποψη ότι η τριμερής των δανειστών μας επιχειρεί να προσδώσει εντελώς προσωρινό χαρακτήρα στις αποφάσεις για μείωση των τιμολογίων ρεύματος προς τη βιομηχανία, επειδή θέλει να την «εξοντώσει».

Αιτία είναι η επιστολή ενός -ιταλικής εθνικότητας- υπαλλήλου της τριμερούς με την οποία, μεταξύ των άλλων, προτείνει να μην περάσει στα τιμολόγια της ΔΕΗ η μείωση της τιμής προμήθειας φυσικού αερίου από την Gazprom, αλλά και να επιβαρυνθεί κατ’ αποκλειστικότητα η ΔΕΗ στα δικά της εργοστάσια φυσικού αερίου για την παραγωγή ρεύματος από την περικοπή της επιδότησης των Πιστοποιητικών Διαθεσιμότητας Ισχύος με την οποία επιδοτούνται τα εργοστάσια Φυσικού Αερίου και όχι προφανώς οι ιδιώτες ανταγωνιστές της. Έτσι, η Βιομηχανία συμπεραίνει ότι θα ξανανέβει η τιμή του ρεύματος καθώς η ΔΕΗ θα απολέσει κάποιες από τις επιδοτήσεις που κρατούν την τιμή του ρεύματος χαμηλή.

Όπως το Αλουμίνιο της Ελλάδος, οι Χαλυβουργίες και οι Τσιμεντοβιομηχανίες, έτσι και η ΔΕΗ αποτελεί μία μεγάλη επιχείρηση που έχει σφραγίσει την ανάπτυξη της χώρας. Η απότομη αύξηση της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος έχει μικρότερη σχέση με τις στρεβλώσεις που επιβαρύνουν τη λειτουργία της και περισσότερο με τον τρόπο που είναι οργανωμένη η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και με την (αποτυχημένη) ενεργειακή πολιτική της ΕΕ – όπως θύμισε χθες το βράδυ μιλώντας στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή κ. Κώστα Κωστή για την ιστορία της Αλουμίνον της Ελλάδος (Κράτος και επιχειρήσεις στην Ελλάδα, η ιστορία της «Αλουμίνιον της Ελλάδος», Εκδ. ΠΟΛΙΣ 2013) ο Ραφαήλ Μωυσής. Είναι ένας από τους ανθρώπους υπό τη διοίκηση του οποίου επί υπουργίας Στέφανου Μάνου επιβαρύνθηκε η Αλουμίνιον της Ελλάδος για το ρεύμα το οποίο «καταπίνει» για την παραγωγή του προϊόντος της. Ο Μωυσής θύμισε έκθεση της ΕΤΒΑ το 1975-76 που ανέφερε ότι η παραγωγή αλουμινίου στην Ελλάδα έχει νόημα μόνο εφόσον χρησιμοποιούνται στερεά καύσιμα ή ατομική ενέργεια.

Στο ερώτημα αν το κράτος θα επιδοτούσε σήμερα -μέσω του λογαριασμού του ρεύματος- τη δημιουργία επιχείρησης κατεργασίας αλουμινίου, ο Μωυσής αλλά και ο παρακαθήμενός του καθηγητής Τάσος Γιαννίτσης απάντησαν αρνητικά, αλλά το «Αλουμίνιο» και οι άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες υπάρχουν. Ο Μωυσής επισήμανε ότι αν προσθέτουν αξία τότε θα πρέπει να βρούμε «κάθε δυνατό μέσο» να τις διατηρήσουμε. Και αυτό κάνει η κυβέρνηση, επικαλούμενη έναντι της τρόικας τις «έκτακτες συνθήκες» για να δικαιολογήσει ειδικά τιμολόγια ρεύματος ως «προσωρινές ρυθμίσεις» έως ότου αλλάξει η οργάνωση της αγοράς ή περάσει το βαθύτερο σημείο της ύφεσης ή -ακόμα καλύτερα- συμβούν και τα δύο ταυτόχρονα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News