Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλαντσάρ, αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον περίφημο «λάθος πολλαπλασιαστή» που χρησιμοποιήθηκε για το ελληνικό πρόγραμμα. Για τους περισσότερους, ο όρος, μας ήταν άγνωστος. Στην πορεία μάθαμε ότι είχε υπολογιστεί με λάθος τρόπο η επίπτωση των μέτρων λιτότητας στην ύφεση.

Ο όρος προστέθηκε στο λεξιλόγιο και του πολιτικού προσωπικού. Τις περισσότερες φορές ως ένα επιχείρημα που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί απέναντι στους δανειστές. Εκτός από την αντιπολίτευση και κυβερνητικά στελέχη άρχισαν να μιλάνε γι' αυτόν. Μέχρι και το Μέγαρο Μαξίμου διοχέτευε προς τους δημοσιογράφους την πληροφορία πως «ο λάθος πολλαπλασιαστής μπορεί ν' αποτελέσει ένα χρήσιμο επιχείρημα στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα». Και πρόσθεταν βέβαια με μια δόση… μετριοφροσύνης, πως ο Σαμαράς τα είχε πει από πέρυσι αυτά!
      
Το «χρήσιμο αυτό επιχείρημα», αν δεν κάνουμε λάθος, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Τουλάχιστον με πειστικό τρόπο ώστε να έχει και ένα μικρό έστω αποτέλεσμα. Ο χρόνος πέρασε και μαζί του παρέσυρε κι αυτόν τον πολλαπλασιαστή. Κανένας ποτέ από τότε δεν μίλησε γι' αυτόν. Ήταν μια ακόμα παρένθεση σ' αυτό που λέγεται δημόσιος διάλογος στη χώρα μας. Σαν όλες τις παρενθέσεις όπου ξαφνικά όλοι μιλάμε-νε για ένα θέμα, το θεωρούμε κορυφαίο, στήνονται καυγάδες και συζητήσεις και τελικά φεύγει σαν να μην υπήρξε ποτέ.
      
Εμείς μπορεί να το ξεχάσαμε, αλλά δεν συνέβη το ίδιο με την Κριστίν Λαγκάρντ. Μόλις την περασμένη Τρίτη, μιλώντας στην ευρωπαϊκή, οικονομική και κοινωνική επιτροπή της Ευρωβουλής, έκανε μια δημόσια παραδοχή των λαθών του ΔΝΤ επί του ελληνικού προγράμματος. «Πρέπει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Ήταν ζήτημα τιμής. Πρέπει να αναγνωρίζουμε πότε τα πράγματα δεν έχουν εξεταστεί σε βάθος», είπε χαρακτηριστικά.
     
Και ναι μεν πρόσθεσε με έμφαση (και πώς αλλιώς θα έκανε, άλλωστε;) ότι ακόμα και στην περίπτωση που το λάθος είχε εντοπισθεί έγκαιρα, οι συστάσεις πολιτικής του ΔΝΤ προς τη χώρα μας θα ήταν οι ίδιες, αλλά -και εδώ έχει σημασία- εκτεταμένες σε βάθος χρόνου. Δηλαδή, θα εφαρμοζόταν ή ίδια πολιτική δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά σε μεγαλύτερο χρόνο. Και αυτό δεν είναι διόλου αμελητέο, δεν θα είχε αυτή η προσαρμογή τον ίδιο βαθμό βιαιότητας που είχε και έχει.
       
Οι δηλώσεις Λαγκάρντ έγιναν την Τρίτη. Και έως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη βράδυ), κανένας από την ελληνική πλευρά δεν έχει ασχοληθεί με τις δηλώσεις Λαγκάρντ. Ούτε η αντιπολίτευση, ούτε καν η κυβέρνηση, μέλη της οποίας συναντώνται αυτές τις ημέρες με τους εκπροσώπους των δανειστών. Δεν μοιάζει λίγο παράταιρο, από τη μια να δίνουμε, υποτίθεται, μάχη με τον Τόμσεν, να μη ζητάει νέα αιματηρά μέτρα και από την άλλη να μη χρησιμοποιούμε το δημόσια ομολογημένο λάθος του ΔΝΤ; Και αν δεν είναι αυτό παράταιρο, μήπως είναι τουλάχιστον περίεργο, η κυβέρνηση να μην έχει βγάλει μια ανακοίνωση για το θέμα; Το πιο πιθανό, είναι πως οι ερωτήσεις μου θα μείνουν στον αέρα. Αναπάντητες. Αλλά, τουλάχιστον, τις έκανα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News