Αυτή την εβδομάδα έρχεται η τρόικα για την 4η και πιο κρίσιμη δόση από την έναρξη της ισχύος του μνημονίου. Ως τώρα η τρόικα έπαιρνε μια φωτογραφία της στιγμής μετά την οποία επρόκειτο να εγκρίνει την εκταμίευση της επόμενης δόσης και άλλοτε με περισσότερες (κλειστά επαγγέλματα, επιχειρησιακές συμβάσεις), άλλοτε με λιγότερες επιφυλάξεις έδινε το «καλώς έχει» για την εκταμίευση.

Αυτή τη φορά, την πρώτη του 2011, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Την περασμένη εβδομάδα στην Φραγκφούρτη ένα ανώτατο στέλεχος μηχανισμού που ανήκει στην τρόικα μου είπε ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει πλέον να περιορίζεται σε κινήσεις που ad hoc περικόπτουν περιστασιακά μέρος των ελλειμμάτων αλλά να οικοδομήσει μηχανισμούς και διαδικασίες που οδηγούν σε μία «βιώσιμη» (sustainable) μείωση των ελλειμμάτων.

Τέτοια μέτρα είναι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ο έλεγχος των προμηθειών των νοσοκομείων, ο μηνιαίος έλεγχος όλων των προϋπολογισμών υπουργείων και οργανισμών που συνδέονται με το δημόσιο, η αναγέννηση του φορολογικού μηχανισμού. Από αυτά ελάχιστα προχωρούν και όσα προχωρούν πάνε πολύ αργά. Πάρτε για παράδειγμα τις ηλεκτρονικές κάρτες (κάρτα πολίτη, κάρτα αλλοδαπού, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, κοινωνικό ΚΕΠ κα). Όλα αυτά τα μικρά ψηφιακά σχέδια που θα αλλάξουν ωστόσο ριζικά τη ζωή του πολίτη και θα δώσουν τη δυνατότητα μεγάλων περικοπών καθυστερούν γιατί κανένας δεν παίρνει την ευθύνη να «τα τρέξει» από τον φόβο ότι μπορεί να κατηγορηθεί ότι παίρνει θέση σε πόλεμο (μικρό) συμφερόντων.

Οι κρατικοί αξιωματούχοι ωστόσο θα πρέπει να πάρουν γρήγορες αποφάσεις ακόμα και αν κατηγορηθούν ότι ευνόησαν αυτόν η εκείνον τον προμηθευτή, σε τελευταία ανάλυση θα κριθούν από το αν τα συστήματα αυτά ψηφιακής διακυβέρνησης δουλεύουν και συμβάλλουν στη μείωση των ελλειμμάτων. Το πρόβλημα δεν είναι αν δίνεις κάτι, ακόμα και με ανάθεση, αρκεί να εξηγείς ότι το κάνεις και γιατί το κάνεις και βέβαια η επιλογή σου να έχει αποτέλεσμα. Την περασμένη εβδομάδα, την Πέμπτη, το υπουργείο Άμυνας «πέρασε» μια σειρά συμβάσεων που χρόνιζαν από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και παρόμοιες κινήσεις θα χρειαστεί να γίνουν σε άλλους πολύ πιο ευαίσθητους τομείς της διοίκησης.

Φυσικά το «επείγον» του πράγματος χρειάζεται κάθε φορά να ερευνάται. Πάρτε για παράδειγμα τις αποδείξεις. Εδώ και 6 μήνες το υπουργείο Οικονομικών μας λέει ότι οι Τράπεζες θα εκδώσουν κάρτες για να μην μαζεύουμε μια -μία τις αποδείξεις σε σακούλες και φακέλους. Το Σάββατο μάθαμε ότι και φέτος τουλάχιστον ως τον Απρίλιο θα μαζεύουμε αποδείξεις επειδή σε οκτώ μήνες δεν κατάφεραν να βρουν άκρη με τις κάρτες. Αν όμως για την υλοποίηση αυτής της κάρτας χρειάζονται τόσοι μήνες πόσος χρόνος θα χρειαστεί για την οικοδόμηση μηχανισμών και διαδικασιών που θα δημιουργούν βιώσιμους περιορισμούς των ελλειμμάτων;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News