Στις παρατηρήσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για την συμφωνία των Αθηνών επισημαίνεται –εκτός από τις παρατηρήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους- ότι η Αθήνα «δεν συμμορφώθηκε»με την απόφαση της συνόδου κορυφής για την δημιουργία ενός ταμείου ιδιωτικοποιήσεων. Ο συντάκτης του εγγράφου παραθέτει την απόφαση της συνόδου κορυφής  και το Μνημόνιο (MOU) για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «το να δημιουργήσεις μία task force (για την δημιουργία του ταμείου) δεν είναι επαρκές.»

Το σημείο αυτό συνδέεται με το επόμενο στο οποίο γίνεται λόγος για τις αλλαγές στον τρόπο διοίκησης του ΤΧΣ . Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες δεν ξεχνούν πώς  απομακρύνθηκε ευγενικά η κ Σακελλαρίου και πριν να δώσουν χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση θέλουν να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο ΤΧΣ. Τι αλλαγές; Τέτοιες που να κάνουν εντελώς αδύνατες τις παρεμβάσεις «για τον ορισμό προσώπων στην διοίκηση του ταμείου και των τραπεζών».

Αυτό δεν αρέσει στην σημερινή κυβέρνηση όπως δεν της αρέσει και κάθε ανεξάρτητη, πραγματικά ανεξάρτητη, Αρχή. Μία Αρχή θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιδιώκει πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία όσων χρωστάνε και δεν κάνουν ρύθμιση. Διότι το χρέος –αυτό είναι σαφές από το νέο μνημόνιο –θα εξυπηρετείται στο εξής πρώτα από τα περιουσιακά στοιχεία που είναι διαθέσιμα στην Ελλάδα και στην συνέχεια από ξένα δανεικά. Δεν είναι παραξενιά. Τα χρήματα  που μας έχουν δανείζουν θα ανεβάσουν το συνολικό μας χρέος σε πάνω από 400 δισ. σε μία χώρα με ετήσιο ΑΕΠ 180  δισ. ευρώ. Η διαχείριση της ντόπιας περιουσίας έχει ως στόχο να μειωθούν όσο είναι δυνατόν οι χρηματοδοτικές ανάγκες, ώστε να μην τρομάξουν οι πολίτες στις χώρες των δανειστών από το ποσό που θα χρειασθεί να εγκρίνουν τα κοινοβούλια τους. Αφού δεν έχουμε τρομάξει εμείς που τα παίρνουμε, ας αναζητήσουμε, τουλάχιστον, άλλους τρόπους να μειώσουμε τις χρηματοδοτικές ανάγκες της κοινωνίας μας. Δύο προφανείς: η πώληση δημόσιας περιουσίας και η περιστολή των δημοσίων δαπανών.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News