Στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου δόθηκε η οδηγία να μείνουν στο «Μακεδονία Παλάς», προφανώς όχι για λόγους οικονομίας (είναι ακριβό), αλλά για λόγους ασφάλειας. Αν πιστέψουμε μάλιστα και τον ιδρυτή και μοναδικό πλέον μέτοχο εκ μέρους της οικογένειας Δασκαλαντωνάκη, κ Νίκο Δασκαλαντωνάκη στις θέσεις που ανέπτυξε δια των συνηγόρων του εγγράφως ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνου, το ξενοδοχείο αυτό δεν αξίζει τα λεφτά του.

Στο σημείωμα του κ Δασκαλαντωνάκη παρατίθενται 5 κριτικές επισκεπτών με τίτλους όπως «γεμάτο καπνό χωρίς προειδοποίηση» (αναφέρεται σε φωτιά στην κουζίνα του ξενοδοχείου που είχε μείνει ασυντήρητη ), «κλεμμένος τυφλός» (αναφέρεται σε τουρίστα που του έκλεψαν 1000 δολάρια ενώ ήταν στην αίθουσα πρωινού και είχε ζητήσει λόγω κλοπής να ακυρωθούν τα κλειδιά του!), «Πραγματικά απογοητευτικό», «αναμφιβόλως η χειρότερη σουίτα που έμεινα ποτέ στον κόσμο», «Ξενοδοχείο 5 αστέρων αλλά όχι εμπειρία 5 αστέρων» «εντελώς υπερτιμημένο για το επίπεδο της εξυπηρέτησής του», «Διαλέξτε άλλο ξενοδοχείο», «σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ τιμής και προσφοράς» .

Φυσικά, οι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου που μένουν εκεί, όπως και οι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν ασχολούνται με «τέτοιες λεπτομέρειες». Ούτε άλλωστε με το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στις ελληνικές επιχειρήσεις και στις σχέσεις τους με τις τράπεζες στις οποίες χρωστάνε. Σε μία προηγούμενη ανάρτηση έγραφα για την απόφαση του δικαστηρίου του Ρεθύμνου που αποφάσισε εν όψει του κινδύνου που απειλεί την επιχείρηση από τις τράπεζες και την κρίση, να παραδώσει τη διοίκηση στον κ Νίκο Δασκαλαντωνάκη στον οποίο αναγνώρισε ότι είναι ο μοναδικός μέτοχος καταλογίζοντας εικονικότητα στους υπόλοιπους τέσσερις (τρία παιδιά και σύζυγος). Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι ο δικαστής Συσκάκης ήταν «μιλημένος» και ότι αυτό εννοούσα. Ούτε το ξέρω, ούτε το είπα. Μου πήρε πολλές μέρες (πάνω από ένα δεκαήμερο) για να διαβάσω όσο από το υλικό κατάφερα να συγκεντρώσω από αυτή τη δίκη και δεν ήταν όλο. Και εβδομάδες για να διασταυρώσω έγγραφα με στοιχεία ανθρώπων που δούλευαν ή δουλεύουν στον όμιλο και τις Τράπεζες που τον δάνεισαν. Ο δικαστής Συσκάκης φαίνεται ότι χρειάστηκε πολύ λιγότερο χρόνο.

Η απόφαση δίνει μεγάλο βάρος στην επείγουσα ανάγκη να γίνει αναδιαπραγμάτευση του χρέους των ξενοδοχείων. Και προεξοφλεί ότι οι άλλοτε 60% μέτοχοι της εταιρείας που μετέχει στις περισσότερες εταιρείες ξενοδοχείων (τα παιδιά και η σύζυγος του Ν Δασκαλαντωνάκη) θα χάσουν και την κυρία δίκη. Ίσως εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν έχει πια καμία σημασία ποιος θα ελέγξει τι. Τι θα άλλαζε αν ο δικαστής αποφάσιζε υπέρ του 60% των μετόχων που όμως έχουν πάρει μαζί τις αποφάσεις που οδήγησαν σε αυτά τα αποτελέσματα; Και πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κανείς ότι οι Τράπεζες θα μπορούσαν να ρευστοποιήσουν σε αυτές τις συνθήκες ξενοδοχεία με σοβαρά κατασκευαστικά και άλλα προβλήματα; (Μόνο η Eurobank έχει δανείσει 200 εκατομμύρια ευρώ χωρίς τις εγγυήσεις της Πειραιώς)

Ένα από τα σημαντικότερα συμπεράσματα αυτής της κρίσης είναι ότι οι Τράπεζες θα πρέπει να δανείζουν με πολύ αυστηρότερα κριτήρια επιχειρήσεις χωρίς πραγματική εταιρική διακυβέρνηση, επιχειρήσεις που ταυτίζουν μάνατζμεντ με ιδιοκτησία και ιδιοκτησία με συγγένεια.

 

Το protagon.gr διακόπτει τη δημοσίευση σχολίων στο παρόν άρθρο καθώς δεν είναι δυνατός ο έλεγχος και η διασταύρωση γεγονότων και στοιχείων που παρατίθενται από τους (κυρίως ανώνυμους) σχολιαστές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News