Το Σάββατο η Αθήνα έχασε άλλο ένα ξενοδοχείο, το 17ο στη σειρά, για το 2011. Και η τουριστική υποδομή της χώρας έχασε 100 μονάδες μέσα στο ίδιο έτος. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει σημειωθεί μείωση τουριστικών μονάδων. Η χώρα απέκτησε, βέβαια, μερικές χιλιάδες παράνομα δωμάτια, αλλά έτσι δεν κάνεις τουρισμό, ούτε το κράτος αντλεί έσοδα από τη βαριά εθνική βιομηχανία. Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν 40.000 παράνομα δωμάτια. Τα περισσότερα από αυτά διαφημίζονται σε ιστοσελίδες και, παραδόξως, ουδείς έχει επιχειρήσει έστω ένα στοιχειώδη έλεγχο. Επίσης σημειώθηκε μεγάλη αύξηση στις αφίξεις, όπως σε όλη τη Ν. Ευρώπη, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στα γεγονότα στην Αφρική.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης πρέπει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος στη χώρα που διακρίνει θετικές προοπτικές στην πορεία του ελληνικού τουρισμού. Τον άκουγα να μιλάει στο συνέδριο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου και δεν ήμουν βέβαιος αν βρισκόμαστε στην ίδια χώρα. Επέμεινα να τον ακούω και όταν οι αποδοκιμασίες των ξενοδόχων σκέπαζαν την ξύλινη φωνή που έβγαινε σταθερή, χωρίς καμία διακύμανση, από τα ηχεία της αίθουσας. Δεν είχε χρώμα, δεν είχε συναίσθημα και, κυρίως, δεν είχε νόημα. Ο υπουργός Ανάπτυξης μπήκε στο συνέδριο, όπως θα έμπαινε ο οποιοσδήποτε πολιτικός. Οι άνθρωποι του τουρισμού δεν διακρίνονται για το πάθος και τον αυθορμητισμό τους και, αν μη τι άλλο, ζουν πουλώντας φιλοξενία και καλούς τρόπους. Πρώτα, λοιπόν, άκουσαν, μάλλον αδιάφορα, τον Αντώνη Σαμαρά να εκφωνεί μια σχετικά ψύχραιμη ομιλία χωρίς πολλές υποσχέσεις – ποιος πολιτικός μπορεί πια να μοιράσει υποσχέσεις χωρίς να εισπράξει χάχανα και αποδοκιμασίες; Στο τέλος χειροκροτήθηκε και αποχώρησε ησύχως. Και ήρθε η σειρά του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη να ανέβει στο βήμα.

Τα πρώτα πέντε λεπτά δεν ήταν και άσχημα αν και το να λες σε ξενοδόχους ότι ο τουρισμός παίζει σημαντικό ρόλο στη χώρα ισοδυναμεί με το να μιλάς σε Εσκιμώους περί κρύου. Μέχρι που ο υπουργός δεν πέρασε απλώς την κόκκινη γραμμή, έσκαψε και ένα χαράκωμα. Άρχισε να υποστηρίζει ότι το έργο της κυβέρνησης στον τουρισμό κατά την τελευταία διετία είναι, περίπου, μεγαλειώδες. Αυτό θα περνούσε απαρατήρητο σε ένα ακροατήριο πολιτικής συγκέντρωσης. Όχι όμως και σε ένα συνέδριο ξενοδόχων. Οι πρώτες φωνές πετάχτηκαν σαν αγριόχορτα από την αίθουσα. Κάποιοι ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται έντονα. Ο υπουργός έκανε πως δεν άκουγε-μπορεί και να μην άκουγε. Και συνέχιζε απτόητος να ταυτίζει τα ευχολόγια με την πραγματικότητα. Οι φωνές άρχισαν να δυναμώνουν. Μετά από κάποιες ψύχραιμες παρεμβάσεις του προέδρου, οι αποδοκιμασίες σταμάτησαν. Λίγο αργότερα τελείωσε και η ομιλία. Και συνέβη το αναπόφευκτο: σχεδόν όλο το ακροατήριο των 1.300 ατόμων σηκώθηκε και άρχιζε να αποδοκιμάζει έντονα τον υπουργό. Υπήρξαν, βέβαια, ελάχιστοι χειροκροτητές-πάντα υπάρχουν. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης κατέβηκε από το βήμα, επέστρεψε στη θέση του και αποχώρησε διακριτικά, σχεδόν απαρατήρητος, μετά από μισή ώρα.

Και η άλλη όψη του ίδιου, υποτιμημένου, νομίσματος: ο υφυπουργός Πολιτισμού Γιώργος Νικητιάδης παρακολούθησε όλη την εκδήλωση, μίλησε τελευταίος και χειροκροτήθηκε θερμά. Ανακοίνωσε ότι τελικά η Αθήνα δεν θα χάσει τη διοργάνωση των καρδιολογικών συνεδρίων που ισοδυναμούν με 18.000 αφίξεις. Ευτυχώς, αν κάτι χρειάζεται αυτή η χώρα είναι λεφτά και καρδιολόγους.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News