Για τους ευρωπαίους που βλέπουν τους «λαϊκιστές» (όπως τους αποκαλούν οι αντίπαλοί τους) ή τους «αντισυστημικούς» (όπως όπως αποκαλούν οι ίδιοι τον εαυτό τους) να «φουσκώνουν τα ποσοστά τους το νέο πολιτικό φαινόμενο είναι μια πραγματικότητα εδώ και καιρό.

Για τους Αμερικανούς όμως η κορυφαία εκδήλωση του φαινομένου «μετακύλησης» της εξουσίας προς τους λεγόμενους «αντισυστημικούς» είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Και καθόλου συμπτωματικά οι ευρωπαίοι «αντισυστημικοί» ήταν εκείνοι που εκφράστηκαν υπέρ του, είτε απροκάλυπτα με πανηγυρισμούς του είδους «νικήσαμε», είτε πιο συγκαλυμμένα.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν σχετικά προσεκτικός στις δηλώσεις του για την εκλογή του νέου πλανητάρχη.

Αλλά όπως παρατηρούν οι συντάκτες της εφημερίδας που υπογράφουν το άρθρο με τίτλο «Ο Ευρωπαϊκός Λαϊκισμός στην Εποχή του Ντόναλντ Τραμπ» όλοι έχουν κοινά στοιχεία στην ρητορική τους και στις πολιτικές τους θέσεις. Άλλοι με πιο «δεξιά» ατζέντα, άλλοι με πιο «αριστερή», αλλά πάντως σε πολλά πράγματα ταυτίζονται Και με κοινή συνισταμένη το «αντί» Με κοινή συνισταμένη τη λέξη «αντί» ως πρώτο συνθετικό της στάσης τους όπως δείχνει και ο παρακάτω πίνακας που περιλαμβάνει κωδικοποιημένα τα δημοφιλέστερα «αντί» αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη:

 

Οι περισσότεροι επικεφαλής αυτών των κομμάτων -από αυτά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία- έχοντας νιώσει δικαίωση για τη νίκη του Τραμπ, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους βλέποντας έναν «δικό τους άνθρωπο» να γίνεται πλανητάρχης. Γιατί αυτό είναι το χαρακτηριστικό του νέου «ρεύματος»: Δεν έχει σημασία σε πόσα διαφωνείς με κάποιον πολιτικό, αρκεί να ταυτίζεστε σε μερικά «αντί». Και αμέσως τον θεωρείς σύμμαχό σου. Ιδού λοιπόν η αποδελτίωση των «τραμπικών». Πάντα κατά τους New York Times λοιπόν οι ευρωπαϊκές «ουρές του Τραμπ» είναι οι εξής:

Στην Ιταλία το «Κίνημα των 5 Αστέρων» βγήκε πρόσφατα ενισχυμένο από το δημοψήφισμα και για πολλούς καρπώνεται το 60% των «όχι» στην συνταγματική μεταρρύθμιση που πρότεινε ο Ρέντσι. Τι στάση κράτησε ο αρχηγός του «Κινήματος» Μπέπε Γκρίλο για τον Τραμπ; Μα προφανώς επιχείρησε να το καρπωθεί επίσης: «Τα παραδοσιακά media συχνά μιλάνε για το κίνημά μας σα να πρόκειται για κάποια αρρώστια. Θυμάστε; Μας έλεγαν σεξιστές, ομοφοβικούς, δημαγωγούς, λαϊκιστές… Δεν κατανοούν ότι εκατομμύρια άνθρωποι δεν διαβάζουν πια τις εφημερίδες τους ούτε παρακολουθούν τα κανάλια τους. Ο Τραμπ στηρίστηκε σε αυτό».

Στην Αυστρία ο υποψήφιος του Κινήματος της Ελευθερίας Νόρμπερτ Χόφερ μπορεί να έχασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών αλλά συγκέντρωσε το εκκωφαντικό ποσοστό του 47%. Και η δήλωσή του ήταν σε γνωστούς τόνους: «Οπου οι ελίτ απομακρύνονται από τους ψηφοφόρους, χάνουν την εξουσία».

Η Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία αναμένεται να περάσει στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών την ερχόμενη άνοιξη και έχει αναφερθεί στη νίκη του Τραμπ ως «κάτι καλό για την πατρίδα». Συγκεκριμένα είπε: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε δυνατόν αυτό που μέχρι πρότινος έμοιαζε τελείως αδύνατο. Οπότε είναι μια ελπίδα για όσους δεν ανέχονται την άκρατη παγκοσμιοποίηση και την πολιτική ζωή να κυριαρχείται από τις ελίτ».

Στην Ολλανδία πάλι το Κόμμα της Ελευθερίας αναμένεται στις ερχόμενες εκλογές του Μαρτίου να βρεθεί στην εξουσία αν βρει κόμματα να συνασπιστούν μαζί του για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο επικεφαλής Γκέερτ Βίλντερς ήταν ενθουσιασμένος για τη νίκη Τραμπ: «Η Αμερική ξανακέρδισε την εθνική της ανεξαρτησία και την ταυτότητά της. Επαναδιεκδίκησε την δημοκρατία της και αυτό το αποκαλώ επανάσταση. Και νομίζω ότι οι λαοί τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, αισθάνονται προσβεβλημένοι από τους πολιτικούς που αγνοούν τα πραγματικά προβλήματα».

Το κόμμα Εναλλακτική για τη  Γερμανία που ιδρύθηκε μόλις το 2013 με τυπική αντιευρωπαϊκή ατζέντα αναμένεται να μπει στο εθνικό κοινοβούλιο στις εκλογές του Φθινοπώρου. Η αρχηγός Φράουκε Πέτρι ήταν άμεση και ξεκάθαρη: «Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας θρίαμβος των Ααμερικανών, μια νίκη των καθημερινών ανθρώπων απέναντι στις πολιτικά ορθές ελίτ της παγκοσμιοποίησης, που ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ευημερία των άλλων».

Στη Βρετανία, ο Νάιτζελ Φαράτζ και το κόμμα του UKIP ή Κόμμα της Ανεξαρτησίας που έγινε συνώνυμο του Brexit το τερμάτισε: «Το Brexit ήταν το πρώτο λιθαράκι που αποσταθεροποίησε το τείχος του κατεστημένου. Ενα ακόμα μεγαλύτερο μέρος αυτού του τείχους γκρεμίστηκε χθες τη νύχτα. Είναι σαν το Brexit επί τρία. Είναι ισχυρότερη χώρα, σε μια ισχυρότερη θέση. Είναι ένα μεγαλύτερο γεγονός».

Στην Ισπανία πάλι ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο αρχηγός των Ποδέμος τα μπουρδούκλωσε λίγο: «Αυτοί που αποκαλούν τον Τραμπ δεξιό λαϊκιστή έχουν ένα δίκιο. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψει κανείς τον φασισμό από τον δεξιό λαϊκισμό; Ο λαϊκισμός δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι μια πολιτική πλατφόρμα. Είναι μια μέθοδος να κάνεις πολιτική “από έξω” – και μεγαλώνει σε περιόδους κρίσης».

Οσο για τον Αλέξη Τσίπρα, η δήλωση που τον συμπεριέλαβε – σύμφωνα με τους New York Times- στους «φιλικά προσκείμενους προς τον Τραμπ ήταν η εξής: «Αντίθετα με μερικούς άλλους ομότιμούς μου στην Ευρώπη, δεν βιάζομαι να επαναλάβω την κριτική που κάποιοι από εμάς έκαναν κατά την προεκλογική περίοδο στην Αμερική για τον Ντόναλντ Τραμπ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News