Η Αμέλια Μαίρη Ερχαρτ γεννήθηκε το 1897 στο Κάνσας και είχε μια δύσκολη και περιπετειώδη παιδική και εφηβική ηλικία με συχνές αλλαγές στον τόπο διαμονής εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων που αντιμετώπισε η οικογένειά της. Αν και ξεκίνησε να σπουδάζει Ιατρική, τελικά μία επίσκεψη σε ένα αεροδρόμιο του Λονγκ Μπιτς και μία βόλτα που έκανε με ένα αεροσκάφος για δέκα λεπτά την οδήγησαν στην απόφαση να ασχοληθεί με την αεροπορία. Παράτησε την σχολή της και άρχισε να εργάζεται για να συγκεντρώσει αρχικά τα χρήματα που απαιτούνταν για να κάνει μαθήματα πιλότου και στη συνέχεια για να αγοράσει το δικό της αεροπλάνο.

Σε ηλικία 25 ετών η Ερχαρτ πέταξε σε ύψος 5 χλμ. σπάζοντας το σχετικό ρεκόρ για γυναίκες πιλότους. Το 1928 της προτάθηκε να γίνει μέλος μίας υπερατλαντικής πτήσης την οποία αποδέχθηκε και έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχιζε από αέρος τον Ατλαντικό. Η παρουσία της στην πτήση αυτή έκανε την Ερχαρτ διάσημη στις ΗΠΑ, διασημότητα την οποία εκμεταλλεύτηκε ποικιλοτρόπως. Ομως το γεγονός ότι δεν είχε κάποιο ενεργό ρόλο στην υπερατλαντική πτήση αλλά μόνο βοηθητικό δεν την άφηνε να ησυχάσει αφού ήθελε να αποδείξει ότι ήταν εξίσου ικανή αν όχι ικανότερη από τους άνδρες πιλότους.

Ετσι ξεκίνησε να κάνει μια σειρά από σόλο πτήσεις μεγάλων αποστάσεων. Στις 20 Μαΐου 1932 σε ηλικία 35 ετών η Ερχαρτ ξεκίνησε από τις ακτές του Καναδά για να επαναλάβει την ιστορική πτήση του Τσαρλς Λίντμπεργκ που πραγματοποίησε την πρώτο σόλο πτήση από την αμερικανική ήπειρο στην Ευρώπη. Η Ερχαρτ είχε σκοπό να προσγειωθεί όπως και ο Λίντμπεργκ στο Παρίσι αλλά τελικά οι κακές καιρικές συνθήκες που συνάντησε σε συνδυασμό με μηχανικά προβλήματα του αεροσκάφους της την υποχρέωσαν να προσγειωθεί σε ένα βοσκοτόπι στη Βόρειο Ιρλανδία. Παρ’ όλα αυτά ο σκοπός είχε επιτευχθεί και η Ερχαρτ έγραψε το όνομα της στην Ιστορία.

Το μοιραίο ταξίδι

Μετά το επίτευγμά της η Ερχαρτ αναζήτησε νέες προκλήσεις και έσπασε πολλά ρεκόρ ταχύτητας και μεγάλων αποστάσεων. Το 1936 αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε πετύχει ποτέ κανείς. Ο περίπλους της Γης είχε επιτευχθεί με αεροσκάφος όμως η Ερχαρτ ήθελε να το κάνει ακολουθώντας τον μεγαλύτερο κύκλο, δηλαδή μια διαδρομή 47.000 χλμ. Η πρώτη της απόπειρα, στην οποία είχε επιλέξει πλήρωμα τριών ειδικών στην αεροπλοΐα, εξαιτίας πολλών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πτήσης απέτυχε. Η Ερχαρτ όμως ήταν αποφασισμένη να πετύχει τον στόχο της και έτσι την 1η Ιουνίου του 1937 μαζί με έναν μόνο από τους συνεργάτες της στην προηγούμενη πτήση ξεκίνησαν για το περιπετειώδες ταξίδι.

Ακολουθώντας μία διαδρομή από τη Νότιο Αμερική προς την Αφρική, την ινδική χερσόνησο και τη Νοτιοανατολική Ασία κατέληξε τελικά σε μια πόλη της Νέας Γουινέας έχοντας καλύψει 35.000 χλμ. Από αυτή την πόλη θα ξεκινούσε το τελευταίο μέρος της πτήσης που ήταν και το πιο δύσκολο και επικίνδυνο αφού τα υπόλοιπα 12.000 χλμ. η Ερχαρτ θα τα έκανε πετώντας εξ ολοκλήρου πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Στις 2 Ιουλίου η Ερχαρτ και ο συνεπιβάτης της Φρεντ Νόοναν (καπετάνιος αλλά και ειδικός στην αεροπλοΐα) ξεκίνησαν το δεύτερο μέρος της πτήσης. Λίγες ώρες μετά την απογείωση πετώντας πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό η Ερχαρτ για κάποιο λόγο που δεν αποσαφηνίστηκε ποτέ είχε βγει εκτός πορείας και οι επικοινωνίες που είχε με πλοία και διάφορα σημεία ελέγχου της πτήσης που συμμετείχαν στο εγχείρημα δεν μπόρεσαν να την επαναφέρουν στην σωστή πορεία. Σε μια από τις τελευταίες της επικοινωνίες η Ερχαρτ ανέφερε ότι δεν βρισκόταν στο σημείο που θα έπρεπε να είναι κανονικά και τα καύσιμα τελείωναν. Κάποια στιγμή η επικοινωνία με την Ερχαρτ χάθηκε. Αμέσως ξεκίνησαν εκτεταμένες έρευνες, αλλά δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του αεροσκάφους ή της Ερχαρτ και του Νόοναν.

Η εξαφάνιση της Ερχαρτ έλαβε μυθικές διαστάσεις. Δεκάδες θεωρίες κάθε είδους έχουν διατυπωθεί όλα αυτά τα χρόνια για το τι συνέβη. Κατά καιρούς έχουν κάνει την εμφάνιση τους διάφορα στοιχεία, ακόμη φωτογραφίες, που υποδεικνύουν ότι η Ερχαρτ είχε καταφέρει να κάνει αναγκαστική προσγείωση σε κάποιο απομονωμένο νησί ή ατόλη του Ειρηνικού και στη συνέχεια δεν βρέθηκε κανείς να τη διασώσει με αποτέλεσμα να πεθάνει εκεί. Αλλη θεωρία είναι ότι η Ερχαρτ με κάποιο τρόπο διασώθηκε αλλά κατόπιν είτε έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας είτε για κάποιον άγνωστο επέλεξε η ίδια να εξαφανιστεί. Εχουν διεξαχθεί πάρα πολλές έρευνες για τον εντοπισμό κάποιου ίχνους των δύο αεροπόρων και του αεροσκάφους τους, αλλά απέβησαν όλες άκαρπες.

Ο Μπάλαρντ δεν πτοείται

Η τελευταία έρευνα για την αναζήτηση της Αμέλια Ερχαρτ οργανώθηκε από το National Geographic και σε αυτή συμμετέχει ο διάσημος ωκεανογράφος και εξερευνητής Ρόμπερτ Μπάλαρντ που ανάμεσα στα επιτεύγματά του είναι και η ανακάλυψη του ναυαγίου του Τιτανικού. Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η ιστοσελίδα Live Science o Μπάλαρντ μελετώντας όλα τα στοιχεία που υπάρχουν για την υπόθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η περιοχή που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι αυτή που έπεσε με το αεροπλάνο της η Ερχαρτ είναι ο κοραλλιογενής ύφαλος γύρω από την ατόλη Nikumaroro στον Νότιο Ειρηνικό. Η ατόλη αυτή ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα Φοίνιξ και έχει υποδειχθεί ως ένα από τα πιθανά σημεία όπου έπεσε με το αεροσκάφος της η Ερχαρτ. Παρά τις έρευνες τόσο στην ατόλη όσο και σε μια περίμετρο τεσσάρων ναυτικών μιλίων γύρω από αυτή με εξειδικευμένο για την περίσταση εξοπλισμό, ο Μπάλαρντ και η ομάδα έρευνας δεν βρήκαν απολύτως τίποτε, κανένα ίχνος είτε των δύο αεροπόρων είτε πολύ περισσότερο του αεροσκάφους. Ετσι ο εξερευνητής αποφάσισε να διακόψει τις έρευνες και να αποχωρήσει.

Το μόνο που έκανε ο Μπάλαρντ είναι να συλλέξει δείγματα εδάφους και άλλα υλικά από ένα πρόχειρο καταυλισμό που υπάρχει στην ατόλη και κανείς δεν γνωρίζει πότε φτιάχτηκε ή ποιος τον έφτιαξε. Τα δείγματα αυτά αναλύονται από ειδικούς και σε περίπτωση που εντοπιστούν ίχνη DNA ή άλλα στοιχεία που να υποδεικνύουν την παρουσία της Ερχαρτ, τότε πιθανότατα η έρευνα θα ξαναρχίσει είτε με τη συμμετοχή του Μπάλαρντ είτε χωρίς αυτόν. Πολλοί ειδικοί πάντως υποστηρίζουν ότι είναι μάταιο να γίνεται αναζήτηση του αεροσκάφους αφού το πιθανότερο είναι να διαλύθηκε από την πτώση και κάποια από τα κομμάτια του να τα πήραν μακριά τα ρεύματα ενώ τα υπόλοιπα να αποσυντέθηκαν με την πάροδο των ετών. Σύμφωνα με τους ειδικούς το μοναδικό μέρος του αεροσκάφους που ίσως εξακολουθεί να υπάρχει κάπου είναι οι μηχανές του. Πάντως ο Μπάλαρντ δηλώνει αισιόδοξος. «Το αεροσκάφος υπάρχει. Δεν είναι το τέρας του Λοχ Νες, και κάποια στιγμή θα εντοπιστεί» αναφέρει ο διάσημος εξερευνητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News