Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος εντελώς αθώος μπορεί εξαιτίας σατανικών συμπτώσεων να εμφανιστεί στα μάτια όλων σαν ένοχος. Και άντε μετά, όταν όλα τα κομμάτια του παζλ δείχνουν να ταιριάζουν, να πείσεις ότι τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν.

Η ιστορία που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Τα Νέα» θα μπορούσε αποτελέσει υλικό για μια χολιγουντιανή ίντριγκα, από αυτές που ανακατεύουν τον σκληρό κόσμο της σόουμπιζ με την πολιτική. Και ο πολιτικοποιημένος κωμικός / συνωμοσιολόγος / τηλε-ευαγγελιστής που πρωταγωνιστεί σε αυτήν, ακριβώς λόγω των εμφανών του διασυνδέσεων με την εξουσία (σ.σ.: και μάλιστα με τα υψηλότερα κλιμάκιά της) κινδυνεύει να παρεξηγηθεί.

Ιδού η σειρά των σατανικών συμπτώσεων: γνωστός σκηνοθέτης σχεδιάζει με επίσης γνωστό παραγωγό που έχει την διαχείριση πολλών θεάτρων να ανεβάσει έργο για τη ζωή του Γιώργου Ζαμπέτα. Μια ιδέα από αυτές που θεωρούνται ιδιαίτερα «φιλικές προς το κοινό» καθώς συνδυάζει την δραματουργία με γνωστά και αγαπημένα τραγούδια κρατώντας έντονο το λαϊκό στοιχείο.

Οπως είναι φυσικό το σχέδιο διαδίδεται γρήγορα στους περί τα εγχώρια θεατρικά δρώμενα τυρβάζοντες. Και προσελκύει πλήθος φιλόδοξων υποψήφιων πρωταγωνιστών που εν μέσω κρίσης βλέπουν στην παράσταση μια προσωπική επιτυχία με καλές οικονομικές απολαβές. Ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους είναι και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ο φλογερός αντιμνημονιακός κωμικός. Που παλιότερα έβγαζε πύρινους μονολόγους κατά των Γερμανών και των δανειστών. Που τελευταία ξόδεψε όλο το απόθεμα της φήμης του επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του στην πιο ανέμπνευστη εκδοχή του και περιορίζοντας την κριτική του στους αντιπάλους του κυβερνώντος κόμματος (σ.σ.: θανάσιμο λάθος για ένα σατιρικό κωμικό). Ισως γι’ αυτό και οι τελευταίες του δουλειές στο θέατρο κατέβηκαν άρον-άρον λόγω έλλειψης θεατών.

Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος θεωρεί ότι η φήμη του και η επιδραστικότητά του είναι ακόμα αντιστρόφως ανάλογες των θεατών του. Γι’ αυτό και προσεγγίζει τον σκηνοθέτη με στόχο να «κλείσει» τον πρωταγωνιστικό ρόλο για την παράσταση που όπως πιστεύει θα τον επαναφέρει στην πρώτη γραμμή των επιτυχιών και θα δώσει την απαραίτητη απάντηση σε όσους σχολιάζουν με χαιρεκακία την πτώση του ως αποτέλεσμα της πτώσης του κόμματος για το οποίο υπήρξε ο πιο πιστός spokesman.

Eτσι ο σκηνοθέτης μεταφέρει το αίτημα στον παραγωγό. Ο οποίος –ουκ ολίγες φορές– έχει μπει στο στόχαστρο του κωμικού τηλε-ευαγγελιστή στο παρελθόν. Με όχι και τόσο κόσμιους χαρακτηρισμούς. Το κακό είναι ότι ο εν λόγω παραγωγός δεν είναι της άποψης «περασμένα – ξεχασμένα». Και ρίχνει πάγο στα όνειρα του κωμικού ηθοποιού για θριαμβευτική επιστροφή στης επιτυχίες. Διαμηνύοντάς του κάτι σαν «δεν θέλω να τον δω μπροστά μου». Με άλλα λόγια, η άρνηση είναι κάθετη. Ο παραγωγός δεν βοηθά τον μεταμελημένο ηθοποιό να εγκαταλείψει το υπό βύθιση κυβερνητικό πλοίο. Δείχνοντας έτσι ποιοι είναι εκείνοι που δυναμιτίζουν την «εθνική συμφιλίωση»! Αυτοί που δεν μπορούν να συγχωρέσουν μερικά χρόνια λασπολογίας για χάρη της τέχνης.

Το κακό όμως δεν σταματά εδώ. Διότι από τη στιγμή που η άρνηση μεταφέρθηκε στον κωμικό, άρχισε να εμφανίζεται στα θέατρα του άκαρδου παραγωγού το ΣΔΟΕ. Εντελώς συμπτωματικά φυσικά. Μόνο που ο κωμικός διάδοχος του Αριστοφάνη βρίσκεται εκτεθειμένος χωρίς να φταίει, γιατί όλοι υποψιάζονται (σ.σ.: ναι, η κακία του κόσμου δεν έχει όρια…) ότι κάποιο ρόλο έχει παίξει με τις πολιτικές του διασυνδέσεις σε αυτό. Αγνοώντας ότι το ήθος της Αριστεράς δεν επιτρέπει τέτοιες μικρότητες…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News