Στο τέλος της περασμένης σεζόν ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης στο ΝΒΑ: ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρέπει να παραμερίσει τα αισθήματά του για τους Μπακς, και να παίξει σε μια ομάδα ικανή να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες του. Το Μιλγουόκι (φαινόταν πως) δεν μπορούσε να χωρέσει έναν τέτοιο αθλητή, με τεράστιες δυνατότητες και ραγδαία αγωνιστική πρόοδο. Ακόμη κι όταν ανέλαβε τα «Ελάφια» ο φημισμένος κόουτς Μάικ Μπουντενχόλζερ, τον Μάιο του 2018, κανείς δεν περίμενε αυτό που τώρα συμβαίνει.

Κερδίζοντας τους Χοκς (115-107), οι Μπακς έγιναν η πρώτη ομάδα στο εφετινό ΝΒΑ που έφτασε τις 60 νίκες (60-21), κάτι που κατορθώνουν για πρώτη φορά εδώ και 38 χρόνια (το 1981 είχαν ολοκληρώσει την κανονική περίοδο με ρεκόρ 60-22). Χρειάζονται άλλη μία, απέναντι στην Οκλαχόμα, προκειμένου να ισοφαρίσουν την τρίτη τους καλύτερη επίδοση στο αμερικανικό πρωτάθλημα μπάσκετ.

Ο «Greek Freak», εξαιρετικός και πάλι, μέτρησε 30 πόντους (8/10 δίποντα, 2/5 τρίποντα, 8/12 βολές), εννέα ριμπάουντ, τρεις ασίστ, ένα κλέψιμο, τρεις τάπες και μόλις ένα λάθος σε 25 λεπτά αγώνα. Με ακόμη μία MVP εμφάνιση ήταν -όπως πάντα- ο ηγέτης της ομάδας του. Αλλά, εδώ και αρκετούς μήνες, δεν είναι μόνος. Δεν είναι, πια, ο «άνθρωπος – ορχήστρα», αλλά ο μαέστρος ενός συνόλου στο οποίο όλοι οι συμπαίκτες του παίζουν καταπληκτικά. Επιτέλους, κοντά στον Γιάννη προοδεύουν και οι Μπακς.

Ο νέος προπονητής έκανε το προφανές: δημιούργησε μια ομάδα που θα μπορούσε να απελευθερώσει αυτό το «θαύμα της φύσης». Ακριβώς ό,τι είχαν κάνει οι Καβαλίερς στα χρόνια του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Το είχαν επιχειρήσει και οι προκάτοχοί του, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ο Μπουντενχόλζερ, μεταξύ άλλων, προσέλαβε δυο ψηλούς, καλούς σουτέρ, τον Μπρουκ Λόπεζ και τον Ερσάν Ιλιασόβα, για να ανοίγουν χώρο στον Αντετοκούνμπο, στην αντίπαλη ρακέτα. Κανένας δεν είχε ενθουσιαστεί με την άφιξή τους στο Μιλγουόκι, όμως ο καλός κόουτς ήταν βέβαιος για τη χρησιμότητά τους.

Τον περασμένο μήνα το ESPN ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους οι Μπακς πλησιάζουν εφέτος, περισσότερο από ποτέ, τη θρυλική ομάδα του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και του Οσκαρ Ρόμπερτσον, που το 1971 είχε χαρίσει στο Μιλγουόκι τον τίτλο του πρωταθλητή. Ο πρώτος είναι η απίστευτη βελτίωσή τους στα μακρινά σουτ. Πέρυσι ήταν 27οι σε ποσοστά ευστοχίας, ενώ εφέτος φιγουράρουν στη 2η θέση. Με τα σουτ πίσω από τη γραμμή των 7,25 μέτρων πετυχαίνουν σε κάθε ματς (κατά μέσον όρο) 14 πόντους περισσότερους.

Ο άλλος (λόγος) είναι η ατσάλινη άμυνά τους. Δέχονται τους λιγότερους πόντους ανά κατοχή σε όλο το ΝΒΑ, και είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα της λίγκας στα αμυντικά ριμπάουντ, με rating 75,7%, ενώ πέρυσι ήταν η χειρότερη σε αυτή τη στατιστική κατηγορία. Τα «Ελάφια» εμφανίζουν την καλύτερη άμυνα και την καλύτερη επίθεση της Ανατολής. Εάν σε κάτι υστερούν, αυτό είναι πως η άμυνα τους επιτρέπει στους αντιπάλους πολλές προσπάθειες τριών πόντων. Αλλά, κανείς δεν είναι τέλειος.

Ο 50χρονος Μπουντενχόλζερ, απόφοιτος φιλοσοφικής, πολιτικών επιστημών και οικονομικών, είχε προειδοποιήσει, όταν πάτησε το πόδι του στο Μιλγουόκι, έπειτα από πέντε χρόνια στους Χοκς: «Εχω εκατομμύρια ιδέες στο κεφάλι μου, για πολλά, διαφορετικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Το να παίζεις με μεγαλύτερο χώρο, με περισσότερες κατοχές, πιο γρήγορα, με περισσότερους παίκτες στην κυκλοφορία της μπάλας, παραμένουν τα πιστεύω μου». Σήμερα, είναι υποψήφιος για το βραβείο του «Προπονητή της Χρονιάς». Και, ασφαλώς, η πιο σημαντική μεταγραφή του περασμένου καλοκαιριού, πίσω από εκείνη του ΛεΜπρόν.

Για να καταφέρουν, οι Μπακς, να φτάσουν ώς το τέλος της διαδρομής, θα πρέπει να προσπεράσουν ομάδες που τις έχουν νικήσει δυο ή τρεις φορές στη regular season, όπως οι Ράπτορς (3-1), οι Σίξερς (2-1), οι Σέλτικς (2-1) και οι Πέισερς (3-1). Στη συνέχεια, θα κληθούν να αναμετρηθούν με κάποια εκ των Γκόλντεν Στέιτ (1-1), Ντένβερ (2-0) και Χιούστον (2-0). Δεν θα είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και διόλου απίθανο, εάν δεν υπάρξει κάποιο δυσάρεστο απρόοπτο (τραυματισμός κ.λπ.).

Στο ημίχρονο του αγώνα με τους Χοκς, ο Giannis παρέλαβε το βραβείο του κορυφαίου ευρωπαίου μπασκετμπολίστα στον Κόσμο, για το 2018, το οποίο κέρδισε έπειτα από σχετική ψηφοφορία της Gazzetta dello Sport. Στο παρελθόν, σε αυτή τη χιλιετία, το είχαν κατακτήσει, ο Ντιρκ Νοβίτσκι (έξι φορές), ο Πάου Γκασόλ (τέσσερις), ο Τόνι Πάρκερ (δυο), ο Μαρκ Γκασόλ, ο Μίλος Τεόντοσιτς, ο Γκόραν Ντράγκιτς και ο Αντρέι Κιριλένκο. Σπουδαία διάκριση. Αλλά, αυτός ο καταπληκτικός αθλητής στοχεύει πολύ πιο ψηλά. Εχει «αγγίξει» τον τίτλο του «Πολυτιμότερου Παίκτη» στο ΝΒΑ και προβάρει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News