Το πρώτο «άτακτο παιδί» του τένις, που αποβλήθηκε από Γκραν Σλαμ τουρνουά, ήταν -ποιος άλλος;- ο Τζον Μάκενρο. Στο Αυστραλιανό Οπεν του 1990. Δέχτηκε την πρώτη παρατήρηση όταν στάθηκε μπροστά στην επόπτη γραμμών και έπαιζε με το μπαλάκι του, κάνοντάς το να αναπηδά πάνω στη ρακέτα του. Τη δεύτερη, όταν πέταξε, εκνευρισμένος, τη ρακέτα του. Και την τρίτη, όταν έβρισε τον διαιτητή.

Ακολούθησαν, το 1995, ο Κάρστεν Αριενς στον πρώτο γύρο του Ρολάν Γκαρός και ο Τζεφ Ταράνγκο στο Ουΐμπλεντον, ο οποίος φώναξε «σκάστε» στο κοινό που τον αποδοκίμαζε κι έπειτα λογομάχησε με τον διαιτητή. Στο Ρολάν Γκαρός του 2000 την ίδια τύχη είχε ο Στέφαν Κούμπεκ, που εκσφενδόνισε τη ρακέτα του σε ένα ball-boy. Εάν δεν μου διαφεύγει κάποιος, ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι μόλις ο πέμπτος τενίστας που… είδε την έξοδο σε κορυφαίο τουρνουά λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.

Από καθαρή ανοησία. Κανένας δεν τον προκάλεσε. Εκνευρισμένος από το «μπρέικ» που σημείωσε ο Πάμπλο Καρένιο Μπούστα στην κυριακάτικη αναμέτρησή τους για τη φάση των «16» του Αμερικανικού Οπεν, ο σέρβος πρωταθλητής χτύπησε το μπαλάκι με δύναμη προς τα πίσω, και -για κακή του τύχη- πέτυχε την επόπτρια γραμμών στο λαιμό. Για μερικά δευτερόλεπτα η γυναίκα δυσκολευόταν να αναπνεύσει.

«Ορκίζεται» οτι δεν το ήθελε, όμως ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος. Τιμωρεί και την αμέλεια, όχι μόνο την πρόθεση του αθλητή να σημαδέψει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Ο διαιτητής απέβαλε τον Τζόκοβιτς από το τουρνουά, ξεσηκώνοντας θύελλα στα social media. Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι διοργανωτές, για να ηρεμήσουν τους «φαν» του, αναφέρεται: «Σύμφωνα με τους κανονισμούς των Γκραν Σλαμ, ο Τζόκοβιτς αποβλήθηκε επειδή χτύπησε εσκεμμένα και επικίνδυνα το μπαλάκι, αδιαφορώντας για τις συνέπειες ενός τέτοιου χτυπήματος».

Αμέσως μετά την αποβολή του ο 33χρονος Σέρβος αποχώρησε από τις εγκαταστάσεις του US Open χωρίς να πει λέξη. Αργότερα, όμως, απολογήθηκε με μήνυμά του στο Ιντερνετ: «Αυτή η κατάσταση με στενοχώρησε πολύ και με άδειασε συναισθηματικά. Ρώτησα για την επόπτρια και το τουρνουά με διαβεβαίωσε ότι, ευτυχώς, είναι εντάξει. Λυπάμαι πολύ που της προκάλεσα τέτοιο στρες. Δεν έγινε επίτηδες. Ηταν λάθος… Οφείλω να δουλέψω στη διαχείριση της απογοήτευσής μου, και να μου γίνει αυτό το περιστατικό μάθημα, για να εξελιχθώ ως παίκτης και ως άνθρωπος. Απολογούμαι στο US Open και σε όσους σχετίζονται με τη διοργάνωση για τη συμπεριφορά μου. Είμαι ευγνώμων στην ομάδα μου και στην οικογένειά μου, που είναι βράχοι υποστήριξης, αλλά και στους fans μου, που είναι πάντα εκεί για μένα. Σας ευχαριστώ και σας ζητώ συγγνώμη».

Πράγματι, αυτό το πρόβλημα με τα νεύρα του πρέπει να το κοιτάξει. Τον ταλαιπωρεί -και τον αδικεί ως προσωπικότητα- από πολύ παλιά. Η πρώτη του «έκρηξη» είχε σημειωθεί τον Μάιο του 2012 (ήταν Νο 1 στην παγκόσμια κατάταξη) στο τουρνουά της Ρώμης: κοπάνησε τη ρακέτα του στο χώμα, ώσπου τη διέλυσε. Η τελευταία του (μέχρι τη χθεσινή), τον περασμένο Φεβρουάριο, στον τελικό του Αυστραλιανού Οπεν κόντρα στον Ντόμινικ Τιμ. Ο σέρβος τενίστας «τα έβαλε» με τους θεατές, φωνάζοντάς τους… να σκάσουν, έπειτα από έναν χαμένο του πόντο στο πρώτο σετ. Στη διάρκεια του δεύτερου (σετ) «τα έχωσε» στον διαιτητή: «Καλή δουλειά! Εκανες τον εαυτό σου διάσημο. Αποστολή εξετελέσθη».

Αυτήν την άτυχη στιγμή του στη Νέα Υόρκη θα την πληρώσει ακριβά ο «Νόλε». Με τον Φέντερερ και τον Ναδάλ να απουσιάζουν, ήταν το μεγάλο φαβορί για τον 18ο Γκραν Σλαμ τίτλο του, που θα τον έφερνε ακόμη πιο κοντά στους 19 του Ισπανού και τους 20 του Ελβετού. Βρισκόταν σε μεγάλη φόρμα, με 26 διαδοχικές νίκες μέσα στο 2020 και 30 από πέρυσι, αλλά το Αμερικανικό Οπεν τελείωσε άδοξα γι’ αυτόν. Πλέον, οι επικρατέστεροι για να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο της Νέας Υόρκης είναι ο Μεντβέντεφ, ο Τιμ και ο Ζβέρεφ. Θα ήταν και ο Στέφανος Τσιτσιπάς (ο οποίος θα αντιμετώπιζε τον Σέρβο στους ημιτελικούς), εάν δεν είχε αποκλειστεί τόσο άδοξα από έναν αντίπαλο που ήταν «του χεριού του».

Το εφετινό Αμερικανικό Οπεν θα είναι το πρώτο Γκραν Σλαμ εδώ και 16 χρόνια στο οποίο δεν θα υπάρχει εκπρόσωπος των Big-3 στη φάση των «8», αλλά και το πρώτο έπειτα από μια τετραετία που δεν θα κατακτηθεί από τον Φέντερερ, τον Ναδάλ, ή τον Τζόκοβιτς. Η προηγούμενη φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ήταν τον Σεπτέμβριο του 2016, πάλι στη Νέα Υόρκη (είχε θριαμβεύσει ο Σταν Βαβρίνκα). Εκτοτε, οι Big-3 μονοπώλησαν 13 διαδοχικούς τίτλους.

Οι θαυμαστές του Τζόκοβιτς υποστηρίζουν -και δεν έχουν άδικο- οτι ο αγαπημένος τους τενίστας θα ήταν, ήδη, ο παίκτης με τα περισσότερα τρόπαια στο σαλόνι του, αν δεν είχε αδικήσει τόσο πολύ τον εαυτό του. Εχασε πολύ χρόνο (και πολλά Γκραν Σλαμ τουρνουά). Για παράδειγμα, τότε που επί μήνες αρνιόταν να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στον τραυματισμένο του αγκώνα, προσπαθώντας να βρει γιατρειά σε εναλλακτικές, ολιστικές θεραπείες, ή τότε που αναζητούσε το νόημα της ζωής μακριά από το τένις, το οποίο δεν τον έκανε ευτυχισμένο.

Τώρα, ένα στιγμιαίο λάθος του στοίχισε ακόμη ένα τρόπαιο. Αλλά, η μάχη για την ανάδειξη του καλύτερου τενίστα όλων των εποχών συνεχίζεται, με τον ιδιόρρυθμο σέρβο πρωταθλητή να έχει ένα σημαντικό αβαντάζ: είναι έξι χρόνια νεώτερος από τον Φέντερερ και ένα χρόνο από τον Ναδάλ. Αρκεί να νικήσει τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News