Α, αυτή δεν θα είναι σαν εκείνη την Κλεοπάτρα που μπορεί να την υποδυόταν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ αλλά πάτωσε στα ταμεία. Θα έχει ταχύτητα, δράση και ρεαλισμό. Και θα έχει και σεξ. Κι έχει και άλλα εχέγγυα επιτυχίας. Το ένα είναι ο σεναριογράφος. Ο Ντέβιντ Σκάρπα είναι ο άνθρωπος που έγραψε το «Για όλα τα λεφτά του κόσμου», ταινία που αφηγείται την ιστορία της απαγωγής του εγγονού του Τζον Πολ Γκέτι, σκηνοθέτησε ο Ρίντλεϊ Σκοτ και φλερτάρει με πολλά βραβεία. Κι αυτός που θα σκηνοθετήσει είναι ο Ντένις Βιλνέβ, σκηνοθέτης της συνέχειας του «Blade Runner» και της «Αφιξης».

Η παλιά «Κλεοπάτρα», υπενθυμίζει η Daily Telegraph, είχε οδηγήσει την 20th Century Fox σχεδόν στη χρεοκοπία. Αυτή μπορεί να φέρει πολλά χρήματα στα ταμεία. Γιατί εκτός από βρόμικη και σέξι, η νέα Κλεοπάτρα θα είναι και φεμινίστρια. Και όλο το στόρι θα φέρνει περισσότερο σε ένα πολιτικό θρίλερ γεμάτο ίντριγκα παρά σε ρομάντζο. «Η ιστορία της περιόδου εκείνης– λέει ο Ντέιβιντ Σκάρπα – μας έχει παραδοθεί κυρίως μέσα από τα μάτια των ανδρών και ειδικά των ρωμαίων ανδρών. Ηρθε η ώρα να την δούμε μέσα από τα δικά της μάτια».

Που φυσικά δεν θα είναι τα μάτια της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Αλλά τότε ποιας θα είναι; Προς το παρόν παραμένει άγνωστο. Στα χακαρισμένα μέιλ της Sony που διέρρευσαν το 2015, πάντως, αναφερόταν το όνομα της Αντζελίνα Τζολί.

Φωτό: Η Τέιλορ ως Κλεοπάτρα στο ομώνυμο φιλμ του 1963. Θα είναι ο παλιός αλλιώς; Πηγή: YouTube

Ηταν, γράφει η Corriere della Sera, ερωτήματα που προέκυψαν αυτόματα για εκείνους που θαυμάζουν το έργο του Ρίτσαρντ Αβεντον και τώρα διαβάζουν τη βιογραφία του «Avedon: Somethnig Personal», την οποία υπογράφει η πρώην βοηθός του Νόρμα Στίβεν και ο Στίβεν Μ.Λ. Αρονσον. Πώς, ας πούμε, είναι δυνατόν να πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια από τον θάνατό του πριν εκδώσει κάποιος μια βιογραφία γι’ αυτόν τον καλλιτέχνη; Και γιατί η Στίβενς που δεν παύει να επαναλαμβάνει σχεδόν σε ολόκληρο το βιβλίο πόσο προστάτευε την ιδιωτική ζωή αυτός ο άνθρωπος, παραβιάζει την ιδιωτική του ζωή με τόσο ανελέητο τρόπο φτάνοντας στο σημείο να αποκαλύψει την υποτιθέμενη ομοφυλοφιλία του μαζί με εκείνη του φημισμένου σκηνοθέτη Μάικλ Νίκολς; Και πώς γίνεται σχεδόν σε όλες τις αποκαλύψεις να μην αναφέρονται πηγές που θα μπορούσαν να τις επιβεβαιώσουν ή να τις διαψεύσουν;

Μια απάντηση σε όλες αυτές τις απορίες έδωσε το ίδρυμα που διαχειρίζεται το έργο και την κληρονομιά του Αβεντον. Και ήταν οργισμένη: το βιβλίο, σχολίασαν οι υπεύθυνοι, είναι γεμάτο ψέματα και ανακρίβειες. Το βασικό του υλικό προήλθε από ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που έγραψε ο ίδιος ο Αβεντον αλλά δεν δημοσίευσε ποτέ. Το χειρόγραφο έπεσε, όμως, στα χέρια της πρώην βοηθού η οποία και το περιποιήθηκε καταλλήλως.  Αλλά και όσοι της μίλησαν από φίλους και συναδέλφους λένε τώρα ότι η Στίβενς δεν τους είχε ξεκαθαρίσει ότι έγραφε τη βιογραφία του – αν το ήξεραν δεν θα της μιλούσαν. Γι’ όλους αυτούς τους λόγους το ίδρυμα και οι κληρονόμοι ζήτησαν από το εκδοτικό οίκο Spiegel & Grau να αποσύρει το βιβλίο. Οι εκδότες πάλι απάντησαν αρνητικά. Υποσχέθηκαν όμως να διορθώσουν τα λάθη στην επόμενη έκδοση.

Ισως το μόνο παρήγορο σε αυτήν την μεταθανάτια ιστορία του σπουδαίου φωτογράφου είναι ότι ο ίδιος λάτρευε τα ψέματα. Είναι στο κάτω κάτω ο άνθρωπος που έγραψε στον τάφο του «Here lies Richard Avedon». Που Lie σημαίνει «κείμαι». Αλλά σημαίνει και «ψεύδομαι».

Φωτό: Ο Αβεντον μπροστά στον φακό του. Πηγή: Corriere della Sera

Ποιο σχολείο αφήνει τα παιδιά να βγουν στην αυλή στο διάλειμμα όταν βρέχει και έχει πολύ κρύο; Θα ήταν λάθος να απαντήσει κανείς «κανένα». Γιατί όλο και περισσότερα σχολεία στη Βρετανία βγάζουν τα παιδιά έξω για να τα διδάξουν γεωγραφία, φυσική και μαθηματικά – όποιες και να είναι οι καιρικές συνθήκες.

Είναι ακόμη καλύτερα, γράφουν οι Times, όταν τα σχολειά διαθέτουν κοντά τους ακτές. Εκεί τα παιδιά δημιουργούν κατασκευές από πέτρες και ξύλα, ανάβουν φωτιές, μελετούν τα καβούρια, ακούνε ιστορίες και κάνουν ανασκαφές στην άμμο. Όλο αυτό το υλικό αποτελεί μια πρώτης τάξεως έμπνευση για τα παιδιά που έχουν την ευκαιρία να εξασκήσουν τους μυς τους πετώντας μια πέτρα όσο πιο μακριά μπορούν στη θάλασσα, να γράψουν στην άμμο και τη λάσπη, να τρέξουν αλλά και να μιλήσουν με τους ψαράδες.

Τα απαραίτητα αξεσουάρ, λένε οι εκπαιδευτές τους, είναι αδιάβροχα, γαλότσες και μια αλλαξιά ρούχα.  Τα ίδια τα παιδιά, βεβαιώνουν οι ίδιοι, είναι οι καλύτεροι εμπνευστές νέων δραστηριοτήτων. Και δεν καταλαβαίνουν από κρύο: «Όταν κρυώνουμε, απλώς τρέχουμε» απαντούν.

Μα δεν υπάρχει ούτε μια μάνα να φωνάζει «θα μου το πουντιάσετε, βρε κτήνη, το παιδί»;

Φωτό: Να και το μάθημα μπάρμπεκιου. The Times

Είναι ένας λαός η επιβίωση του οποίου εξαρτάται από τα θαλάσσια θηλαστικά. Κι αυτό εξηγεί γιατί οι Inupiat, ιθαγενής κοινότητα στο Νόρθ Σλοπ της Αλάσκας, είναι γνωστοί ως «λαός των φαλαινών».

Αυτός ο λαός, λοιπόν, σέβεται απολύτως τους περιορισμούς που έχουν τεθεί από την αμερικανική κυβέρνηση στο κυνήγι της φάλαινας. «Το κεφάλι του ζώου χωρίζεται ανάμεσα στο πλήρωμα αφού πρώτα ευλογηθεί» εξηγεί στο BBC ο φωτορεπόρτερ Κιλίιι Γιουγιάν. Οι Inupiat έχουν πράγματι μια πλούσια πνευματική ζωή, η οποία περιστρέφεται γύρω από το «δώρο της φάλαινας στην κοινότητα». Ο φωτορεπόρτερ συνόδευσε στο κυνήγι του έναν Inupiat και τον εξάχρονο γιο του: «Του μαθαίνω πώς να γίνει κυνηγός και είμαι υπερήφανος γι’ αυτόν. Είναι σημαντικό το χτύπημα να είναι ακριβείας για να μην ανοίγεις πολλές τρύπες στο δέρμα».

Το κόλπο για να αισθάνεται κανείς λιγότερο κρύο είναι να τρώει κουόκ. Στη γλώσσα των Inupiat το κουόκ είναι το ωμό και παγωμένο κρέας ή ψάρι. Το συνοδεύουν με μίσιγκακ – το λάδι της φώκιας. Ανάμεσα στους ψαράδες που ζεσταίνονται με κουόκ είναι και η Μπεραντέτ Ανταμς, η πρώτη γυναίκα που καμάκωσε φάλαινα: «Δεν έχω αδέλφια κι έτσι έπρεπε να βρω έναν τρόπο για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Εγινα κυνηγός φαλαινών. Κι όταν είσαι μια φορά κυνηγός, είσαι για όλη σου τη ζωή».

Φωτό: Αλλά μεγέθη ε; Πηγή: ΒΒC