Το 1991 ο θρύλος της Φόρμουλα-1, Μίχαελ Σουμάχερ, εμφανιζόταν στις πίστες της για πρώτη φορά, στο γκραν-πρι του Βελγίου. Τριάντα χρόνια αργότερα, το 2021, ο γιος του επτάκις παγκόσμιου πρωταθλητή, Μικ Σουμάχερ, θα κάνει το δικό του ντεμπούτο στην κορυφαία διοργάνωση αγώνων αυτοκινήτου. Στο τιμόνι της Haas, που προ ημερών ανακοίνωσε τη σχετική συμφωνία.

Αν δεν λεγόταν Σουμάχερ, ο 21χρονος Μικ θα ήταν, απλώς, ένας, ακόμη, ταλαντούχος οδηγός της Φόρμουλα-2 (ο καλύτερος αυτή τη σεζόν) που παίρνει προαγωγή. Αλλά το βαρύ οικογενειακό του όνομα έδωσε στην είδηση τεράστιες διαστάσεις, και στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού τροφή για συζήτηση: θα καταφέρει ο νεαρός πιλότος να φανεί αντάξιος της μυθικής καριέρας του πατέρα του;

Ο Ντέιμον Χιλ, ο παλαίμαχος βρετανός οδηγός αγώνων ταχύτητας, είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους σε αυτό το σπορ, που μπορούν να «μπουν στα παπούτσια» του Μικ. Εχει επωμισθεί το ίδιο, ακριβώς, φορτίο. Ο πατέρας του, Γκράχαμ Χιλ, είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής δύο φορές, το 1962 και το 1968, προτού χάσει τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1975. Οταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τα χνάρια του στη Φόρμουλα-1, «τρόμαξε» από τις μεγάλες προσδοκίες που κουβαλούσε. Κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο (το 1996 στο τιμόνι της Ουϊλιαμς), όμως δεν θα ξεχάσει τις σκέψεις που «διάβαζε» στον περίγυρό του: «Γιατί το κάνει αυτό; Δεν πρόκειται, ποτέ, να γίνει τόσο καλός, όσο ο πατέρας του».

Ενιωθε τη σκιά του Χιλ σένιορ να πέφτει πάνω του «σαν ευλογία και σαν κατάρα, μαζί», όπως εξομολογήθηκε στον Guardian της Τετάρτης. «Ηθελα μόνο να τρέξω. Λατρεύω την ταχύτητα, λατρεύω τον ανταγωνισμό και το συγκεκριμένο σπορ. Από την άλλη, όμως, ήμουν και αποφασισμένος να τιμήσω το οικογενειακό μας όνομα. Πήρα μαθήματα από τη ζωή και την καριέρα του πατέρα μου, και τα εφάρμοσα στους αγώνες μου».

«Εκτός από καθήκον, το να διαθέτεις οικογενειακή παράδοση στη Φόρμουλα-1 είναι και έμπνευση», τονίζει. Ιδίως στην περίπτωση του Μικ (Σουμάχερ). «Είναι, πραγματικά, τραγικό αυτό που συνέβη στον Μίχαελ. Ο Μικ βίωσε ένα γεγονός που δύσκολα μπορεί κανείς να διαχειριστεί. Είμαι σίγουρος πως αυτή η περιπέτεια θα του προσφέρει ένα επιπλέον κίνητρο». Μοιάζουν και σε αυτό, οι ιστορίες τους. Το 2013, που ο Μίχαελ Σουμάχερ τραυματίστηκε στο σκι και κατάντησε σκιά του εαυτού του, ο Μικ ήταν 14 ετών. Οταν σκοτώθηκε ο Γκράχαμ Χιλ, ο Ντέιμον ήταν 15.

Στα 60 του, σήμερα, ο Βρετανός αναπολεί τις μάχες που έδινε στα σιρκουΐ με τον Μίχαελ Σουμάχερ, το 1994 και το 1995. Το 1996 έγινε ο πρώτος γιος παγκόσμιου πρωταθλητή που κατέκτησε τον τίτλο στη Φόρμουλα-1. Και ήταν ο μόνος μέχρι το 2016, που ο Νίκο Ρόσμπεργκ επανέλαβε τον θρίαμβο του πατέρα του, Κέκε (1982). Ο Καναδός Ζακ Βιλνέβ, ο οποίος κέρδισε το πρωτάθλημα του 1997 (με Ουΐλιαμς), είναι -κι αυτός- «σπόρος» παλιάς δόξας του αθλήματος: του Ζιλ Βιλνέβ, που βρήκε τραγικό θάνατο στα δοκιμαστικά του βελγικού γκραν-πρι το 1982. Αλλά ο μεγάλος Βιλνέβ, δεν πρόλαβε να φτάσει στην κορυφή.

Στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου η Φόρμουλα-1 καλωσόρισε τον μικρό Σουμάχερ με μια ανάρτησή της στα social media, που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης. Πόσταρε μία φωτογραφία από την παιδική του ηλικία, στο τιμόνι ενός καρτ κάτω από το στοργικό βλέμμα του διάσημου πατέρα του. Τη συνόδευσε με το μήνυμα «Ακολουθώντας το όνειρο – όπως ο μπαμπάς κάποτε». Τα φώτα ήταν στραμμένα στο βλαστάρι του «Σούμι» από τα πρώτα του, κιόλας, βήματα στον κόσμο της ταχύτητας. Αλλά τώρα, ως «ρούκι» της Φόρμουλα-1, ο Μικ θα βλέπει κάθε του κίνηση στις πίστες -και κάθε του συμπεριφορά έξω από αυτές- να αναλύεται και να συγκρίνεται με εκείνες του Μίχαελ.

Ο μεγάλος Σουμάχερ κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο το 1994, τρία χρόνια μετά τον παρθενικό του αγώνα στη Φόρμουλα-1, ακούγοντας κολακευτικά σχόλια ακόμη και στις αποτυχίες του. Ο μικρός δεν θα έχει την ίδια αντιμετώπιση. Από την πρώτη του, κιόλας, εμφάνιση θα δεχτεί τεράστια πίεση – όση κανένας άλλος πρωτάρης στο παρελθόν. Οχι μόνο λόγω ονόματος, αλλά και επειδή, όπως παρατηρεί ο Χιλ, το ατύχημα και η κατάσταση του πατέρα του συντηρούν το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την οικογένεια.

«Και βέβαια ο Μίχαελ παρακολουθεί την πορεία του Μικ», δήλωσε τον Νοέμβριο στο RTL France ο Ζαν Τοντ, ο 74χρονος στενός φίλος του γερμανού θρύλου, άλλοτε αφεντικό της Ferrari και ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχουν το προνόμιο να επισκέπτονται τακτικά τον «Σούμι». Εάν είναι αλήθεια, το χρέος του Σουμάχερ τζούνιορ να πετύχει, γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.

«Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει ο Μικ από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό, είναι να τα πάει καλά στους πρώτους του αγώνες. Τότε, θα έχει την ευκαιρία που δικαιούται. Γιατί όλοι συμπαθούν τον Μίχαελ, και κανένας δεν θέλει να δει τον γιο του να αποτυγχάνει», υπογραμμίζει στον Guardian ο Χιλ. Και είναι πολλοί, αυτοί που «πιστεύουν» στον 21χρονο πιλότο, απόφοιτο της ακαδημίας οδηγών της Ferrari. Θεωρούν οτι δεν είναι «υπερηχητικός», σαν τον πατέρα του, όμως εκτιμούν πως στη δεύτερη σεζόν του θα δείξει την αξία του. Οπως συνέβη στη Φόρμουλα-4, τη Φόρμουλα-3 και τη Φόρμουλα-2.

Για το μονοθέσιό του διάλεξε το νούμερο 47. Το «4» είναι ο αριθμός που είχε στη Φόρμουλα-3 όταν κέρδισε το πρωτάθλημα. Το «7» συμβολίζει τους παγκόσμιους τίτλους που κατέκτησε ο πατέρας του. Και το «47» είναι το άθροισμα των ημερομηνιών γέννησης του ίδιου, του πατέρα του και της μητέρας του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News