Η θάλασσα μπορεί να είναι μικρή αλλά ο θησαυρός της τεράστιος, ένας μοναδικός φυσικός πόρος αξίας τρισεκατομμυρίων. Αλλά η Μεσόγειος έχει πληγεί σοβαρά από τις όποιες δραστηριότητες των ανθρώπων που εξακολουθούν να μην ευαισθητοποιούνται και να αγνοούν τις προειδοποιήσεις των ειδικών. Σήμερα, ωστόσο, και με στόχο την εξεύρεση νέων λύσεων για τη διάσωσή της, υπολογίστηκε για πρώτη φορά όχι μόνον η περιβαλλοντική αλλά η οικονομική αξία των φυσικών πόρων της Μεσογείου: τουλάχιστον 5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Το νούμερο είναι πραγματικά εντυπωσιακό και αποδεικνύει την εξαιρετική δυναμική της Μεσογείου, μιας υδάτινης λεκάνης που καταλαμβάνει λιγότερο από το 1% της συνολικής επιφάνειας των ωκεανών όλου του κόσμου αλλά είναι σε θέση να παράγει ένα Ακαθάριστο Θαλάσσιο Προϊόν –το ΑΕΠ των θαλασσών- που αναλογεί στο 20% του παγκόσμιου θαλάσσιου προϊόντος.

Εάν η Mare Nostrum ήταν μια ανεξάρτητη οικονομία, θα ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη της ευρύτερης περιοχής μετά τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Τουρκία, ικανή να παράγει ανά έτος σχεδόν όσο η οικονομία της της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Ελλάδας μαζί. Και η αξία της Μεσογείου ενδέχεται να είναι ακόμα μεγαλύτερη καθώς στις εκτιμήσεις των ειδικών δεν υπολογίζεται ο πλούτος στους βυθούς της, υδρογονάνθρακες και ορυκτά.

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από μια αποκαλυπτική έκθεση που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του WWF, σε συνεργασία με τον όμιλο Boston Consulting Group.  Στις 5 και στις 6 Οκτωβρίου κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, «Our Ocean», που θα πραγματοποιηθεί στη Μάλτα, οι συντάκτες της έκθεσης θα προσπαθήσουν να πείσουν τους Ευρωπαίους ηγέτες για την επιτακτική ανάγκη ουσιαστικής προστασίας της Μεσογείου, εστιάζοντας στις τεράστιες οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει. Σύμφωνα με το WWF η συνολική εκτιμώμενη αξία των φυσικών πόρων της Μεσογείου και των σχετικών οικονομικών δραστηριοτήτων, ήτοι 5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, θα πρέπει να αποτελέσουν τρόπον τινά ένα «δημόσιο ταμείο επενδύσεων».

Σήμερα η εκμετάλλευση των ακτών και αλιεία, οι υδατοκαλλιέργειες (φυτών όπως η Ποσειδωνία) και η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα συμβάλλουν στην παραγωγή ενός Ακαθάριστου Θαλάσσιου Προϊόντος ύψους 450 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τον τουρισμό να συμβάλλει σε ποσοστό άνω του 90%. Την ίδια ώρα, οι τουρίστες στις μεσογειακές ακτές παράγουν το 52% των απορριμμάτων που καταλήγουν στα νερά και τις παραλίες της Μεσογείου. Και, φυσικά, υπάρχει πάντα και η κλιματική αλλαγή, πράγμα που σημαίνει ότι έως το 2050 η στάθμη της θάλασσας θα μπορούσε να ανέβει έως και 25 εκατοστά.

Και αυτοί οι ζωτικής σημασίας φυσικοί πόροι για τους 150 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στις ακτές της Μεσογείου, επιβαρύνονται συστηματικά, ενδεχομένως και ανεπανόρθωτα. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο πληθυσμός των θαλάσσιων θηλαστικών μειώθηκε κατά 41% ενώ των ψαριών, στο σύνολό τους, κατά 34%. Άνω του 30% είναι και το ποσοστό των καλλιεργειών Ποσειδωνίας που έχει καταστραφεί ενώ σήμερα το 80% όλων των πληθυσμών των ψαριών απειλείται από την υπεραλιεία.

Φαίνεται πως το γεγονός ότι στη Μεσόγειο κολυμπάνε όλα τα ψάρια που καταλήγουν στα πιάτα μας, όλα τα ψάρια, δηλαδή που απορροφούν όλες μας τις βρομιές, είτε πρόκειται για πετρέλαιο είτα για πλαστικό, δεν αρκεί για να συνετιστούμε και να προστατέψουμε αυτήν την πολύτιμη θάλασσά μας. Ενδεχομένως, όμως, αυτήν τη φορά οι Ευρωπαίοι ηγέτες να κινητοποιηθούν από τα νούμερα και να προβούν στη λήψη των όποιων απαραίτητων μέτρων για την προστασία και την περαιτέρω βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη –και όχι εκμετάλλευση- της Μεσογείου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News