Το αριστούργημά της είναι η βιογραφία της Μέριλιν Μονρόε. Παρότι έχει γράψει 56 μυθιστορήματα, 39 συλλογές διηγημάτων, 18 δοκίμια, μια βιογραφία, εννέα θεατρικά έργα, 11 ποιητικές συλλογές, βιβλία για εφήβους και μικρά παιδιά. Η Τζόις Κάρολ Όουτς δεν έχει καμία αμφιβολία. Η πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη αμερικανίδα συγγραφέας που έχει προταθεί δύο φορές για το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας είναι εξαιρετικά δεμένη με την «Ξανθιά», που κυκλοφόρησε το 1999, και αποτελεί μια συνταρακτική βιογραφία (700 σελίδων) της Νόρμα Τζιν Μπέικερ, της γυναίκας που έμεινε στην ιστορία ως Μέριλιν Μονρόε.

Πρόκειται για «ένα κείμενο δύσκολο από τεχνικής άποψης, και, σίγουρα, είναι το αγαπημένο μου. Είμαι ενθουσιασμένη που τώρα θα ανέβει στη σκηνή», αποκαλύπτει η ηλικίας 80 ετών (τον ερχόμενο Ιούλιο) συγγραφέας, μιλώντας στην Corriere della Sera. Αφορμή για τη συνέντευξη στάθηκε το «Love is Blonde, L’altra Marilyn» (Η Αγάπη είναι Ξανθιά, Η άλλη Μέριλιν), μια θεατρική μεταφορά της «Ξανθιάς» που υπογράφει η Αρτζια Κόπολα. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί σήμερα στο Teatro Astra του Τορίνο ενώ με την έλευση του 2018 η παραγωγή θα μεταφερθεί σε μια από τις σκηνές του Μπρόντγουεϊ.

Πηγή έμπνευσης για να αποφασίσει η Οουτς να αφοσιωθεί στη συγγραφή μιας μακροσκελούς βιογραφίας της κατεξοχήν «Ξανθιάς» του Χόλιγουντ ήταν μια φωτογραφία της Μέριλιν όταν ήταν 16 ετών. «Ηταν καστανή και όμορφη, όχι εντυπωσιακή και μεγαλοπρεπής. Εμοιαζε κάπως με τις κοπέλες της γενιάς της μητέρας μου που ήταν θαρραλέες, στωικές, δούλευαν ακούραστα, δίχως να παραπονιούνται ποτέ και έπρεπε να επιβληθούν σε σεξιστικά περιβάλλοντα. Κατά κάποιο τρόπο μου θυμίζει την ίδια τη μητέρα μου που γεννήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία η ζωή ήταν δύσκολη και το αμερικανικό όνειρο αποτελούσε μια ρεαλιστική ψευδαίσθηση για πολλούς», αποκάλυψε.

Οσον αφορά τη συνέχεια και την εξαιρετική (και στο καλό και στο κακό) πορεία που πήρε η ζωή της Μέριλιν, η Τζόις Κάρολ Οουτς υποστήριξε πως περισσότερο από ένα είδωλο, «εγώ, στην πραγματικότητα, τη θεωρώ κυρίως μία από τις μεγάλες υποτιμημένες ηθοποιούς του 20ου αιώνα. Έχω δει όλα τα έργα της από το πρώτο (“Η Ζούγκλα της Ασφάλτου”) έως το τελευταίο (“Οι αταίριαστοι”): τι συναρπαστική καριέρα! Θα αρκούσε το κωμικό ταλέντο που αποκάλυψε στο “Μερικοί το Προτιμούν Καυτό” για να κερδίσει τη δόξα, αλλά ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι μόνον ένας από τους πολλούς ρόλους που ερμήνευσε αξιομνημόνευτα. Ο αγαπημένος μου ρόλος της είναι στον “Νιαγάρα”, ο πρώτος που την ανέδειξε. Από τότε, ωστόσο, όλοι θεωρούσαν λανθασμένα πως “ερμήνευε πάντα μόνον τον εαυτό της”».

Φωτογραφία: Η Μέριλιν Μονρόε. Τόσο όμορφη που υποτιμήθηκε. Πηγή: Photo by Baron/Getty Images/Ideal Images

Το Airbnb καλείται να αντιμετωπίσει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα, κατά πολύ μεγαλύτερο από τη διαμάχη αναφορικά με τους φόρους που θα πρέπει να καταβάλλει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Και το πρόβλημα αυτό είναι το ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω της δημοφιλούς πλατφόρμας καταχώρησης, εύρεσης και ενοικίασης καταλυμάτων. Σύμφωνα με όλα όσα αναφέρει το Daily Beast, η εφαρμογή της κολοσσιαίας, πλέον, καλιφορνέζικης εταιρείας που από το 2008 συνέβαλε στην εξυπηρέτηση 160 εκατομμυρίων ταξιδιωτών, έχει χρησιμοποιηθεί από εγκληματικά στοιχεία (μεμονωμένα άτομα ή οργανώσεις) για το ξέπλυμα παράνομων εσόδων, «συχνά με τη βοήθεια των ίδιων των ενοικιαστών που συνεργάζονται με την Airbnb».

Στην πράξη «ένα άτομο ή μια οργάνωση χρησιμοποιούν έναν λογαριασμό, νόμιμο ή κλεμμένο, στο Airbnb για να πραγματοποιήσουν μια κράτηση και να πληρώσουν το αντίτιμο στον ενοικιαστή με τον οποίο συνεργάζεται η Airbnb. Στη συνέχεια εκείνος επιστρέφει μέρος των εσόδων παρότι το διαμέρισμα παρέμεινε άδειο». Η αποκάλυψη έγινε χάρη στους φακέλους της υπόθεσης Μάναφορτ. Ο Πολ Μάναφορτ πρώην επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Ντόναλντ Τραμπ, φέρεται να εξαφάνισε 18 εκατομμύρια δολάρια που προήλθαν από το εξωτερικό μέσω της πλατφόρμας του Airbnb. Ο Μάναφορτ αποκαλύφτηκε, όμως, επειδή ξόδευε πολλά από εκείνα τα μαύρα εκατομμύρια στην πατρίδα του, όπως εκείνα τα 2,85 εκατομμύρια δολάρια με τα οποία το 2012 αγόρασε ένα διαμέρισμα 200 τ.μ. στο Μανχάταν και στη συνέχεια πρόσφερε προς ενοικίαση στο Airbnb (μέσω μιας εικονικής εταιρείας), εισπράττοντας χιλιάδες δολάρια την εβδομάδα.

Οι επιτήδειοι ανταλλάσσουν σχετικές πληροφορίες σε διάφορα φόρουμ στο Σκοτεινό Διαδίκτυο, κάποια από τα οποία επισκέφτηκε το Daily Beast, εντοπίζοντας μια σειρά από αναρτήσεις στα ρωσικά ατόμων που αναζητούσαν «συνεργάτες» για την εκμετάλλευση των υπηρεσιών του Airbnb. Οι ενοικιαστές – συνεργάτες των εγκληματιών λάμβαναν επίσης θετικές αξιολογήσεις ώστε να είναι υπεράνω υποψίας. H Airbnb δεσμεύτηκε για τη λήψη πρόσθετων μέτρων ασφαλείας, αυξάνοντας τους διασταυρωτικούς ελέγχους ώστε να εξαλειφθεί κάθε ύποπτη δραστηριότητα.

Φωτογραφία: Εχουν πλυντήρια τα σπίτια του Airbnb; Πηγή: Shutterstock

Το θέατρο εγκαταλείπει τη σκηνή για να στριμωχτεί στις οθόνες των κινητών και των λοιπών έξυπνων συσκευών μας καθώς η επανάσταση του streaming φαίνεται πως έφτασε έως και τις θεατρικές σκηνές του West End με σχέδια στο τραπέζι για τη μετάδοση σημαντικών παραγωγών του σε όλον τον κόσμο.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες η πρόσβαση σε θεατρικές παραστάσεις μέσω της καταβολής ενός αντιτίμου κατά το πρότυπο του Netflix αποτελεί ήδη μια ιδιαίτερα δημοφιλή πρακτική. Στη Βρετανία, όμως, οι θεατρικοί παραγωγοί ήταν πιο διστακτικοί καθώς πολλοί υποστήριζαν πως η προσφορά των έργων μέσω streaming θα είχε ως αποτέλεσμα τη δραματική μείωση των θεατών στις «ζωντανές» παραστάσεις. Τώρα, όμως το σκέφτονται ξανά και μάλιστα πολύ σοβαρά, καθώς μετά από τρία χρόνια προσφοράς των παραγωγών του μέσω streaming, το Globe Theatre στο Λονδίνο κέρδισε περίπου 25.000 νέα μέλη που πληρώνουν από 4 έως 6 λίρες για να παρακολουθήσουν μια παράσταση στην οθόνη του tablet τους.

Μιλώντας στους Times του Λονδίνου, η υπεύθυνη διανομής του Shakespeare’s Globe, ένα μη επιδοτούμενο θέατρο, εξήγησε πως «το streaming αποτελεί για μας μία από τις πιο σημαντικές πηγές εσόδων», προσδιορίζοντας, όμως, ότι «αρχικά υιοθετήθηκε εξαιτίας της επιθυμίας να παράσχουμε πρόσβαση σε ανθρώπους που ενδεχομένως να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να ταξιδέψουν έως το Λονδίνο για να παρακολουθήσουν μια ζωντανή παράσταση στο Globe». Τις δυνατότητες που προσφέρει το αποκαλούμενο «θέατρο της μικρής οθόνης», άρχισε να αξιοποιεί και το National Theatre μέσω της συνεργασίας του με χιλιάδες σχολεία της Βρετανίας.

Η είσοδος του streaming στα θέατρα της Βρετανίας πραγματοποιείται μετά από χρόνια έντονης κριτικής προς τους επιτελείς του BBC λόγω της απροθυμίας τους να εντάξουν στο πρόγραμμα θεατρικές παραστάσεις. Υποστήριζαν όχι μόνο ότι το κόστος ήταν υψηλό αλλά κυρίως πως η μετάδοσή τους ενδιέφερε ελάχιστους από τους τηλεθεατές.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, αποδεικνύεται διαφορετική και απόδειξη αποτελεί το BroadwayHD με έδρα τη Νέα Υόρκη. Καταβάλλοντας μόλις 8,99 δολάρια τον μήνα, οι συνδρομητές του αποκτούν πρόσβαση σε όλες τις θεατρικές παραγωγές που διαθέτει από όλον τον κόσμο. «Το West End είναι έδρα μερικών από τις μεγαλύτερες παραγωγές και κάποιων από τα πιο δημιουργικά ταλέντα στην ιστορία του θεάτρου. Η θέσπιση ενός διαύλου μέσω του οποίου θα μπορούν και άλλοι να βιώσουν αυτήν την εκπληκτική και συναρπαστική τέχνη αποτελεί πραγματική τιμή», επισήμαναν σε κοινή τους δήλωση οι ιδρυτές του Broadway HD Στιούαρτ Φ. Λέιν και Μπόνι Κόμλεϊ, σχολιάζοντας τη συνεργασία τους με τις θεατρικές σκηνές του West End.

Φωτογραφία: Η παράσταση «Wind in the Willows» θα διατίθεται και στο Διαδίκτυο Πηγή: The Times

Ο τίτλος του είναι «On the Road», «Στον Δρόμο» αλλά δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με το ομώνυμο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Τζακ Κέρουακ. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που γύρισε ο Πίερς Σάντερσον, σκηνοθέτης από τη Βρετανία που ζει εδώ και χρόνια στη Σενιγκάλια, μια κωμόπολη κοντά στην Ανκόνα της Ιταλίας έπειτα από ανάθεση του Guardian.

Σημείο αναφοράς του «On the Road» είναι όντως ένας δρόμος, η «Strada Bonifica», μια επαρχιακή οδός μήκους 15 χιλιομέτρων στα σύνορα ανάμεσα στις περιφέρειες Μάρκε και Αμπρούτσο στις ακτές της Αδριατικής στην Ιταλία, η οποία παραδόξως αποκαλείται και «Δρόμος της Αγάπης», γιατί εκατοντάδες γυναίκες εργάζονται καθημερινά εκεί ως πόρνες. Οι περισσότερες κατάγονται από τη Νιγηρία ενώ πάρα πολλές έφτασαν παράνομα στην Ιταλία.

Έπειτα από την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, ο αριθμός των γυναικών από την Αφρική που καταφέρνουν να φτάσουν στην ευρωπαϊκή επικράτεια μέσω της Ιταλίας, αυξήθηκε σημαντικά, με τις τοπικές αρχές να δίνουν αγώνα για την αντιμετώπιση του προβλήματος και τους ντόπιους να χάνουν την υπομονή τους, δεδομένου ότι στον «Δρόμο της Αγάπης» οποιαδήποτε ώρα της ημέρας εργάζονται καταναγκαστικά περί τις 100 γυναίκες. Τις εκμεταλλεύονται σεξουαλικά ώστε να μπορέσουν ξεχρεώσουν όλα όσα οφείλουν για τη μεταφορά τους έως εκεί ενώ συχνά εξαναγκάζονται στη σιωπή μέσω τελετουργικών μαύρης μαγείας. Μάλιστα αρκετές από αυτές είναι ανήλικες.

Στο ντοκιμαντέρ γίνεται λόγος και για τους Ιταλούς που ζουν και εργάζονται στην περιοχή αλλά κυρίως για την «On the Road», μια κυβερνητική οργάνωση που ασχολείται με το ζήτημα εδώ και μια εικοσαετία. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η παρουσίαση της ιστορίας της Τζέσικα, μιας γυναίκας από τη Νιγηρία η οποία αφότου εξαναγκάστηκε να εκπορνευτεί, εργάζεται σήμερα ως πολιτισμική διαμεσολαβήτρια στην οργάνωση, έχοντας αποδράσει από τη φτώχεια και την ανυπαρξία μέλλοντος σε πολυπληθέστατες χώρες όπου μόνον μια περιορισμένη ελίτ ελέγχει τον πλούτο και την εξουσία.

Φωτογραφία: Οι δρόμοι της Σενιγκάλια. Πηγή: YouTube/Guardian