Ηταν πριν από 55 χρόνια όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κατέθετε με ένα γράμμα από τις φυλακές της Αλαμπάμα την απογοήτευσή του για τη σιωπή των μετριοπαθών λευκών. Ας μην κατέβαιναν στους δρόμους. Αλλά γιατί δεν δήλωναν ανοικτά την στήριξή τους στον αγώνα που έδιναν οι μαύροι για τα δικαιώματά τους;

Η Washington Post αναδημοσιεύει εκείνη την επιστολή, The Letter From a Birmingham Jail λεγόταν, με αφορμή τα 89 χρόνια από τη γέννηση του Κινγκ. Αλλά η πραγματική αιτία βρίσκεται στην ουσία της επιστολής. Ο Κινγκ θυμώνει με τα οκτώ μέλη του λευκού κλήρου που την επομένη της σύλληψής του τον καταγγέλλουν ως ταραξία στον τοπικό Τύπο. Τσιτάρει αποσπάσματα από τη Βίβλο, από τον Λούθηρο, ρήσεις του Σωκράτη και τον Τόμας Τζέφερσον για να γράψει: «Ξέρουμε από την επίπονη εμπειρία μας ότι η ελευθερία δεν προσφέρεται ποτέ οικειοθελώς από τους δυνάστες. Πρέπει να την ζητήσεις».  Κι αφού καταγγέλλει τη μετριοπάθεια εκείνων που δεν υπέφεραν ποτέ από την ασθένεια των διακρίσεων, υπενθυμίζει ότι η συμβουλή «περίμενε» ηχούσε επί πολλά χρόνια «στα αυτιά κάθε νέγρου».

Ηταν ένα δυνατό μήνυμα που η New York Post δημοσίευσε το 1964 με τίτλο «Γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε». Ηταν ένα μήνυμα που επανέλαβε πριν από μερικές ημέρες ο Μπαράκ Ομπάμα στην συνέντευξη που παραχώρησε στον Ντέιβιντ Λέτερμαν μιλώντας για την αιματηρή πορεία στη Σέλμα τον Μάρτιο του 1965. «Εάν δεν είχαν διασχίσει τη γέφυρα, δεν θα υπήρχε ποτέ ένας Ομπάμα πρόεδρος των ΗΠΑ». Εκείνοι οι 20.000 δεν «περίμεναν». Και ευτυχώς.

Φωτό: Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σε συνέντευξη Τύπου τον Ιούνιο του 1964. Πηγή: Wikimedia

Από το Τζιμπουτί; Κι όμως, «ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει από εκεί». Γιατί αυτή η χώρα στο Κέρας της Ανατολικής Αφρικής που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με τον Κόλπο του Αντεν, αποκτά την εποχή της παγκοσμιοποίησης όλο και μεγαλύτερη γεωστρατηγική σημασία.

Τους λόγους εξηγεί στο Politico ο Μπρούνο Μασάες, πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Πορτογαλίας. Ο Μασάες εγκαινιάζει τη νέα στήλη της πολιτικής επιθεώρησης που έχει τον γενικό τίτλο «Οι πόλεμοι που θα έρθουν». Και όπως υπενθυμίζει, από τα νερά του περνάει μεγάλο μέρος του εμπορίου αγαθών και υδατανθράκων μεταξύ της Ασίας και της Ευρώπης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η χώρα αυτή «φιλοξενεί τις περισσότερες στρατιωτικές βάσεις από οποιαδήποτε άλλη στον κόσμο».

Οι πρώτοι που έφτασαν εκεί ήταν οι Γάλλοι – έφτιαξαν τέσσερις. Αλλά χάνοντας την αποικιοκρατική ισχύ τους, έχασαν και οι βάσεις την αξία τους – η μία σήμερα είναι περισσότερο τουριστικό θέρετρο παρά στρατιωτική βάση. Οι πρώτοι που έσπευσαν να επωφεληθούν ήταν οι Αμερικανοί που από βάσεις έχουν δύο. Από μία βάση έχουν η Ιαπωνία και η Κίνα, που είναι και οι μοναδικές που διαθέτουν στο εξωτερικό. Μια βάση έχει η Ιταλία, ενώ τη δική της βάση χτίζει η Σαουδική Αραβία.

Ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Οι Τούρκοι θέλουν μια δική τους, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι ενδιαφέρον επιδεικνύουν πλέον και οι Ρώσοι. Εμεινε κανείς απέξω; Όχι, ακόμη και η Ινδία «σκέφτεται να αγοράσει ένα κομμάτι στο πιο πολύτιμο στρατιωτικό μέρος στον κόσμο».

Σε μια τέτοια περίπτωση, γράφει ο Μασάες, η σύγκρουση θα ήταν άμεση. Αλλά και στην περίπτωση που υπάρξει ένταση ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και το Πεκίνο στη Θάλασσα της Κίνας, το Τζιμπουτί θα μπορούσε να γίνει το θέατρο μιας περιορισμένης σύγκρουσης. «Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, καταλήγει ο Μασάες, οι μεγάλες δυνάμεις αναγκάζονται να μοιραστούν τον ίδιο χώρο».

Αλίμονο στο Τζιμπουτί, αλίμονο στον κόσμο όλο.

Φωτό: Κινεζικό πολεμικό πλοίο σε λιμάνι του Τζιμπουτί Πηγή: Shutterstock

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς εάν αυτή θα ανακηρυχθεί κάποια στιγμή «φωτογραφία της χρονιάς». Η εικονιζόμενη, πάντως, είναι η μαθήτρια της χρονιάς – και το ξέρουμε από τώρα. Γιατί αψηφά το ψύχος των μείον 55 βαθμών Κελσίου που επικρατεί στην Γιακουατία ή Δημοκρατία των Σαχά, ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας στην Απω Ανατολή, για να πάει στο σχολείο.

Οι ντόπιοι, γράφουν οι Times, είναι υπερήφανοι για το γεγονός ότι καταστήματα, επιχειρήσεις και δημόσιες υπηρεσίες λειτούργησαν κανονικά παρά το δριμύ ψύχος. Το οποίο δεν είναι και το χειρότερο που έχουν ζήσει: το 1993 το θερμόμετρο είχε δείξει μείον 67,7 βαθμούς στο χωριό Οϊμιακόν – είναι η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη εάν εξαιρέσει κανείς την Ανταρκτική.

Όχι ότι τα πράγματα είναι αυτήν την περίοδο πολύ καλύτερα: τις νύχτες η θερμοκρασία θα κινείται αυτήν την εβδομάδα στους μείον 58 βαθμούς. Αλλά, είπαμε, οι Γιακούτιοι, δεν μασάνε. Και γι’ αυτό ετοιμάζουν λίμνες και ποτάμια για να βουτήξουν για τα Θεοφάνια που θα γιορτάσουν σε λίγες ημέρες. Κι ας έχουν παγώσει ακόμη και οι βλεφαρίδες τους.

Φωτό: Μα πώς να μην λατρέψεις αυτά τα μάτια μ’ αυτές  τις βλεφαρίδες; Πηγή: The Times/Sakhalife.ru/AP

Μέλος κάποτε των Throbbing Gristle, εικαστικός  και μουσικός, η Cosey Fanni Tutti εξηγεί στην Libération  πώς η πορνογραφική φωτογραφία στιγμάτισε ολόκληρη την καλλιτεχνική της πορεία. Η εφημερίδα, πάλι, της αφιερώνει ένα ολόκληρο δισέλιδο με αφορμή την έκδοση των απομνημονευμάτων της και την επανέκδοση του άλμπουμ της «Time to Tell», το οποίο είχε πρωτοκυκλοφορήσει στο 1983.

Είναι η μοναδική καλλιτέχνης και μουσικός, γράφει η Libé, που έκανε την έκθεση του σώματος και της σεξουαλικότητάς της επάγγελμα – ή μάλλον ένα βασικό συστατικό της ανατρεπτικής τέχνης της. Αναπόφευκτα, η δουλειά της είναι η  προσωπικότητα της. Και ήταν μια δύσκολη δουλειά για ένα κορίτσι που γεννήθηκε το 1951 σε ένα φτωχό σπίτι μιας βιομηχανικής πόλης στη βορειοανατολική Αγγλία.

Αλλά ήταν ένα ταξίδι που της έδωσε πολλά. Και που της επιτρέπει τώρα να δώσει κι εκείνη: «Μια γυναίκα μπορεί να εμπνευστεί από ορισμένες ελευθερίες που παραχώρησα εγώ στον εαυτό μου» λέει. ««Το να είσαι ο εαυτός σου είναι σκληρή δουλειά, ειδικά στον κόσμο μας, με το σεξισμό και τον περιορισμό της ελευθερίας των γυναικών. Δεν ξέρω τι μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, να πιστεύω ότι δεν χρωστάω τίποτα στους άνδρες. Το πίστευα από πολύ μικρή ηλικία».

Στην κατακλείδα αποτυπώνεται το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής: «Ήθελα να ανακαλύψω τον κόσμο και στον κόσμο υπάρχει σεξ. Διερεύνησα τη βιομηχανία του σεξ ταυτόχρονα με τη δική μου σεξουαλικότητα».

Φωτό: Η Cosey Fanni Tutti όπως πόζαρε το 1977 για τον φακό του Szabo.  Πηγή: Libération