Πέρασαν κιόλας πενήντα χρόνια από την ημέρα που τα τέσσερα μέλη των Led Zeppelin (που ακόμη ονομάζονταν New Yardbirds) έπαιξαν για πρώτη φορά ζωντανά όλοι μαζί και στη συνέχεια κλειστήκαν σε ένα στούντιο προκειμένου να ηχογραφήσουν το παρθενικό τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1969.

Όπως αναφέρει ο μελετητής της μπάντας και καθηγητής Σπουδών Επικοινωνίας, Αραμ Σινράιχ από το πανεπιστήμιο American University School Of Communication, «ένα μουσικό «παράδοξο» συνεχίζει να ακολουθεί την σπουδαία βρετανική μπάντα, σχεδόν 40 χρόνια μετά την διάλυση της: θεωρούνται, ταυτόχρονα, ηχητικά καινοτόμοι αλλά και ξεδιάντροποι αντιγραφείς».

«Πως γίνεται ένα συγκρότημα που «έκλεβε» από παντού μουσικές ιδέες να θεωρείται τόσο πρωτοποριακό;», αναρωτιέται.

«Το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος, με τίτλο “Led Zeppelin”, περιείχε πολλά τραγούδια που ουσιαστικά προήλθαν από συνθέσεις τρίτων, άλλοτε με απόδοση των δικαιωμάτων και άλλοτε χωρίς. Περιελάμβανε δύο τραγούδια του Γουίλι Ντίξον, τα οποία αποδόθηκαν στον διάσημο μπλουζίστα από το Σικάγο. Δεν συνέβη, ωστόσο, το ίδιο με την Αν Μπρέντον από την οποία ουσιαστικά έκλεψαν το τραγούδι της “Babe I’m Gonna Leave You”», σημειώνει.

Η επιτυχία “Dazed and Confused”, επίσης από αυτό το πρώτο άλμπουμ, αποδόθηκε αρχικά στον κιθαρίστα της μπάντας, Τζίμι Πειτζ. Ωστόσο, το 2010, ο τραγουδοποιός Τζέικ Χολμς κατέθεσε αγωγή με την οποία ισχυριζόταν ότι το είχε γράψει από το 1967. Μετά την εκδίκαση της αγωγής, στις σημειώσεις των επανεκδόσεων των άλμπουμ του συγκροτήματος, το τραγούδι πλέον πιστώνεται ως «εμπνευσμένο από τον Χολμς».

Ομοίως και με το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος, «Led Zeppelin II»: Μετά από μια σειρά αγωγών, η μπάντα συμφώνησε να παραθέσει τον Γουίλι Ντίξον ως συνθέτη σε δύο από τα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένης της επιτυχίας «Whole Lotta Love». Μια ακόμη αγωγή απέδειξε ότι ο μπλουζίστας Τσέστερ «Χάουλιν Γουλφ» Μπερνέτ ήταν ο συνθέτης του τραγουδιού «The Lemon Song».

«Η παραβίαση των μουσικών δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας είναι δύσκολο να αποδειχθούν στο δικαστήριο, εξ’ ου και οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη μπάντα έχει εμπλακεί σε αυτό που οι μουσικολόγοι συνήθως ονομάζουν «δανεισμό». Για παράδειγμα, οι φίλοι των μπλουζ αναγνωρίζουν τους στίχους του “You Need Love” του Ντίξον στο ζεπελινικό “Whole Lotta Love”», επισημαίνει ο Σινράιχ.

Η απάντηση, κατά τον καθηγητή, είναι εν μέρει θέμα προοπτικής, καθώς κι άλλοι σύγχρονοι τους, όπως η Τζόαν Μπαέζ ας πούμε, δανείζονταν από παντού –«ήταν το αναζωογονητικό κλίμα της ελευθεριότητας και της κοινοκτημοσύνης της δεκαετίας του ‘60», σημειώνει.

Ωστόσο, υπάρχει και μια «μουτζούρα» στην όλη υπόθεση, σύμφωνα με τον Σινράιχ: «Ο Ντίξον και ο «Χάουλιν Γουλφ» ως Αφροαμερικανοί, ήταν μέλη μιας υποταγμένης μειοψηφίας, που τότε ήταν αποκλεισμένη από το να αποκομίσει το δίκαιο μερίδιο της από τα τεράστια κέρδη της μουσικής βιομηχανίας», προσθέτει.

«Όπως ο Ερικ Κλάπτον και οι Rolling Stones, η στάση των Zeppelin απέναντι στη μαύρη κουλτούρα ομοιάζει με την αντίστοιχη του Λόρδου Έλγιν απέναντι στα Μάρμαρα του Παρθενώνα: πάρτε αυτό που θέλετε, κι αν σας πιάσουν ζητήστε συγγνώμη δίχως να παραχωρήσετε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας –ή, στην περίπτωση μας, σύνθεσης ενός τραγουδιού», καταλήγει με νόημα ο Σινράιχ.

Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή που πριν μια εβδομάδα ανακοινώθηκε πως οι Led Zeppelin θα περάσουν ξανά την πόρτα του δικαστηρίου κατηγορούμενοι για κλοπή του τραγουδιού τους «Stairway to Heaven» καθώς η απόφαση που είχαν λάβει οι ένορκοι το 2016 δεν μπορεί να σταθεί σύμφωνα με το Εφετείο, «λόγω πολλαπλών σφαλμάτων του δικαστή».

Tην αγωγή εναντίον του συγκροτήματος κατέθεσε ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων των τραγουδιών του συγκροτήματος Spirit, ο οποίος υποστηρίζει πως η εισαγωγή του τραγουδιού των Led Zeppelin είναι «δανεική» από το κομμάτι τους «Taurus» και πρέπει να λάβουν ως αποζημίωση εκατομμύρια δολάρια.

Το τραγούδι «Taurus» κυκλοφόρησε το 1968, τρία χρόνια πριν από την σύνθεση του «Stairway to Heaven».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News