Υπάρχουν νοσταλγοί της διακυβέρνησης Ομπάμα, αλλιώς δεν εξηγείται η κοσμοσυρροή στη National Portrait Gallery της Ουάσινγκτον: ο κόσμος πηγαίνει εκεί για να δει το έργο του μαύρου πορτρετίστα που ζωγράφισε τον μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ.

Μεταξύ τους υπάρχουν αναλογίες: ο εικαστικός Κεχίντε Γουίλεϊ είναι Αφροαμερικανός με καταγωγή από τη Νιγηρία, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι Αφροαμερικανός με καταγωγή από την Κένυα.

Η τεχνική του Γουίλεϊ είναι εμπνευσμένη από την «τέχνη του δρόμου», αλλά στην περίπτωση του πιο εμβληματικού πορτρέτου που έχει φιλοτεχνήσει έχει εμπλουτιστεί με πινελιές που θυμίζουν τη ζωή του πρώην προέδρου των ΗΠΑ: χρυσάνθεμα από το Σικάγο, γιασεμιά από τη Χαβάη, μπλε κρίνα από την Κένυα.

Οι υπεύθυνοι του μουσείου λένε ότι από τη στιγμή που ο προεδρικός πίνακας εκτίθεται εκεί η προσέλευση των φιλοτέχνων τριπλασιάστηκε: «Πρόκειται για ένα είδος λαϊκού προσκυνήματος», αφού «οι άνθρωποι αντλούν αισιοδοξία από τον πίνακα, ανανεώνεται η ελπίδα τους».

Στην Ιστορία της Τέχνης η προσωπογραφία έχει συνδυαστεί με την ευρωπαϊκή αριστοκρατία. Γεννήθηκε από τη ματαιοδοξία της ελίτ να στολίσει τους τοίχους των επαύλεων με τα σημαίνοντα πρόσωπα του κάθε οίκου. Στη National Portrait Gallery βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Σήμερα αυτό το μουσείο της αμερικανικής πρωτεύουσας είναι το καλύτερο παράδειγμα μιας ανοιχτής πόρτας σε όλους τους Αμερικανούς. Εκτός από τους πρώην προέδρους υπάρχουν συμβολικοί χαρακτήρες όπως ο Τζίμι Χέντριξ, η Μέριλιν Μονρόε, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Αρίθα Φράνκλιν, η Μισέλ Ομπάμα.

Τις εντυπώσεις όμως, κλέβει ο πίνακας που έχει αφιερωθεί «στον πιο ποπ πρόεδρο της αμερικανικής ιστορίας».

(Λεπτομέρειες εδώ.)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News