Σύμφωνα με μια παλιά προφητεία των Μάγια  μέσα στο Δεκέμβριο του 2012 η γη τελειώνει. Πάπαλα που λένε, ό,τι φάγαμε φάγαμε, ό,τι ήπιαμε ήπιαμε και τέλος. Το πιθανότερο είναι ότι η προφητεία δεν θα επαληθευτεί. Ούτε οι συναστρίες είναι περίεργες, ούτε κάποιος κομήτης πλησιάζει, ούτε υπάρχει καμία ανακοίνωση ότι ο πυρήνας της γης βράζει. Θα τη σκαπουλάρουμε λοιπόν και θα συνεχίσουμε να ζούμε εν κρίση. 

Ας πούμε όμως ότι είναι πραγματικότητα και ότι όλοι μας είμαστε μελλοθάνατοι. Και ξέρετε καλά ότι και στις πιο σκληρές φυλακές λίγο πριν το εκτελεστικό δίνουν ένα καλό και περιποιημένο γεύμα στο μελλοθάνατο και προσπαθούν να του ικανοποιήσουν την τελευταία του επιθυμία. Πράγμα εντελώς γελοίο γιατί με τι κέφι ο μελλοθάνατος να έχει επιθυμίες;

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι μας είμαστε μελλοθάνατοι. Σας καλώ λοιπόν όλους επώνυμους, ανώνυμους, ιντριγκαδόρους, πονηρούς, έξυπνους και βλάκες να μου γράψετε  στα σχόλια ποια μπορεί να ήταν η τελευταία σας επιθυμία λίγο προτού τεντωθείτε. Και δεν θέλω να μου πείτε βλακείες, ότι θέλετε να φάτε χαβιάρι, ή να κάνετε σεξ με κάποια επώνυμη ζουμπουρλού. Θέλω να κάνετε μια ενδοσκόπηση, να κλείσετε τα μάτια σας και να σκεφτείτε τι πραγματικά σας λείπει από αυτή τη ζωή και να το ζητήσετε. Εγώ θα καθίσω προσεκτικά να διαβάσω τα σχόλια σας και να τα φέρω σε επίπεδο στατιστικής. Να δω τι μας λείπει από αυτό το καταραμένο ντουνιά. Και μην αρχίσετε επίσης να έχετε επιθυμίες, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, να πάτε στη Χαβάη γιατί βενζίνες δεν θα υπάρχουν. Εδώ στα πέριξ να γίνουν οι επιθυμίες σας. Κάτω από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας. Πρώτος καταθέτω τη δική μου επιθυμία. 

Σαν εξηντάρης έχω έντονο και γεμάτο παρελθόν που παίζει ρόλο στον ψυχισμό μου. Το τέλος μου το βλέπω λίγο διεκπεραιωτικά και ήρεμα. Ηρεμώ σιγά-σιγά και αυτό που μου συμβαίνει είναι ότι νοσταλγώ. Αν αύριο λοιπόν ήταν το τέλος του κόσμου, ήθελα σήμερα να κάνω ένα πάρτι, μια γιορτή με πολύ απλό φαγητό.  Σουβλάκια, κεμπάπια, λίγη σαλατίτσα, μπυρόνια και χύμα αγιωργίτικο από τη Νεμέα.  Και να καλέσω όλους αυτούς που αγάπησα πολύ στη ζωή μου. Τους 5-6 συμμαθητές μου που κάνω ακόμα παρέα, 2-3 συμφοιτητές μου, κάτι ελάχιστους από το στρατό και όλους αυτούς που με έσπρωξαν μπροστά στη ζωή. Να βάλουμε μουσικές, να ξαναγαπηθούμε από την αρχή, να κάνουμε αγκαλίτσες, να ξεχαστούμε και εκεί πάνω στη καλή χαρά και την πραγματική ευτυχία που δίνουν οι συναντήσεις με αγαπημένους να πέσει η κοτρόνα στο κεφάλι και να αφανιστούμε.

Περιμένω τη δική σας τελευταία επιθυμία, όποια και να είναι αυτή. Και σε μια εβδομάδα θα τα ξαναπούμε.

Θα έχω ράμματα για όλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News