Παίδες μου αγαπημένοι ελπίζω να είστε όλοι καλά- εγώ πάντως όχι. Το Σάββατο τα χαράματα που πήρα είδηση τι έπαιξε στο Παρίσι, τρελάθηκα, μπερδεύτηκα με το συγκρότημα Eagles of the death metal και άρχισα να ψάχνω στο τηλέφωνο και το skype όλους τους μεταλλάδες φίλους μου που έχουν το ακριβό χούι να ακολουθούν τους Judas priest, Manowar και σία όπου γης. Τηλεφωνούσα και μονολογούσα: Πού να το φανταστείτε ρεμάλια ότι όταν σας έλεγα πως ακούτε επικίνδυνη μουσική δεν εννοούσα μόνο το σβέρκο σας που τσακίζετε με το head banging αλλά και τη ζωή σας την ίδια; Τελικά. οι Αετοί δεν παίζαν μέταλ, οπότε ηρέμησα. Την Κυριακή όμως βγήκα για καφέ και ξανα-αγχώθηκα. Τα κολλητάρια μου, που δεν μαζεύονταν πριν τις 4 το πρωί σπίτι, ορκίζονταν τώρα να κόψουν τα μπαρ και τις συναυλίες και να αρχίσουν εντατικά τη μπιρίμπα. Σήμερα η φάση αγρίεψε κι άλλο:έπιασα μια κυρία στο σούπερ μάρκετ να κοιτάει ύποπτα κάτι μαρούλια iceberg. «Από πού είναι αυτά και τα λένε έτσι;» με ρώτησε. «Από την Ισλανδία», είπα εγώ για να απομακρύνω τη σκέψη της από τη Μέση Ανατολή. «Σίγουρα;» μου λέει καχύποπτα. «Ασε θα πάρω καρότα που είναι Βοιωτίας». Ηθελα να 'ξερα τι σκατά είχε στον εγκέφαλό της. Τι ακριβώς φοβόταν; Οτι μόλις πάει να το πλύνει, θα πεταχτεί ο Τζιχάντι Τζον μέσα από τα μαρουλόφυλλα;

Το ζήτημα είναι παίδες πως παρά τις δηλώσεις και τα μπλε, μπλανς ε ρουζ στα προφάιλ πικ, τα κάναμε πάνω μας. Τα κατάφεραν τα τζιχάντια. Γιατί αυτό ήθελαν. Η όλη φάση μού θύμισε έναν φίλο μου, τον Ιορδάνη που τα είχε με την Μαιρούλα και είχε εφεύρει τον λεγόμενο τεχνητό καβγά. Οταν ο Ιορδάνης ήθελε να χτυπήσει κανένα παρτάκι μόνος του ή να βγει με κανένα καινούριο γκομενάκι, έστηνε έναν εκνευρισμό και μια βαβούρα σπίτι. Η Μαιρούλα τσιμπούσε η κακομοίρα, του 'λεγε καμιά κουβέντα, έλεγε αυτός δύο, απαντούσε αυτή τρεις μέχρι να αποκορυφωθεί το μπάχαλο με κάνα πιάτο στον αέρα και κάνα γαμοσταυρίδι. Τότε αποχωρούσε αυτός ο αθεόφοβος χτυπώντας την πόρτα τάχα μου έξαλλος και πικραμένος για την ασυμφωνία χαρακτήρων τους. Εν συνεχεία πήγαινε παρφουμαρισμένος στο παρτάκι του και έπινε τζιν στην υγεία του κορόιδου της Μαιρούλας.

Αυτό ακριβώς κάνουν και τα τζιχάντια. Τι θέλουν από μας και προκαλούν; Να φοβηθούμε και να κλείσουμε σαν στρείδια τα σύνορα και τα σπίτια μας και τις καρδιές μας. Θέλουν να βλέπουμε μουσουλμάνους και να φρικάρουμε. Ετσι θα μας βλέπουν κι αυτοί και θα φρικάρουν. Και πού αλλού θα στραφούν άμα φρικάρουν; Στην αγκαλιά του ISIS. Και πού θα καταλήξουμε εμείς αν φρικάρουμε; Στα κυβικά του ISIS. Σε κοινωνίες ξενοφοβικές, αμυντικές, συντηρητικές, τριγυρισμένες ασφυκτικά από τείχη.
Μα το Χριστό και τον Αλλάχ, παίδες μου αγαπημένοι, ελπίζω να μην καταντήσουμε όλοι μας Μαιρούλες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News