Άτυχοι είναι οι ηλικιωμένοι και οι μεσόκοποι Έλληνες, που δεν σκέφτονται να μετοικήσουν αλλά να ζήσουν τα γηρατειά τους σε τούτη τη χώρα. «Σπουδαία νέα», ακούω τη σκέψη σας να με ειρωνεύεται. Ασφαλώς, όλοι το ξέρουμε ότι τα γηρατειά στη συγκυρία της κρίσης είναι δύσκολα στην Ελλάδα, όμως το επικύρωσε κι η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Σε σύνολο 91 χωρών, η Ελλάδα έρχεται στη 58η θέση ως προς τις συνθήκες διαβίωσης των ηλικιωμένων – δηλαδή την ιατροφαρμακευτική νοσηλεία, τις συντάξεις κι ένα ευρύτερο περιβάλλον που να επιτρέπει στην τρίτη ηλικία να μην περιθωριοποιείται.

Το καλύτερο περιβάλλον στους ηλικιωμένους προσφέρουν (στην παγκόσμια κλίμακα ) η Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία και στην ευρωπαϊκή επικράτεια ακολουθούν η Ολλανδία, Αυστρία, Ιρλανδία και Βρετανία. Πριν από μας (στη 39η θέση) είναι… η Αλβανία, ενώ ένα σκαλί πιο πάνω μας είναι η Κύπρος. Η… παρηγοριά μας είναι η Πολωνία (στη 62η θέση) και η Τουρκία (στην 70ή θέση).

Όπως αναφέρεται σχετικά, τα κριτήρια που αξιολογούνται αναφέρονται στο ύψος και τις δυνατότητες που προσφέρει η σύνταξη, αλλά επίσης στις προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας και στο ευρύτερο περιβάλλον απασχόλησης ή υποβοήθησης σχετικά ανήμπορων ανθρώπων. Στην προσμέτρηση αυτών των παραμέτρων, η Ελλάδα έχει καλύτερη αξιολόγηση στις παροχές υγείας και κακή βαθμολόγηση στις άλλες δύο προδιαγραφές. Το ανησυχητικό είναι, ότι – όπως ακριβώς η Ευρώπη, που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δημογραφική γήρανση – η Ελλάδα παρουσιάζει υψηλό δείκτη γήρανσης. Συγκεκριμένα, άνω των 60 ετών ήταν το 24.7% του πληθυσμού της το 2012, θα είναι το 32.4% το 2030 και το 36% το 2050. Περισσότερους ηλικιωμένους θα έχουν το 2050 η Πορτογαλία (40.4%), η Ιταλία (38.4%), η Ισπανία (38.3%), η Γερμανία (37.5%), η Μάλτα και η Σλοβενία (36.7%), η Αυστρία (36.5%) και η Βουλγαρία (36.3%). Αντίθετα, πιο νεανικούς πληθυσμούς και άρα λιγότερους ηλικιωμένους, δείχνουν πως θα έχουν η Ιρλανδία (28.7%), Νορβηγία (29%), Βρετανία και Λουξεμβούργο (29.6%) και Δανία 29.7%.

Σε δημοσίευμα της «Monde» αναφέρεται σχετικά, ότι στη Γερμανία τρία ινστιτούτα εισηγήθηκαν να επανέλθει «το θέμα του παιδιού στην καρδιά της γερμανικής πολιτικής για την οικογένεια». Παρουσιάζοντας μια μελέτη που επεξεργάσθηκαν από κοινού, υπογράμμισαν την ανάγκη μιας «μεγάλης επένδυσης σ΄ αυτόν τον τομέα», καθώς η πολυπληθέστερη χώρα της Ευρώπης (με 80.5 εκ. πληθυσμό) το 2060 θα αριθμεί 70 εκ. πληθυσμό και άρα θα καταλάβει την τρίτη θέση (μετά τη Βρετανία και τη Γαλλία).
Όπως έχει εξάλλου επισημανθεί πρόσφατα -από τον διοικητή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, Γ. Βάιντμαν- το 2020 θα λείπουν από τη γερμανική αγορά εργασίας 1.5 εκ. άνθρωποι, με άλλα λόγια κάπου 70 δισ. ευρώ από την οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, η Γερμανία (είπε ο τραπεζίτης) πρέπει να προσφύγει στα «αποθέματα» του εργατικού της δυναμικού, δηλαδή στις γυναίκες. Και για να τις προσελκύσει στην αγορά εργασίας θα πρέπει να αυξήσει τις προσφορές της για την απασχόληση των παιδιών, αντί να παρέχει το «επίδομα του νοικοκυριού» (όπως κάνει τώρα, από 1/8). Διότι, λένε τα στοιχεία, οι Γερμανίδες αποτελούν το 45% περίπου του εργατικού δυναμικού της χώρας, ενώ καλύπτουν τα 2/3 των θέσεων της «μικρο-απασχόλησης» – της ανασφάλιστης δηλαδή εργασίας που προσφέρεται περιστασιακά έναντι 450 ευρώ τον μήνα.

Αν βγουν όμως οι γυναίκες στην αγορά εργασίας, το πιθανότερο είναι πως θα τις απορροφήσει η καριέρα – ως εκ τούτου, λένε τα γερμανικά ινστιτούτα, η καριέρα της γυναίκας και τα παιδιά είναι δύο θέματα τα οποία πρέπει να πριμοδοτηθούν παράλληλα, να αποκτήσουν ελκυστικά πλεονεκτήματα και να συμπορευτούν.

Όμορφη που είναι η ζωή, σε μια χώρα που δεν είναι βυθισμένη στην κρίση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News