Τελικά, όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν τα όριά τους – και οι σοδειές, επίσης. Η γεωργική παραγωγή φαίνεται πως δεν μπορεί να αυξηθεί άλλο, ενώ -αντίθετα- αυξάνεται η ανθρώπινη αναπαραγωγή. Όλες οι χώρες αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούν να εντατικοποιήσουν άλλο τις καλλιέργειές τους, ενώ ο πλανήτης μας θα δεχθεί άλλα 3 δισ. ανθρώπων, ως το 2050. Θα πεινάσουμε; Οι Ευρωπαίοι ίσως όχι, οι Ασιάτες όμως αναμφίβολα.

Δημοσίευμα στο «Guardian» επισημαίνει συγκεκριμένα, ότι οι σιτοβολώνες της Ευρώπης (στη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Βρετανία) παρουσιάζουν μια πολύ μικρή αύξηση κάθε χρόνο, αντανακλώντας ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Κατά το δημοσίευμα, η αύξηση της παραγωγής είναι ένα στοιχείο που επιβάλλεται για την αντιμετώπιση των αναγκών του κόσμου, παντού όμως φαίνεται πως επιβραδύνεται. Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι από το 1950 οι σοδειές αγροτικών προϊόντων αυξάνονταν συνεχώς, «σχεδόν τριπλασιάστηκαν ως τις μέρες μας». Οι καλές εποχές όμως πέρασαν, από το 1990 ο ρυθμός άρχισε να πέφτει και σήμερα η αύξηση δεν ξεπερνά το 1,3%. Η καλλιέργεια ρυζιού στην Ιαπωνία, αναφέρεται χαρακτηριστικά, έχει κολλήσει τα τελευταία 17 χρόνια αποδίδοντας σταθερά λίγο λιγότερο από 5 τόνους ρυζιού ανά 10 στρέμματα, όπως αντιστοίχως συμβαίνει στη Νότιο Κορέα και την Κίνα.

«Αγγίζουμε τη γυάλινη οροφή, που μας επιτρέπει να βλέπουμε τι υπολείπεται, αλλά μας εμποδίζει το γυαλί να το φτάσουμε» σημειώνεται και υπογραμμίζεται ότι το ίδιο συμβαίνει στη Βρετανία. «Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 δεν ανησυχούσαμε με τέτοια πράγματα, τώρα όμως η ασφάλεια της διατροφής μας είναι στην ημερήσια διάταξη. Η απόδοση των σιτηρών, όπως κάθε αναπτυξιακή διαδικασία, δεν μπορεί να αυξάνεται αιώνια. Έχει όρια και τώρα παλεύουμε με αυτά. Έχουμε περιορισμούς στο νερό, στη διάβρωση του εδάφους, έχουμε τις κλιματικές αλλαγές. Όλα αυτά επηρεάζουν τις σοδειές – πρόκειται για μια σύμπτωση παραγόντων, ανάλογη της οποίας δεν είχαμε γνωρίσει ποτέ στο παρελθόν».

Ποια είναι η διέξοδος; Θα σας την πω, αλλά δεν θα σας αρέσει. «Μακροπρόθεσμα εκτιμάται ότι η αύξηση της σοδειάς θα είναι εφικτή αν σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στις γενετικές μεταλλάξεις» σημειώνεται και προστίθεται ότι για το ρύζι λ.χ. η βρετανική κυβέρνηση και διάφορες οργανώσεις έκαναν μια κοινή ερευνητική επένδυση χρηματοδοτώντας την με 15,5 εκ. ευρώ που επιχειρεί να εντοπίσει την κατάλληλη φωτοσύνθεση, η οποία με τη σειρά της θα αυξήσει την παραγωγή του ρυζιού.

Αυτά τα παγκόσμια προβλήματα όμως, ακόμη δεν αγγίζουν τη Γηραιά Ήπειρο. Σε δημοσίευμα της «Monde» αναφέρεται για παράδειγμα, ότι οι Γάλλοι κατά 83% ζητούν «φυσικά» προϊόντα όταν κάνουν τα ψώνια τους. Τι σημαίνει αυτό; Όπως το ορίζουν οι ίδιοι, σημαίνει να μην περιέχουν καμιά χημική ουσία κι επίσης να μην πρόκειται για μεταλλαγμένα τρόφιμα. Το πιο απαιτητικό τους αίτημα, όταν αγοράζουν κρέας, ψάρι, φρούτα και λαχανικά, είναι ένα: θέλουν να είναι «φρέσκα». Έτσι, το 76% των Γάλλων αγοράζουν «εποχικά» λαχανικά και φρούτα, ενώ το 69% διαβάζει προσεκτικά τις ετικέτες στο πακετάρισμα.

Με άλλα λόγια, ενώ οι Ινδοί θα πεινάνε, εμείς εδώ θα προσέχουμε να τρώμε bio… Παραλογισμός; Ασφαλώς. Σαν την ιστορική αφέλεια της μακαρίτισσας, που προέτρεψε να φάνε παντεσπάνι ελλείψει ψωμιού…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News