658
|

Τα Βρυξελλάκια: Η ιλαρο-τραγωδία μιας καμπάνιας

Χριστίνα Πουλίδου Χριστίνα Πουλίδου 30 Ιανουαρίου 2013, 06:42

Τα Βρυξελλάκια: Η ιλαρο-τραγωδία μιας καμπάνιας

Χριστίνα Πουλίδου Χριστίνα Πουλίδου 30 Ιανουαρίου 2013, 06:42

«Παρακαλούμε, μην έρθετε στη Βρετανία. Εδώ βρέχει και οι δουλειές είναι σπάνιες και κακοπληρωμένες». Αυτό είναι το μήνυμα που θα εκπέμψει η Βρετανία για να αποθαρρύνει πολίτες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας να αναζητήσουν την τύχη τους στο Ηνωμένο Βασίλειο…

Η πολιτική αυτή σχεδιάζεται ενόψει του 2014, όταν προβλέπεται να λήξουν οι περιοριστικοί όροι που είχαν θέσει 9 χώρες-μέλη της Ε.Ε. στην ελευθερία διακίνησης των πολιτών της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας εντός των χωρών τους. Από την ημέρα της διεύρυνσης, το 2007, η Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Βρετανία, Μάλτα, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, ζητούν από τους πολίτες των δύο βαλκανικών χωρών να έχουν άδεια εργασίας πριν μετοικήσουν στις χώρες τους. Ο περιορισμός αυτός ήταν 7ετής και λήγει τον Δεκέμβριο του 2013. Ενόψει της ελεύθερης μετακίνησής τους, λοιπόν, η βρετανική κυβέρνηση σχεδιάζει μια καμπάνια αποθάρρυνσης της εγκατάστασής τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Μια πρώτη σκέψη της κυβέρνησης Κάμερον ήταν να επαναφέρει την πρακτική των θεωρήσεων, πλην όμως η ιδέα εγκαταλείφθηκε, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέστησε σαφές πως μια τέτοια μονομερής ενέργεια είναι απολύτως παράνομη. Η επόμενη σκέψη ήταν η προβολή μιας αποτρεπτικής καμπάνιας και η σχετική είδηση προκάλεσε διάχυτη θυμηδία. «Ωραία ιδέα: να δαπανώνται τα χρήματα των βρετανών φορολογουμένων για την προβολή μιας δυσφημιστικής εικόνας της χώρας!», είναι ένα από τα σχόλια που κατέκλυσαν τα κοινωνικά δίκτυα έπειτα από το σχετικό δημοσίευμα της Guardian. «Θέλετε να σας ξαναγοράσουν οι Ρώσοι; Ελάτε στη Βρετανία!» είναι ένα άλλο σύνθημα που προτάθηκε στην κυβέρνηση, όπως και το σλόγκαν «ένα ποτήρι μπίρα εδώ κοστίζει 8 λέβα!» ή «εδώ δεν είναι το Ντάουντον»…

Άλλες πληροφορίες αναφέρουν, ότι η Βρετανία σκοπεύει να αποκλείσει από την κοινωνική ασφάλιση τους άνεργους μετανάστες (της Ρουμανίας και Βουλγαρίας), ή να τους απελαύνει μετά από τρίμηνη παραμονή εφόσον είναι άνεργοι. Τα βρετανικά ΜΜΕ σχολιάζουν πως η κυβέρνηση αρνείται να εκτιμήσει τον αριθμό των μεταναστών που πιθανολογείται ότι θα έρθουν στη χώρα από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ενώ αναλυτές αμφισβητούν  το μέγεθος της «απειλής». Οι γειτονικές χώρες, η Γερμανία και η Ιταλία θα προτιμηθούν από τη Βρετανία που βρίσκεται σε απόσταση, υποστηρίζουν. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Παρατηρητήριο Μετανάστευσης, πάντως, εκτιμά ότι θα έρθουν στη Βρετανία κάπου 250.000 σε μια 5ετία, όμως η συγκεκριμένη πρόβλεψη αμφισβητείται επειδή βασίσθηκε στα δεδομένα της  μετεγκατάστασης των Πολωνών και των Τσέχων το 2004, σε τελείως διαφορετικές συνθήκες.

Μια ανάλογη καμπάνια είχε επιχειρήσει η Φλάνδρα στο Μαρόκο, όπου είχε διανείμει φυλλάδια που επεσήμαιναν ότι «όσοι ζουν στη Φλάνδρα πρέπει να μιλούν ολλανδικά», να τρέφονται υγιεινά, να είναι ήσυχοι, να ακολουθούν ένα πρόγραμμα κοινωνικής ενσωμάτωσης και να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι «βρέχει πολύ συχνά και ο καιρός είναι άστατος»…

Γεγονός είναι, πάντως, ότι ο παραλογισμός που χαρακτηρίζει τέτοιες δυσφημιστικές/διαφημιστικές εκστρατείες, είναι δηλωτικός της αμηχανίας που προκαλεί στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το θέμα της μετανάστευσης. Από την εποχή του Μπλερ, το 2005, όταν είχε δηλώσει πως «υπάρχει ένας εν δυνάμει κίνδυνος από τις προς ένταξη χώρες» και τον αφορισμό του «η υποχρέωση να ενσωματωθείς-αυτό σημαίνει να είσαι Βρετανός πολίτης» ως τη Μέρκελ, που το 2010 τόνισε πως «η πολυπολιτισμικότητα  απέτυχε παταγωδώς» και προσέθεσε πως «δεν χρειαζόμαστε μια μετανάστευση που βαρύνει το κοινωνικό μας σύστημα», το θέμα σπαζοκεφαλιάζει αριστερές και δεξιές ηγεσίες.

Η ευρωπαϊκή συνταγή -η χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών ώστε να κρατηθούν οι πολίτες στον τόπο τους- απαιτεί χρόνο για να αποδώσει. Στο μεταξύ, καραβιές με φτωχοδιάβολους προσεγγίζουν τις ευρωπαϊκές ακτές, φυτεύοντας ένα εκρηκτικό πρόβλημα σε κοινωνίες που βρίσκονται ήδη στα όρια της αντοχής τους. Οπωσδήποτε δε, δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της εσωτερικής μετανάστευσης – είναι ο «πολωνός υδραυλικός» και οι πολίτες χωρών που βρίσκονται σε μεγάλη απόκλιση από τους εταίρους τους, αυτοί που πιέζουν (οικονομικά και κοινωνικά) τις ευημερούσες κοινωνίες. Κι αν η βρετανική δυσφημιστική προπαγάνδα προκαλεί απλώς ιλαρότητα, η μονολιθικότητα της εγχώριας προπαγάνδας « η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», γεννά τη μισαλλοδοξία και την εμπάθεια. Και το δυστύχημα είναι, πως όλοι γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα είναι σύνθετο κι ευαίσθητο, αλλά κανείς δεν θέλει να συζητήσει ζητήματα που η λύση τους περνά μέσα από τον συνυπολογισμό και της «αλήθειας των άλλων».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News