Από την Καραϊβική ξεκίνησε, στις ΗΠΑ κατέληξε ο τυφώνας Σάντυ. Όμως, καμιά τηλεόραση στον κόσμο δεν έδειξε σε ζωντανή αναμετάδοση την άφιξη του τυφώνα στην Αιτή, ενώ αντίθετα η οικουμένη ολόκληρη έζησε λεπτό-προς-λεπτό τη διαδρομή του τυφώνα στη Νέα Υόρκη. Φυσικά το ειδικό βάρος των ηνωμένων Πολιτειών, της Νέας Υόρκης συγκεκριμένα, είναι δυσανάλογο με αυτό της Αιτής. Όμως απροσμέτρητη ήταν η διαφορά στη δημοσιογραφική κάλυψη του συγκεκριμένου γεγονότος. Στην Αιτή  μετρήθηκαν οι νεκροί μετά από δέκα μέρες – βρέθηκαν 50. Στη Ν.Υόρκη σε πραγματικό χρόνο ξέραμε ότι υπήρχαν 28 νεκροί. Οι αμερικανικές εφημερίδες αφιέρωσαν πολλές σελίδες στο ξέσπασμα του τυφώνα στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, ενώ μόλις μια στήλη αναφερόταν στο πέρασμά του από την Αιτή.

Η τηλεοπτική υπερκατανάλωση του τυφώνα σε παγκόσμια κλίμακα, η επανάληψη των ίδιων ή παρεμφερών πλάνων από την ίδια περιοχή, οι αναμεταδόσεις με τους ρεπόρτερς βυθισμένους στα νερά, είχαν ένα πολλαπλασιαστικό αντίκτυπο. Παντού στον κόσμο συμβαίνουν καταστροφές, λένε σήμερα αμερικανοί αναλυτές, δεν υπήρξε ποτέ όμως προηγουμένως τόσο εκτεταμένη χρονικά τηλεοπτική αναμετάδοση. Ο τυφώνας μπήκε σε κάθε ελληνικό σπίτι περισσότερο απ΄ό,τι είχε μπεί η θεομηνία στην Ηλεία (όταν πλημμύρισε η περιοχή μετά από τις πυρκαγιές), η χτεσινή πλημμύρα στον Βόλο, η προχτεσινή καταβύθιση της Βενετίας. Οι τηλεθεατές βουλιμικά κατανάλωσαν εικόνες καταστροφής, εξοικειώθηκαν με τα αμερικανικά τοπωνύμια, ενσωματώθηκαν στην αμερικανική κοινωνία, έφτασαν ένα σκαλί πριν από τη διεκδίκηση αποζημιώσεων…
Κατά τους ίδιους αναλυτές, μία εξήγηση είναι ότι εξαιτίας των αμερικανικών εκλογών αυτές τις μέρες βρίσκονταν στην ανατολική ακτή χιλιάδες ανταποκριτές – άρα, αφενός υπήρχε διαθέσιμος ο δίαυλος αναμετάδοσης στην οικουμενική επικράτεια και αφετέρου, λόγω έλλειψης του πολιτικού ρεπορτάζ, οι ανταποκριτές στράφηκαν στον τυφώνα που εξάλλου, αποτελεί αγαπημένο τηλεοπτικό θέμα καθώς προσφέρει αίμα και καταστροφή.

«Η Νέα Υόρκη ζεί με τον μύθο της αποκάλυψης και η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου έδωσε υπόσταση σ΄αυτή τη φαντασίωση» παρατήρησε σαρκαστικά ένας αναλυτής, εξηγώντας ότι η καταστροφή του τυφώνα έδωσε συνέχεια σ΄αυτή την παθολογία. Το παράδοξο είναι ότι οι ίδιοι  οι κάτοικοι αντιμετώπισαν τούτη τη δοκιμασία με ψυχραιμία και καλή διάθεση. «Είναι μια περιπέτεια» λένε απλά, σχεδόν χαμογελαστά. Η μισή πόλη τέσσερις μέρες τώρα δεν έχει ηλεκτρικό και νερό, οι κάτοικοί της φεύγουν προς βορρά για να βρούν φαγητό, νερό, μπαταρίες, για να φορτίσουν τα κινητά τους – «πάω για μπάνιο στον θείο μου», «πάμε στην τουαλέτα ενός deli  που είναι στον 40ό δρόμο», «ανεβοκατεβάζουμε το παιδί στα χέρια από τον 9ο όροφο» λένε οι γονείς μιας ανάπηρης μικρής. Όλα αυτά λέγονται απλά, καθόλου φορτισμένα,  αφηγηματικά. Δεν υπάρχει θυμός στην πόλη – υπάρχει αλληλεγγύη.

Οι συγκοινωνίες σταδιακά πήραν μπρος και είναι δωρεάν ως το Σάββατο, παρά ταύτα πολλοί κατέφυγαν στα αυτοκίνητά τους προκαλώντας ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα. «Τα οχήματα θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον τρείς επιβάτες  για να κυκλοφορήσουν στο Μανχάταν» είναι η οδηγία του δημάρχου για τη διαχείριση της κατάστασης.

Η Αμερική όμως είναι το σύμβολο της «ευκαιρίας» και ο τυφώνας γέννησε επαγγελματικές ευκαιρίες κέρδους – «έχουμε γίνει ανάρπαστοι, δεν προλαβαίνουμε τις δουλειές» λένε αυτοί που έχουν συνεργεία κοπής δένδρων. Οι γεννήτριες και η βενζίνη έχουν γίνει χρυσάφι, «είναι πιο περιζήτητες από το iPhone» δηλώνουν ενθουσιασμένοι οι προμηθευτές τους. Πειρατικά ταξί κάνουν χρυσές δουλειές στο New Jersey, ενώ ένας ζεστός καφές στην Tribeca ή στο Greewnwich Village κοστίζει όσο ένα γεύμα. Ένα ταπεινό καφενείο στο νότιο Μανχάταν που φυτοζωούσε εξαιτίας του ανταγωνισμού  με τα γειτονικά Starbucks βρήκε τη χρυσή του ευκαιρία τις μέρες που η αλυσίδα είχε κλείσει τα μαγαζιά της – «είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε, όταν δεν είναι τα Starbucks» ήταν η πινακίδα της βιτρίνας του.  Μαγαζιά που πουλούσαν ομπρέλες και γαλότσες, φακούς και κουβέρτες  ξεπούλησαν – «για μας ο τυφώνας ήταν γιορτή» λένε οι μαγαζάτορες.

Ο τυφώνας ήρθε κι έφυγε από τις ανατολικές ακτές, η ζωή ξαναμπαίνει στον ρυθμό της, το διεθνές ενδιαφέρον όμως εξακολουθεί να είναι εστιασμένο στις ΗΠΑ – σε άλλο επίκεντρο. Στις εκλογές που φτάνουν.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News