Συρία: 18 μήνες  συγκρούσεων, 100.000 νεκροί, 2.000.000 πρόσφυγες. Και η Δύση συνεχίζει να παρακολουθεί από μακριά ανήμπορη, παγωμένη και ολίγον αδιάφορη, σα να πρόκειται για μια βίαιη πολεμική ταινία στην τηλεόραση που σε λίγο θα τελειώσει.

Ήταν η επίθεση με χημικά όπλα που ανάγκασε πολλούς να στρέψουν το βλέμμα στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν: «για πόσο ακόμη θα είμαστε απλοί παρατηρητές; Δεν πρέπει να επέμβουμε; Κι αν επέμβουμε τι θα ακολουθήσει;» Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Όσο και να προσπαθήσει κανείς να σταθμίσει την κατάσταση, οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσοι πολλοί που καταρρίπτουν τη λογική των επιχειρημάτων και της μιας και της άλλης πλευράς οδηγώντας σε αδιέξοδο.

Πώς θα εξελισσόταν όμως μια τέτοια συζήτηση; Ένας φανταστικός διάλογος;

– Κάποιος πρέπει να σταματήσει τον Ασαντ

– Απ΄ότι φαίνεται θα προσπαθήσουν να το κάνουν. ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Τουρκία θα επέμβουν με κάποιο τρόπο, ακόμη και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τον ΟΗΕ.

– Και καλά θα κάνουν. Υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» και η χρήση χημικών είναι κάτι που δε μπορεί να ανεχθεί η διεθνής κοινότητα.

– Αλήθεια; Οι ΗΠΑ γνώριζαν το 1988 ότι ο Σαντάμ θα χρησιμοποιούσε χημικά και τον βοήθησαν.

– Και αυτό τι σημαίνει; Πρέπει να επαναλαμβάνει η ανθρωπότητα τα λάθη του παρελθόντος;

– Όχι αλλά δε παύει να ισχύει ότι ο ανθρωπισμός της Δύσης προσβάλλεται σε πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις Ούτε αναιρεί το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές που η διεθνής κοινότητα είχε  επέμβει για ανθρωπιστικούς λόγους τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά ήταν …

– Άρα θα πρέπει να αφήσουμε τον Ασαντ να συνεχίσει να δολοφονεί ανενόχλητος τους πολίτες του; Συνειδητοποιείς ότι έχουν σκοτωθεί 7.000 παιδιά τα τελευταία δυόμιση χρόνια ή ότι μόνο μέσα στις τελευταίες δύο εβδομάδες 40.000 Σύροι Κούρδοι αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα.

– Και τι θα επιτευχθεί αν βομβαρδιστεί η Συρία;

– Ο Άσαντ θα σταματήσει να χρησιμοποιεί χημικά. Θα αντιληφθεί ότι δε είναι αήττητος και ότι θα αναγκαστεί να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα αντιληφθεί ότι η Δύση δεν πρόκειται να τον αφήσει πλέον ατιμώρητο. Στη χειρότερη περίπτωση ο Σύρος πρόεδρος θα σταματήσει τη χρήση χημικών. Στην καλύτερη περίπτωση θα γείρει η πλάστιγγα προς το μέρος των ανταρτών

– Των ανταρτών αγνώστου πατρός και προελεύσεως;  Γιατί απ’ ότι αντιλαμβάνομαι μιλάμε για γκροπούσκουλα με διαφορετικές ιδεολογίες, ταυτότητες και προτεραιότητες, τα  οποία αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Άσε που μερικές απ΄αυτές τις ομάδες κάνουν τον Άσαντ να μοιάζει με αγγελούδι, στις εποχές προ εμφυλίου. Πέρα απ΄αυτό σε περίπτωση επέμβασης ούτε το Ιράν, ούτε η Χεζμπολάχ θα μείνουν άπραγοι  Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου εξωτερικών έχει ήδη δηλώσει ότι «θα υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις για όλη την περιοχή αν επιτεθούν στη Συρία».  Και ας μη ξεχνάμε τη Ρωσία, η οποία όπως όλα δείχνουν δε θα επιτρέψει έτσι απλά την κατάρρευση του συριακού καθεστώτος. Αυτό δημιουργεί ένα σκηνικό πολύ εύφλεκτο, με δεδομένο μάλιστα ότι η Τουρκία και το Ισραήλ μπορούν πολύ γρήγορα να εμπλακούν σε μια τέτοια διαμάχη. Έτσι όχι μόνο τους Σύριους πολίτες δε θα σώσουμε αλλά θα αναβιώσουμε τον Αύγουστο το 1914.

– Τι λες ρε Κίσιντζερ. Άρα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να νίψουμε τας χείρας μας και να επιστρέψουμε στις ζωές μας σα να μη τρέχει τίποτα;

– Όχι δε λέω αυτό. Το αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πρέπει να γίνει αλλά δε ξέρω τι. Για να είναι μια επέμβαση στοιχειωδώς επιτυχημένη πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο μακρόχρονο. Η κατάσταση στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.. Δεν είναι βομβαρδίστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

– Άρα λοιπόν;

– Άρα τίποτα. Δε ξέρω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News