Μια αίθουσα όπου οι τοξικομανείς φέρνουν τις ουσίες τους και κάνουν τις ενέσεις τους υπό την επιτήρηση γιατρών, είναι μια ιδέα που υπάρχει εδώ και χρόνια και που επιτρέπει στους ναρκομανείς να ασκούν την εξάρτησή τους με κάποια αξιοπρέπεια, στις συνθήκες υγιεινής ενός  κλειστού χώρου, υπό την παρακολούθηση γιατρών. Η ιδέα έχει τύχει εφαρμογής καταρχάς στην Ελβετία (το 1986) και στη συνέχεια στη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ισπανία, την Αυστραλία και τον Καναδά.  Στο Μπιλμπάο, το «κέντρο ενέσιμων ναρκωτικών υπό την επιτήρηση γιατρών» λειτουργεί από το 2003 και όπως αναφέρουν τα στατιστικά του στοιχεία («Monde») κάθε χρόνο αποτρέπει 33.000 χρήστες ναρκωτικών να τρυπηθούν στον δρόμο, ενώ από τότε που άρχισε να λειτουργεί ως σήμερα, έσωσε κάπου 120 ζωές από υπερβολική δόση.

Το θέμα βρίσκεται στην επικαιρότητα σήμερα στη Γαλλία, όπου το Προεδρικό Μέγαρο έδωσε από τον περασμένο μήνα τη συγκατάθεσή του να ανοίξει ένα παρόμοιο κέντρο στη Γαλλία, πλην όμως δέχεται τη σφοδρή επίθεση του αρχηγού της κοινοβουλευτικής ομάδας του (δεξιού) UMP, Κριστιάν Ζακόμπ.

Το δημοσίευμα της «Monde» αναφέρει ότι ο Πρόεδρος Ολάντ συγκατατέθηκε στη λειτουργία ενός παρόμοιου κέντρου, στη συνέχεια μιας μελέτης 600 σελίδων που είχε γίνει το 2010 από το Inserm  – τον επίσημο εθνικό φορέα υγείας και ιατρικής έρευνας. Η μελέτη αναφερόταν στις στρατηγικές μείωσης των κινδύνων που συναρτώνται με την κατανάλωση των ναρκωτικών και οι συντάκτες της, πολύ προσεκτικά σημείωναν, πως «αντιμετωπίζουν» (θετικά) τη λειτουργία ενός τέτοιου κέντρου στη Γαλλία, επισημαίνοντας πως ήταν αναγκαίο να υπάρξει μια σχετική μελέτη. Παρά ταύτα, ο τότε πρωθυπουργός Φρ. Φιγιόν είχε πει πως δεν ήταν «ούτε χρήσιμο ούτε απαραίτητο» ένα κέντρο αυτού του είδους και εκεί έκλεισε το ζήτημα.
Σήμερα, που το θέμα ξανανοίγει, ο Κρ. Ζακόμπ έχει βγει στις ρούγες και καταγγέλλει την κυβέρνηση – «το κράτος θα ασχοληθεί με την οργάνωση της κατανάλωσης των ναρκωτικών» λέει και παραπλανητικά ισχυρίζεται ότι «πολλές χώρες που άνοιξαν τέτοια κέντρα, σήμερα κάνουν πίσω γιατί διαπιστώθηκε ότι αυξήθηκε η χρήση ναρκωτικών».

Στην πραγματικότητα, σημειώνεται στη «Monde», μόνο στην Ισπανία έκλεισε ένα κέντρο, εξαιτίας της κρίσης, ενώ οι συντάκτες της έκθεσης του Inserm, μελετώντας τα αρχεία των κέντρων που λειτουργούν στην Ευρώπη, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως «η λειτουργία των κέντρων δεν οδήγησε σε αύξηση των τοξικομανών, ούτε σε αύξηση της χρήσης ναρκωτικών από τους ίδιους τους τοξικομανείς».

Αναλυτικότερα αναφέρεται, ότι στην Ολλανδία (όπου υπάρχουν 45 κέντρα σε 30 πόλεις) τα δεδομένα δείχνουν μείωση της χρήσης της μορφίνης, ενώ στη Γερμανία (όπου λειτουργούν 25 κέντρα) εκτιμάται ότι είναι στάσιμος ο αριθμός των χρηστών.
Στο Μπιλμπάο, όπου στο κέντρο ασχολούνται οι «γιατροί του κόσμου», οι τοξικομανείς μπαίνουν διακριτικά για να κάνουν χρήση της κοκαϊνης ή της ηρωίνης ή ενός κοκτέιλ των δύο, είτε με σύριγγες, είτε καπνίζοντας. Η αναγκαιότητα δημιουργίας του κέντρου προέκυψε στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, όταν μια «επιδημία ναρκωτικών» απλώθηκε στην πόλη και σημειώθηκαν πολλοί θάνατοι από υπερβολική δόση και από την εξάπλωση του AIDS. «Η κατάσταση χειροτέρευσε στις αρχές του ΄90», λέει ένας εκπρόσωπος της περιοχής όπου γινόταν η διακίνηση ναρκωτικών. «Βλέπαμε ανθρώπους να τρυπιούνται έξω απ΄ την πόρτα μας, κάπνιζαν κάτω απ΄ τα παράθυρά μας, ξάπλωναν στα κατώφλια των σπιτιών μας. Έπρεπε κάτι να γίνει, η κατασταλτική πολιτική δεν είχε φέρει αποτέλεσμα, οι άνθρωποι τρυπιούνταν μπρος στα μάτια μας. Σκεφτόμασταν λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής στη γειτονιά μας και όταν οι συνθήκες ωρίμασαν, το 2003 πήρε μπρος το πρόγραμμα λειτουργίας του κέντρου». Φυσικά πολλοί κάτοικοι αντέδρασαν, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας οργανώθηκαν, η αντιπολίτευση κατήγγειλε, όμως το πρόγραμμα εγκρίθηκε από το τοπικό Κοινοβούλιο και το κέντρο συγκέντρωσε μια χρηματοδότηση από την περιφέρεια, τη βασκική κυβέρνηση, το πρόγραμμα καταπολέμησης του AIDS και τους πόρους του ευρωπαϊκού προγράμματος Interreg.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι, κατά την εμπειρία του Μπιλμπάο, πέρα από την προσφορά συνθηκών υγιεινής στους τοξικομανείς, το σημαντικότερο είναι ότι το κέντρο  έδωσε σ΄ αυτούς τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους τη φροντίδα ενός κοινωνικού κράτους. «Το να έρθουν εδώ, είναι γι΄ αυτούς ήδη ένα βήμα. Εμμέσως αναγνωρίζουν ότι πάσχουν από ένα ιατρικό πρόβλημα». Εξάλλου, σε όσους  κατηγορούν τους «γιατρούς του κόσμου», ότι διευκολύνουν μια παράνομη κατάσταση, απαντούν: «αν κάποιος τραυματιστεί σε ένα τροχαίο, επειδή έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα χωρίς να φορά τη ζώνη του, ένας γιατρός θα πρέπει να του αρνηθεί τις πρώτες βοήθειες, επειδή παραβίασε τον ΚΟΚ;».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News