Μαζί με την Μαρίν ήταν η μεγάλη θριαμβεύτρια των τελευταίων περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία. Αλλά τώρα η Μαριόν Λεπέν μεγάλωσε. Και σύντομα – γράφει το Politico – θα μπορούσε να εξελιχθεί σε απειλή για την ηγεσία της θείας – «φταίει αυτή που δεν μπορώ να κρατήσω το κόμμα ενωμένο» δήλωσε πρόσφατα αυτή η δεύτερη. «Εάν η Μαρίν πίστευε ότι το να βγάλει από τη μέση τον μπαμπά Ζαν Μαρί θα ήταν αρκετό, έκανε τεράστιο λάθος» σημειώνει ο Νικολά Βινοκίρ στο Politico. Γιατί η νεαρή ανιψιά επιδεικνύει μια επιθυμία για πολιτική ανεξαρτησία που «ανησυχεί και εξοργίζει τους παλιούς».

Απόδειξη; Η αμφισβήτηση της γραμμής του κόμματος από την Μαριόν, η οποία «δείχνει να υποστηρίζει τις φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, ενώ εμφανίζεται στο πλευρό των πιο ακραίων του κόμματος». Ο κίνδυνος για την Μαρίν είναι ότι η νεαρή Μαριόν – που πολλοί, κυρίως στον Νότο, προτιμούν από τη θεία – θα κάνει τα πάντα για να αναλάβει την ηγεσία. Η σκέψη και μόνο κάνει την ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου να τρέμει – από τη στιγμή μάλιστα που η δημοτικότητά της βρίσκονται σε πτώση.

Όπως φαίνεται, τα οικογενειακά προβλήματα στη γαλλική ακροδεξιά δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Κι αν δεν υπάρχουν δάσκαλοι, θρανία και πίνακες για τα παιδιά που ξέφυγαν από τον όλεθρο ενός πολέμου, κανένα πρόβλημα: θα αναλάβει μια εφαρμογή να εκπαιδεύει τα προσφυγόπουλα μέσω του κινητού τηλεφώνου.

Σε αυτό το συμπέρασμα πρέπει να κατέληξαν η Google και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών που τον περασμένο Ιανουάριο διοργάνωσαν, στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν περισσότεροι από εκατό σούπερ ειδικοί των νέων τεχνολογιών. Ο στόχος; Να βρεθούν τρόποι για να καλυφθεί το κενό στην εκπαίδευση των προσφυγόπουλων από τη Συρία. Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρότζεκτ EduApp4Syria, για τη δημιουργία του οποίου συνεργάστηκαν επίσης η νορβηγική Υπηρεσία για τη Συνεργασία και την Ανάπτυξη, η κυβέρνηση της Αυστραλίας και γαλλική εταιρία τηλεπικοινωνιών Orange.

Οπως όμως σημειώνει στο Foreign Affairs ο Μαρκ Λατόνερο, ένας άνθρωπος που ασχολείται εδώ και χρόνια με τη διακίνηση ανθρώπων και την τεχνολογία, μια εφαρμογή είναι μάλλον απίθανο να λύσει το πρόβλημα. «Τα παιδιά έχουν ανάγκες που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς ανθρώπινη επαφή. Ενας δάσκαλος μπορεί να εντοπίσει τις ψυχοκοινωνικές ανάγκες ενός παιδιού, μια εφαρμογή μάλλον όχι». Ασφαλώς όταν δεν υπάρχουν δάσκαλοι, μια εφαρμογή μπορεί να βοηθήσει. «Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν θα φτιαχτεί από τίποτε εξπέρ της τεχνολογίας στη Νέα Υόρκη αλλά έπειτα από έρευνα στους καταυλισμούς των προσφύγων».

Στον Ελαιώνα θα μπορούσε να γίνει μια καλή αρχή.

Εχουν περάσει δώδεκα χρόνια από την ημέρα που ο τότε πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες και ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο παρουσίασαν την «Παναμερικανική Μπολιβαριανή Συμμαχία», το σχέδιο συνεργασίας ανάμεσα στους περιφερειακούς ηγέτες της Αριστεράς και αντίπαλο δέος της αμερικανικής έμπνευσης «Παναμερικανής Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου». Εκείνα που ακολούθησαν ήταν χρόνια μεγάλων αλλαγών για τη Λατινική Αμερική: η επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών μειωνόταν και η έκρηξη των εξαγωγών προς την Κίνα «επέτρεψε στη Βραζιλία, την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία να υιοθετήσουν γενναιόδωρα κοινωνικά προγράμματα με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να απαλλαγούν από τη φτώχεια».

Σήμερα όμως – γράφουν οι ΝΥΤ – δεν φυσάει ο ίδιος άνεμος. Η κρίση της Αριστεράς, η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και οι ατυχείς οικονομικές επιλογές είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους «η περιοχή διανύει τη δεύτερη συνεχή χρονιά οικονομικής συρρίκνωσης». Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή – συνεχίζουν οι ΝΥΤ – δεδομένου ότι αρχίζει εμφανίζεται στο προσκήνιο μια νέα γενιά ηγετών που θα μπορούσε να χαράξει μια νέα πορεία για τη Λατινική Αμερική. Και δίνει μια ευκαιρία στις ΗΠΑ να θέσουν σε μια νέα βάση τις σχέσεις τους με χώρες που θεωρούσαν πάντα την Ουάσινγκτον έναν κακό ή και επικίνδυνο γείτονα.

Με τη Χίλαρι πρόεδρο κάτι μπορεί να γίνει, θα λέγαμε εμείς. Αλλά με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι εντελώς αδύνατον.

Αντίο αθωότητα, τώρα και τα τουβλάκια υπέπεσαν στον πειρασμό της «κούρσας των εξοπλισμών» για να τραβήξουν την προσοχή των παιδιών. Σύμφωνα με νεοζηλανδούς ερευνητές, «η Lego γίνεται όλο και πιο βίαιη» για να μην χάσει την πελατεία της στην ψηφιακή εποχή. «Τα προϊόντα της Lego δεν είναι πια αθώα όπως παλιά» λέει στον Guardian ο επικεφαλής της ομάδας, η οποία εξέτασε τους καταλόγους παιχνιδιών της δανικής εταιρίας από το 1978 έως το 2014.  «Το 1978 τα kit περιελάμβαναν σπαθιά, ακόντια και πελέκεις. Εκείνη τη χρονιά εμφανίστηκαν τα πρώτα όπλα στον κόσμο με τα τουβλάκια».

Σήμερα τέσσερις από τις δέκα σελίδες του καταλόγου περιλαμβάνουν σκηνές βίας. Το 1989 ήταν η χρονιά των πειρατών και των κανονιών, το 1995 των γάντζων, το 1999 του «Πολέμου των άστρων», ενώ καταιγισμός όπλων καταγράφηκε το 2005 και το 2006. «Σήμερα το 30% των σετ της Lego περιέχει τουλάχιστον ένα όπλο, ενώ σους καταλόγους η βία αυξάνεται κατά 19% κάθε χρόνο». Ακόμη και τα ανθρωπάκια της έγιναν πιο άγρια και θυμωμένα από μονίμως χαμογελαστά που ήταν κάποτε. Η Lego λέει από την πλευρά της ότι η σύγκρουση είναι μέρος του παιχνιδιού, όπως η κατασκευή και η φαντασία.

Ενα δίκιο το έχει. Μόνο να μην βγάλει τίποτε ανθρωπάκια με κομμένα κεφάλια και το αίμα να ρέει άφθονο.

Η 34χρονη Μαρία Στρίντομ από τη Νότια Αφρική άφησε την τελευταία της πνοή από μια αδιαθεσία που της προκάλεσε το ύψος κατά την ανάβασή της στην κορυφή του Εβερεστ μαζί με τον σύζυγό της. Κι αν ο θάνατός της έκανε τον γύρο του κόσμου είναι επειδή ξεκίνησε να κατακτήσει την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου για να αποδείξει ότι «μπορείς να κάνεις οτιδήποτε» εάν είσαι χορτοφάγος – και εκείνη ήταν. Το ερώτημα – τουλάχιστον για το BBC – τέθηκε αυτομάτως: θα είχε πεθάνει η Μαρία Στρίντομ αν δεν ήταν χορτοφάγος; «Για τους χορτοφάγους είναι πιο δύσκολο να φτάσουν τον οργανισμό τους στα όρια του;».

Τα extreme sport δεν είναι ασύμβατα με την χορτοφαγία, λένε οι ειδικοί. Η σχέση όμως είναι πιο σύνθετη επειδή χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή στη διατροφή προκειμένου ο οργανισμός να λάβεις τις ουσίες που του είναι απαραίτητες. Το BBC πάντως υπενθυμίζει ότι χορτοφάγος είναι ο μποξέρ Ντέιβιντ Χέι, αλλά και ότι ένας άλλος χορτοφάγος, ο Ινδός Κουντάλ Τζόισερ, είχε φτάσει λίγες ημέρες νωρίτερα στην κορυφή του Εβερεστ. Σ’ αυτόν ανήκει και η τελευταία λέξη: «Η δυσκολία – λέει – είναι άλλη: να βρεις ρούχα που δεν έχουν πούπουλα χήνας και άλλα ζωικά υλικά».

Ναι, αλλά μην φτάσει κανείς χορτοφάγος να ανεβεί στο Εβερεστ με το μπλουζάκι.