Στην αρχή ήταν μια απλή ερωτική ιστορία, με την ιδιαιτερότητα που έχουν εγγενώς οι σχέσεις ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε σχέση – με διάρκεια, σταθερότητα, βάθος. Πώς ζουν τα ζευγάρια Γαλλο-γερμανών, είναι το θέμα που εξετάζει με μαρτυρίες πολλών ζευγαριών η «Monde», σε ένα δημοσίευμα με «μικρές ιστορίες» ανθρώπων που στο ζευγάρωμά τους ανέπτυξαν την περιέργεια, την αναζήτηση, τον σεβασμό, είχαν παρεξηγήσεις, προσέκρουσαν σε εμπόδια και τα ξεπέρασαν με γέλια.

Η γαλλική πλευρά καταμαρτυρά ότι οι Γερμανοί/Γερμανίδες σύντροφοί τους ήταν πιο επιφυλακτικοί στην ανάπτυξη της σχέσης. «Η φάση της φιλίας κράτησε πολλές βδομάδες» λένε, «η πρωτοβουλία ήταν συγκρατημένη, βάζουν περισσότερο χρόνο για να φτιάξουν μια σχέση, όταν όμως αποφασίσουν ότι «κολλάει», είναι σταθεροί στην επιλογή τους, την υπερασπίζονται και την προστατεύουν». «Όταν του είπα «σ΄ αγαπώ» δεν πήρα απάντηση» λέει η Λορ. «Οι Γερμανοί λένε πιο εύκολα «είμαι ερωτευμένος», αυτό είναι πιο παιχνιδιάρικο, σχεδόν εγωιστικό. Το « σ΄ αγαπώ» έχει μέσα του μια δέσμευση».

Από την άλλη μεριά, οι Γάλλοι/Γαλλίδες ανακάλυψαν με έκπληξη πως οι Γερμανοί/Γερμανίδες σύντροφοί τους είναι πιο εξοικειωμένοι με το σώμα τους και το σεξ, δεν έχουν ταμπού, διαπνέονται από μια μεγάλη ελευθερία. «Ο Καρλ έκανε σχόλια για το σεξ, με ρωτούσε τι μου αρέσει, όταν γνώρισα τους γονείς του, στην επιστροφή μέσα στο αυτοκίνητο μας ρώτησαν για τη σεξουαλική μας ζωή, με ρώτησαν αν έχω οργασμούς και την επομένη μας έκαναν δώρο ένα λάδι για μασάζ» λέει η Λορ. Η Κλεμάνς θυμάται την κατάπληξή της, όταν τα πεθερικά της τής πρότειναν να πάνε μαζί στη σάουνα «σαν να πηγαίναμε μια βόλτα σε δάσος. Μόνο που στη Γερμανία οι σάουνες είναι μεικτές κι είμαστε όλοι γυμνοί! Γι΄ αυτούς όμως ήταν κάτι απολύτως φυσιολογικό, στις σάουνες ξεκουράζονται, αποτοξινώνονται, χαλαρώνουν» λέει.

Κι έπειτα, ήρθε η ώρα της παρεξήγησης: στο κρεβάτι. Οι Γερμανοί, λένε οι Γάλλοι, είναι συνηθισμένοι σε δυο κρεβάτια δίπλα-δίπλα, με δύο παπλώματα – «σαν να θέλουν να προστατεύσουν τον εσωτερικό τους εαυτό». Τα ζευγάρια δήλωσαν πως έδωσαν μάχες για να ορίσουν το μέγεθος του κρεβατιού και να επιβάλλουν τις συνήθειές τους.

Οι Γάλλοι λένε ακόμη πως συγκρούσθηκαν με τη μανία της τάξης που έχουν οι Γερμανοί/Γερμανίδες στο σπιτικό τους. «Είναι μια μανιακή εσωτερική ανάγκη, θέλουν να είναι όλα απολύτως τακτοποιημένα. Όταν πήγα στους γονείς του Κρίστιαν» λέει η Σαμπίν, «είδα ότι στην κουζίνα τους είχαν 8 κάδους για την ανακύκλωση! Κάποια στιγμή θέλησα να πετάξω κάτι και δεν έβρισκα ποιος ήταν ο κατάλληλος κάδος, το έριξα λοιπόν στον «γενικό». Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην κουζίνα η πεθερά μου, με είδε, έβαλε τα γέλια και είπε «αχ, αυτές οι Γαλλίδες!». «Έχουν δομημένα τευτονικά χαρακτηριστικά» λέει η Βερονίκ, «η ακρίβεια, είναι άγνωστη λέξη για τους Γάλλους» λέει ο Τόμας…

Ένα άλλο κεφάλαιο είναι το βραδινό φαγητό και το ξενύχτι. «Οι Γερμανοί τρώνε στις 6.30-7 το βραδινό τους, που είναι συνήθως μια φέτα μαύρο ψωμί με τυρί, ζαμπόν και τουρσί». Η Ραχήλ λέει πως τον πρώτο καιρό πήρε 12 κιλά, γιατί «έτρωγα με τον Ντερκ το βραδινό του, στις εννιά όμως ξαναπεινούσα και μαγείρευα μόνη μου. Όταν πήγαμε στα πεθερικά μου, μας έβγαλαν επίσης ένα αντίστοιχο δείπνο, εγώ προσπάθησα να αλείψω στο ψωμί μου το τυρί, όμως ήταν σκληρό, δεν ήταν φρέσκο κατσικίσιο. Τελικά τρώμε τρεις φορές τη βδομάδα το «γερμανικό δείπνο» και τις υπόλοιπες μαγειρεύω μύδια και τηγανητές πατάτες, στιφάδο, κουσκούς, μοσχάρι μπουργκινιόν» . Ο Ίνγκο λέει πως οι Γάλλοι «μοιάζουν να οικοδομούν όλη τη μέρα τους γύρω απ΄ το φαί. Τελειώνουν ένα γεύμα και συζητούν αμέσως για το επόμενο. Και όλος ο κόσμος, σε μια φιλική χειρονομία, με σερβίρει μπύρα!» Ο Πιερίκ λέει πως ήταν συνηθισμένος στο δείπνο να κουβεντιάζει, να χωρατεύει, να κουτσομπολεύει, να ξενυχτά ως τις 2 π.μ. «Το δείπνο της γυναίκας μου όμως είναι ψωμοτύρι, θέλει 5 λεπτά για να ετοιμαστεί, τελειώνει σε 10’ και συνηθίζει να το τρώει αμίλητη. «Χρειάζομαι ηρεμία» μου λέει. Γι΄ αυτήν η μέρα τελειώνει με το άραγμα στον καναπέ, μπροστά στο τζάκι, με κλασσική μουσική και ζεστές παντόφλες».

Οι τηλεοπτικές ειδήσεις είναι ένα πεδίο πολιτισμικής ιδιαιτερότητας – οι Γερμανοί είναι συνηθισμένοι σε λιτά δελτία 15’, οι Γάλλοι θέλουν τουλάχιστον ημίωρα προγράμματα. «Είναι διασκεδαστικά, έχουν περίεργα θέματα απ΄ όλο τον κόσμο» λένε ειρωνικά οι Γερμανοί για τις γαλλικές ειδήσεις…

Τέλος, υπάρχει το θέμα των παιδιών και της παιδείας τους. Η γαλλική πλευρά αναγνωρίζει, ότι για τους Γερμανούς το παιδί έχει μια μεγάλη αυταξία, πρέπει να προστατεύεται και να ζει μαζί με την οικογένεια, γι΄ αυτό και υπάρχει μια διάχυτη δυσπιστία προς τους βρεφικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία. Οι Γερμανοί/Γερμανίδες σύντροφοι εμφανίζονται πιο απαιτητικοί στο θέμα της παιδείας – είναι υποχωρητικοί σε πολλά, αλλά θέλουν τα παιδιά τους να πάρουν γερμανική παιδεία. «Το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι παρωχημένο» λέει ο Ίνγκο, και ο Πιερίκ συμφωνεί ότι «στη Γερμανία, το σέβονται το παιδί. Προσπαθούν να το καταλάβουν, ασχολούνται μαζί του, στη Γαλλία την ώρα που η γυναίκα μου κουβεντιάζει με τις κόρες μας, θα έλεγαν στα παιδιά «πήγαινε να παίξεις τώρα με τα Playmobil σου» Η Ραχήλ συμφωνεί επίσης, «οι Γερμανοί οικοδομούν με το παιδί μια σχέση σεβασμού από πολύ νωρίς» λέει.

Το δημοσίευμα καταλήγει με τη διαπίστωση, ότι στις γαλλο-γερμανικές συντροφικές σχέσεις, σ΄ αυτό το «χαρούμενο πολιτισμικό παζάρι», οι διαφορές με τα χρόνια διαλύονται, δημιουργείται ένα νέο αμάλγαμα, «δεν είναι καν Γαλλο-γερμανοί, είναι πια Ευρωπαίοι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News