Το Βερολίνο είναι διάσημο για την εναλλακτική του κουλτούρα. Και όμως, σε τούτο το Βερολίνο, στις 16 Μαΐου, ανοίγει το Ονειρόσπιτο της Μπάρμπι. Λίγα βήματα πιο κει από την ιστορική πλατεία Alexanderplatz, ένα οικοδόμημα ροζ, από μέταλλο και πλαστική οροφή, 2.500 τ.μ., προσκαλεί τα κορίτσια-οπαδούς της Μπάρμπι σε μια περιήγηση στο σπίτι της. Ένα σπίτι, όπου οι ντουλάπες έχουν πούλιες, το σαλόνι είναι πολυτελές σε ροζ αποχρώσεις και η χλιδάτη κουζίνα της κατασκευάζει καπκέηκς.

Η είδηση έχει προκαλέσει διαδικτυακές αντιδράσεις – «ποιο χρήσιμο μήνυμα μπορεί να δώσει στα παιδιά μας, αυτή η ανορεξική, νέα γυναίκα, που περνά τον χρόνο της σε μια γιγαντιαία επιχείρηση ομορφιάς, και η καθημερινή της δραστηριότητα εξαντλείται στο να περιμένει τον Κεν στη λιμουζίνα;», είναι το ερώτημα που διαχύθηκε μέσω facebook από το κίνημα «Κατάληψη  στο Ονειρόσπιτο της Μπάρμπι».

Η Μπάρμπι, πάντως, κλείνει τα 54 της χρόνια, αποτελεί τη συνέχεια της γερμανικής Bild Lilli και στην εποχή της ήταν «καινοτομική», καθώς ήταν η πρώτη κούκλα μαζικής παραγωγής που δεν ήταν μωρό, αλλά μια έφηβη που σιγά-σιγά ενηλικιωνόταν – πάντα όμορφη και περιποιημένη, με αστραφτερό χαμόγελο, ξανθά, ίσια μαλλιά με μπούκλες στις άκρες, μια πλούσια γκαρνταρόμπα, η επιτομή της μόδας. «Και λοιπόν; Η Μπάρμπι θα μπορούσε να είναι πριγκίπισσα ή χειρουργός», λένε οι οπαδοί της. Είναι το σύμβολο του «ροζ κόσμου των κοριτσιών, του καταναλωτισμού, των ψηλοτάκουνων παπουτσιών και του βελούδου», λένε οι αντίπαλοί της.

Στο Σπίγκελ σημειώνεται ότι πρόκειται για τον «αιώνιο πόλεμο ανάμεσα στην κουλτούρα και το εμπόριο». Ακτιβιστές πάντως οργανώνονται εναντίον του Ονειρόσπιτου της Μπάρμπι. «Προωθείται η εικόνα μιας νέας γυναίκας, που ντύνεται, στολίζεται και μαγειρεύει τραγουδώντας, σαν να ήταν αυτός ένας στόχος ζωής, η εκπλήρωση των προσδοκιών της», λένε οργισμένα. Το ξανθό πρότυπο της γαλανομάτας κούκλας δεν προβάλλει μόνον ένα πρότυπο ομορφιάς απολύτως ανθυγιεινό -σημειώνουν- αλλά επίσης ενθαρρύνει την κατανάλωση (ιδιαίτερα καλλυντικών) και προβάλλει ένα μοντέλο αντίθετο στο σύνθημα χειραφέτησης της γυναίκας και προώθησης των ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών.

Η αντίδραση στο Ονειρόσπιτο της Μπάρμπι οργανώθηκε από αριστερές νεολαίες, που επισημαίνουν ότι πρόκειται για μια έκφραση ενός συμβατικού προτύπου. «Δύο είναι οι επιλογές καριέρας που υποδεικνύονται από την Μπάρμπι: μοντέλο ή ποπ σταρ», λένε.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά – μην υπερβάλλετε, λένε, η Μπάρμπι είναι για να παίζεις, να σχολιάζεις, να κάνεις πλάκα. Πολλές γενιές κοριτσιών μεγάλωσαν με Μπάρμπι και δεν αλλοιώθηκαν. Το Ονειρόσπιτο της Μπάρμπι είναι ένα παιχνίδι, που έγινε σε πραγματικές διαστάσεις και άρα μεταφέρθηκε στον κόσμο της πραγματικής ζωής προσφέροντας μια «διαδραστική εμπειρία, δεν πρόκειται για εκπαιδευτικό πρόγραμμα», επισημαίνουν.

Με 22 ευρώ πάντως, οι επισκέπτριες μπορούν να ντυθούν σαν την Μπάρμπι, να παρελάσουν στη ροζ πασαρέλα της Μπάρμπι και να τραγουδήσουν καραόκε. Με άλλα λόγια, η Μπάρμπι εξακολουθεί να είναι ένα ελκυστικό προϊόν, που υπάρχει στην αγορά δίπλα στα πιστόλια, τα τέρατα, τους εξωγήινους και τα μαύρα μωρά. Και, φυσικά, η αισθητική Μπάρμπι είναι κακόγουστη και παρωχημένη, αλλά η ίδια η Μπάρμπι είναι ως ένα βαθμό αξιέπαινη – επειδή υπηρετεί τον μύθο της με συνέπεια και αγωνίζεται να κρατηθεί νέα, ωραία και αστραφτερή, τυλιγμένη στο ροζ συννεφάκι της, παρά τη μεσόκοπη ηλικία της και τα στραπάτσα που θα έχει φάει από τον Κεν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News