354
|

Ποδηλατώντας στην Κοιλάδα του Δούναβη

Λένα Διβάνη Λένα Διβάνη 18 Ιουλίου 2011, 06:31

Ποδηλατώντας στην Κοιλάδα του Δούναβη

Λένα Διβάνη Λένα Διβάνη 18 Ιουλίου 2011, 06:31

Λοιπόν δεν υπάρχει πιο ξέγνοιαστος, εύκολος, διασκεδαστικός και φρέσκος τρόπος να αρχίσεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές (που θα καταλήξουν σε ελληνικότατο νησάκι εννοείται –αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα!) από το να πάρεις την παρέα σου, μια ποδηλατική βερμούδα (που στην αρχή σου φαίνεται κάπως γελοία με το ενσωματωμένο παμπερ αλλά διαπιστώενις πολύ γρήγορα πως την αγαπάς γιατί σου προφυλάσσει τα οπίσθια από ανήκουστες βλάβες!!!), ένα κράνος κι ένα αεροπορικό εισιτήριο για Μόναχο. Από κει θα πας με τρενάκι στο Passau, θα νοικιάσεις ένα αξιόπιστο ποδηλατάκι, θα το καβαλήσεις και θα μπεις στον ωραιότερο ποδηλατόδρομο του κόσμου!

Το ταξίδι σου μόλις άρχισε: Ροβολάς σαν την ποδηλάτισσα του Ελύτη σ΄ένα σκιερό δρομάκι παρέα με ποδηλάτες από όλο τον κόσμο. Ασφαλέστατος γιατί αυτοκίνητα γιοκ! Ο Δούναβης τρέχει κι αυτός πάντα δίπλα σου: Τον μυρίζεις, τον ανασαίνεις, τον ακούς. Προσπερνάς χωράφια με πρασινάδα, με στάχυα, με καλαμπόκια, με αμπέλια. Σταματάς κάθε τόσο και δοκιμάζεις κρασιά, πίνεις καφέδες, άπειρες μπύρες, νοστιμότατα λουκάνικα (χωρίς άγχος για τις θερμίδες. Κάνεις 50-70 χιλιόμετρα τη μέρα. Καίγονται! Χωρίς άγχος για την ανθυγιεινή τους φήμη. Αμα είσαι τοοοσο ξέγνοιαστος βρίσκεις αυτόματα την υγειά σου και ετοιμοθάνατος να είσαι!)

Τα χωριά που προσπερνάς είναι γεμάτα ιστορία: Στο Μέλκ είναι το αβαείο που ενέπνευσε τον Ουμπέρτο Εκο να γράψει το όνομα του Ρόδου, στη Τουλν γεννήθηκε ο υπέροχος τρελός Εγκον Σίλε (υπάρχει και συλλογή έργων του μάλιστα), στο Κρεμς πήγε σχολείο και γνώρισε τον μέντορά του Κλιμτ κλπ κλπ. Αφού κάνεις τα αναλογούντα χιλιόμετρα κάθε μέρα στην καρδιά αυτής της υπέροχης κοιλάδας, ξεκαβαλάς, όπου γουστάρεις, πιάνεις ένα δωμάτιο σε μια από τις κουκλίστικες αυστριακές πανσιόν, κάνεις ένα δροσιστικό μπάνιο και βγαίνεις για βόλτα με τα πόδια. Εντάξει έχει πιαστεί λίγο ο πισινός σου αλλά –ορκίζομαι!- σου λείπει αυτομάτως το ποδήλατο. Τα πόδια σου μοιάζουν πια  βαριά και άτεχνα εργαλεία. Δεν έχουν φτερά.

Ένα θα σας πω: Μόλις έφτασα από τη Βιέννη -όπου έλαβε πανηγυρικό τέλος η διάσχιση της κοιλάδας- στην Αθήνα πρωί πρωί πήγα στον ποδηλατά της περιοχής μου το ποδηλατάκι μου που σκούριαζε στο γκαράζ για καμιά 5ετία. Την Τρίτη θα είναι έτοιμο. Βάστα πεντάλ μου και θα οργώσουμε την παραλιακή Κορινθία!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News