«Πληρώνετε για το σεξ;» ρώτησε η "Monde" τους άντρες, με την ευκαιρία της συζήτησης του νομοσχεδίου που προβλέπει την επιβολή ποινών στους πελάτες των ιερόδουλων. Στο δημοσίευμα σημειώνεται, ότι λίγοι άντρες απάντησαν κι αυτοί με ψευδώνυμο. Κατά τα στοιχεία της εφημερίδας κάποιες έρευνες αναφέρουν, ότι στη Γαλλία το 12-18% των ανδρών και το 1% των γυναικών αναζητά το πληρωμένο σεξ. Με τι συχνότητα; Περίπου 3 φορές τον μήνα. Πόσο; Κάπου 200-300 ευρώ την ώρα. Τι είδους άντρες είναι; Συνήθως άνθρωποι με οικογένεια, με έναν κοινωνικό περίγυρο, λογιστές ή οικονομολόγοι, εργαζόμενοι σε τράπεζες ή στην πληροφορική, στο μάρκετινγκ ή σε υπηρεσία αρχειοθέτησης.

Μολονότι λοιπόν το κάνουν, διστάζουν να μιλήσουν γι΄ αυτό. «Είναι ο φόβος ότι θα με κρίνετε, ότι θα με πείτε κάθαρμα – που ασφαλώς είμαι, αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι» είπε ο Ζαν. Προτιμά τις «συνοδούς» κατόπιν ραντεβού, γιατί θέλει να έχει το πλεονέκτημα μιας κάποιας ασφάλειας, έναντι των ανδρών που αναζητούν την πόρνη τους στο πεζοδρόμιο.

Δεν είναι η μοναξιά που τους ωθεί στο πληρωμένο σεξ. Όχι, είναι η αναζήτηση της ποικιλίας, θέλουν να πάνε με τύπους γυναικών που δεν θα μπορούσαν να προσεγγίσουν ή να εμφανίσουν στην κανονική τους ζωή, να ακολουθήσουν τις φαντασιώσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν με τις συζύγους τους, είναι η ανάγκη της εναλλαγής και της απόκτησης εμπειριών που τους ωθεί στο κατώφλι του μπουρδέλου.

Η ιερόδουλη εξάλλου είναι μια τόσο «βολική» λύση – είναι μια γυναίκα διακριτική, εύκολη, δεν δεσμεύει, προσφέρει μιαν «ευχάριστη παρένθεση», μιαν «ανάπαυλα χωρίς πίεση», είναι «μια φυγή σεξουαλικής εκτόνωσης, χωρίς μάλιστα να έχεις το άγχος ότι η γυναίκα που είναι απέναντί σου σε κρίνει», «είναι σκέτο σεξ, χωρίς προλόγους και φτιασιδώματα». Δεν είναι όμως μόνο «βολική» λύση, είναι επίσης «οικονομική» λύση – διότι αν σκεφτείς ότι αποφεύγεις τις προσκλήσεις (για καφέ, φαγητό ή ποτό), για σινεμά, θέατρο ή κλαμπ, «τελικά είναι λιγότερο ακριβή από όσο νομίζουμε»…

Ορισμένοι δηλώνουν ότι προσφεύγουν στις ιερόδουλες, γιατί διακατέχονται από τον «φόβο μιας σχέσης» – πως «πάλι θα υποφέρω και πάλι θα αποτύχω». «Μια επαφή αυτού του τύπου σε απαλλάσσει από περιπλοκές» λέει ο Φρανσουά. Προτιμούν τις ιερόδουλες που βγαίνουν περιστασιακά στο επάγγελμα, από τις επαγγελματίες του είδους – γιατί οι τελευταίες κινούνται «πιο μηχανικά».

Φυσικά – κι εδώ είναι το εντυπωσιακό! – ΟΛΟΙ οι άνδρες δηλώνουν ότι η ιερόδουλη-σύντροφός τους «βασικά» εργάζεται κατ΄ επιλογήν της, με ελεύθερη βούληση, με άλλα λόγια «το ευχαριστιέται». Ξορκίζοντας το κακό (ότι εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη μιας κοπέλας καταθέτοντας τον παρά τους), φαντασιώνονται ταυτόχρονα ότι (ειδικά μ΄ αυτούς) η πόρνη σφάδαξε από ευχαρίστηση… Ως εκ τούτου, τα χρήματα, κατά την κρίση τους, δεν είναι το βασικό κίνητρο της πορνείας. «Αυτές που το κάνουν για τα λεφτά, φαίνονται και τις αποφεύγω» λέει ο Φρανσουά, ένας άλλος συμβιβάζεται στην ιδέα ότι «το κάνουν, τόσο για τα λεφτά όσο και για την ευχαρίστηση», ενώ ένας τρίτος ονειρεύεται μιαν ιερόδουλο που θα έχει «αποκλειστικά αυτόν πελάτη της, και θα έρχεται σε επαφή μαζί του όταν έχει ανάγκη από σεξ, τρυφερότητα ή λεφτά».

Ο κόλπος λοιπόν της ιερόδουλης είναι ένας πληρωμένος κουβάς της αντρικής εκτόνωσης, που πάλλεται από ηδονή και ευχαρίστηση! Αυτό είναι το κοινό συμπέρασμα όλων, όπως επίσης κοινή είναι η αντίδραση στο νομοσχέδιο της γαλλικής κυβέρνησης να τιμωρούνται οι πελάτες των πορνείων. Πρόκειται κατά τη γνώμη τους για μια «υποκρισία», μια ιδέα «ηλίθια», «ασφαλώς προϊόν μιας φεμινιστικής σκέψης που βρίσκεται σε σύγχυση», ενώ – άραγε – «η αστυνομία δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει;»…

Σήμερα στη Γαλλία εργάζονται ως ιερόδουλες κάπου 20.000 (άλλες τόσες υπολογίζεται ότι είναι στη χώρα μας), ενώ από αυτές που κάνουν πεζοδρόμιο το 80% είναι ξένες – κυρίως Ρουμάνες και Νιγηριανές. Κι αν σας αρέσουν τα νούμερα, πάρτε κι ένα τελευταίο: η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ υπολογίζει ότι στην Ευρώπη, η αγορά της παροχής σεξουαλικών υπηρεσιών κάνει έναν «τζίρο» 2,2 δισ. ευρώ… (Η «μάνα του τζάμπα» πού θα 'στελνε, άραγε, τον κανακάρη της;).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News