Ο Πoλ Ζιλιέν Ρόμπερτ, με ελβετίδα μάνα, γεννήθηκε σε μια κομμούνα λίγο έξω απ΄ τη Βιέννη το 1979 κι έζησε εκεί ως τα 12 χρόνια του. Για τη μάνα του η εναλλακτική ζωή στo αγρόκτημα ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας, για τον ίδιο ήταν μια ανήλιαγη ζωή χωρίς αγάπη. Ιδρυτής της κομμούνας ήταν ένας Αυστριακός ημίτρελλος (ο Ότο Μιλ) σκληρός, αυταρχικός και πολύ παρεμβατικός, που πέθανε πρόσφατα. Τη ζωή του στην κομμούνα ο Πoλ Ζιλιέν περιέγραψε σε ένα ντοκιμαντέρ («Οι πατεράδες μου, η μάνα μου κι εγώ») που πήρε βραβείο πρόσφατα στο Λονδίνο.

Ο αφηγητής λέει πως η μάνα του ήταν «το μόνο πρόσωπο που μου προσέφερε ασφάλεια. Όταν ήμουν τεσσάρων όμως, ο Ότο την έστειλε να δουλέψει στη Ζυρίχη για να βγάλει λεφτά για την κομμούνα κι έτσι την έχασα για τα υπόλοιπα χρόνια. Άλλες γυναίκες την "αντικατέστησαν", όμως ιδεολογία της κομμούνας ήταν πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι επιβλαβείς. Κάθε πρωί έπρεπε να επαναλαμβάνω, ότι "η μάνα μου έφυγε για τη Ζυρίχη και κάθε μέρα είμαι καλύτερα"»…

Ο Πoλ Ζιλιέν ήταν μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας και είχε έναν «κατά νόμο πατέρα» – τον Κριστιάν, που μια μέρα αυτοκτόνησε με μαχαίρι. «Όταν μου είπαν ότι ο Κριστιάν σκοτώθηκε, έβαλα τα κλάματα – όχι γιατί λυπήθηκα (δεν είχα σχέση μαζί του) αλλά γιατί ένιωσα ότι συνέβη κάτι κακό» λέει στο σχετικό δημοσίευμα του «Guardian».

Το ΄91 άρχισε το ξήλωμα της κομμούνας καθώς ο Μιλ συνελήφθη και καταδικάστηκε για κακοποίηση ανηλίκων σε 7 χρόνια φυλακή. Ο Πoλ Ζιλιέν βγήκε τότε στην πραγματική κοινωνία και ανακάλυψε ότι ο βιολογικός του πατέρας ήταν ένας Γερμανός, ο Έγκον, που δούλευε περιστασιακά στην κομμούνα τους χειμώνες και ζούσε στα Κανάρια νησιά. Ήταν ήδη παντρεμένος κι είχε έναν γιο. Δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει σχέση μαζί του και με τον ετεροθαλή αδελφό του – «θα ήθελα να είχαμε μια στενότερη σχέση, αλλά δεν έχουμε» λέει σήμερα.

Στην κομμούνα εξάλλου, η «πατρική» φιγούρα ήταν αυτή του Ότο Μιλ – «όταν κάναμε μια σκανδαλιά, οι μεγάλοι μας απειλούσαν ότι θα το πουν στον Ότο κι αυτός θα αποφασίσει τι θα μας κάνει» θυμάται, ενώ αναγνωρίζει πως «υπήρχαν και μερικά θετικά της ζωής στην κομμούνα. Ζούσαμε πολύ κοντά στη φύση και μεγάλωσα μαζί με άλλα παιδιά, που ήταν φίλοι μου».

Όταν διαλύθηκε η κομμούνα ο Πoλ Ζιλιέν πήγε να ζήσει με τη μάνα του στη Ζυρίχη. «Η φυσιολογική ζωή για μένα ήταν δύσκολη. Πήγα σχολείο και δεν ήξερα πώς να επικοινωνήσω με τους συμμαθητές μου, για τι πράγμα να κουβεντιάσω. Ο νέος κόσμος ήταν για μένα ξένος και η ζωή στην πόλη ήταν παράξενη» λέει.

Στο δημοσίευμα σημειώνεται πως όπως δήλωσε ο ίδιος, «μίλησε» με τη μάνα του για τα χρόνια της κομμούνας μόλις (!) πριν από έξι χρόνια… Η μάνα του λέει, πως ο Πoλ Ζιλιέν «δεν ήταν ομιλητικό παιδί». Ο ίδιος δηλώνει πως η ιστορία του δεν του γεννά θυμό σήμερα – «ίσως λίγη πίκρα. Δούλεψα το ντοκιμαντέρ όχι για να βρω τις απαντήσεις μου, αλλά για να βάλω τους γονείς μου να ξανασκεφτούν, να αναστοχαστούν αυτά που έζησαν».

Ο Πoλ Ζιλιέν σε μερικούς μήνες θα γίνει πατέρας. «Δεν ανησυχώ, θα μαθαίνω μέρα-με-τη-μέρα και θα τα καταφέρω. Έτσι είν΄ η ζωή» λέει…

(Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους/όσες, υπό την πίεση της κρίσης, ξανασκέφτονται πασπαλίζοντας με ροδοζάχαρη την εναλλακτική ζωή στις κομμούνες και τα κιμπούτς).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News