Τρύπες στο νερό, λένε οι ειδικοί, προσφέρουν τα νέα «ριζοσπαστικά» μέτρα που εξήγγειλαν οι κυβερνήσεις στη Βρετανία και στην Ουγγαρία, μασκαρεύοντας την αδυναμία τους να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας και της στέγης. Και στις δύο χώρες η αναγγελία τους συνοδεύτηκε με χειροκροτήματα – υπάρχει όμως και ο αντίλογος, που είναι οδυνηρός …

Στη Βρετανία, ο υπουργός Οικονομικών Τζ. Όσμπορν ανήγγειλε πως προωθεί τη θέσπιση μιας υποχρεωτικής κοινωνικής εργασίας για τους μακροχρόνια άνεργους, προκειμένου «να ανταποδίδουν στην κοινωνία, την προσφορά των κοινωνικών επιδομάτων που απολαμβάνουν». Στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση υιοθέτησε έναν νόμο που εκχωρεί στους δήμους τη δυνατότητα να ορίζουν τους χώρους (στο κέντρο των πόλεων) από τους οποίους θα εκδιωχθούν με κάθε τρόπο οι άστεγοι.

Ας τα δούμε αναλυτικότερα: στη Βρετανία, ο Όσμπορν ανήγγειλε ότι από τον Απρίλιο 2014 θα τεθεί σε εφαρμογή ένα νέο πρόγραμμα που αφορά τους μακροχρόνια άνεργους – όσους δηλαδή είναι εκτός της αγοράς εργασίας πέραν των τριών χρόνων, κάπου 200.000 ανθρώπους. Αυτοί θα έχουν τρεις επιλογές: είτε θα πρέπει να προσφέρουν κοινωνική εργασία για έξι μήνες, είτε να παρουσιάζονται καθημερινά στα Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας (αντί για μια φορά κάθε δυο βδομάδες), είτε τέλος αν πάσχουν (από κατάθλιψη, αλκοολισμό κ.λπ.) να υποβληθούν υποχρεωτικά σε ιατρικο-φαρμακευτική αγωγή. Αν αρνηθούν, θα στερηθούν των κοινωνικών επιδομάτων τους.

«Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να κάνουν κάτι χρήσιμο – να κάνουν ένα φαγητό για τους ηλικιωμένους, να μαζέψουν τα σκουπίδια, να δουλέψουν σε ένα κέντρο κοινωνικής προσφοράς. Κανείς πια δεν θα παίρνει χωρίς να δίνει» είπε ο βρετανός υπουργός.
Βεβαίως (σημειώνεται στη «Monde» αλλά και στην «Guardian») ένα τέτοιο μέτρο μπορεί να μειώσει το συνολικό κονδύλι που δαπανάται σε κοινωνικές παροχές, αλλά δεν ενσωματώνει τους ανθρώπους στην αγορά εργασίας. Αντίθετα, μπορεί να λειτουργήσει και αποπροσανατολιστικά – η Κέιτ για παράδειγμα, 22 ετών, γεωλόγος, που προσέφερε εθελοντική εργασία σε ένα Μουσείο ελπίζοντας να προσληφθεί στην πρώτη ευκαιρία, υποχρεώθηκε από το Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας να πιάσει δουλειά στα ράφια ενός σούπερ μάρκετ και άρα να εγκαταλείψει την εθελοντική της προσφορά – «αυτό το μέτρο χάλασε τη στρατηγική που είχα χαράξει και μου έδωσε μια άχρηστη εμπειρία» παρατήρησε. «Πρόκειται επομένως για ένα μέτρο που δεν αντιμετωπίζει την ανεργία αλλά αφορά τους φορολογούμενους, που χρηματοδοτούν εμμέσως τα κοινωνικά επιδόματα» σημειώνεται στη «Monde».

Στην Ουγγαρία πάλι, η κυβέρνηση του Β. Όρμπαν έδωσε στους δήμους το δικαίωμα να ορίσουν τις περιοχές όπου δεν θα υπάρχουν άστεγοι, τις πρόχειρες εγκαταστάσεις των οποίων θα μπορούν να καταστρέφουν και αυτούς (αν αντιστέκονται) θα μπορούν να τους βάζουν φυλακή, ή να τους επιβάλλουν πρόστιμα, ή να τους υποχρεώνουν σε κοινωνική εργασία.

Και τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Θα μπορούν να φιλοξενούνται στα Κέντρα Αστέγων, λέει η κυβέρνηση– τα οποία όμως, μπορούν να στεγάσουν στριμωγμένα μέχρι 10.000 ανθρώπους, ενώ οι άστεγοι στη χώρα είναι πάνω από 30.000.

Στο δημοσίευμα της «Monde» υπενθυμίζεται, ότι μια ανάλογη νομοθετική ρύθμιση είχε απορριφθεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας πέρσι, επειδή «παραβίαζε τη θεμελιώδη ελευθερία διακίνησης και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Όμως, η κυβέρνηση (που έχει άνετη Κοινοβουλευτική πλειοψηφία) πέρασε μια υποβοηθητική ρύθμιση στην αναθεώρηση του Συντάγματος και πλέον ο νόμος μοιάζει απρόσβλητος στο εθνικό πεδίο – εκτός αν προβάλλει βέτο ο Πρόεδρος της χώρας Γ. Άντερ.

Το συμπέρασμα είναι, πως δεν έχεις στον ήλιο μοίρα αν είσαι άνεργος, άρρωστος και άστεγος. Θα είσαι αφελής αν ελπίζεις σε βελτίωση της θέσης σου, ρεαλιστής αν εκτιμάς πιθανότερη την επιδείνωση της θέσης σου.
Καλό χειμώνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News