Καθώς η προεκλογική περίοδος στην Αμερική κορυφώνεται, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο κι οι Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι απευθύνονται με ομιλίες και τηλεοπτικά σποτάκια στο τμήμα του εκλογικού σώματος που φαίνεται ότι θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα: τις γυναίκες.

Αυτή τη φορά έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η προεκλογική διαμάχη στις ΗΠΑ, καθώς εδώ και λίγες μέρες ο συντροφός μου κι εγώ βρισκόμαστε στη Βοστόνη για επαγγελματικούς λόγους. Χθες το βράδυ ήμασταν καλεσμένοι στο πρώτο μας dinner party, σ’ ένα διώροφο ρετιρέ με θέα τον ποταμό Τσάρλυ που διατρέχει τη Βοστόνη. Οι οικοδέσποινες, δύο μεσήλικες επιχειρηματίες της μεσαίας τάξης, παντρεύτηκαν πρόσφατα και ήθελαν να ξεναγήσουν τους φίλους τους στη νέα τους κατοικία. Η Μασαχουσέτη, περίφημη για τα φιλελεύθερα ιδεώδη της, ήταν η πολιτεία που έδωσε σε έναν σκληροπυρηνικό Χριστιανό, και νυν πρόεδρο των Ρεπουμπλικάνων, το πρώτο του κυβερνητικό αξίωμα. Ήταν επίσης η πρώτη πολιτεία στην οποία επιτράπηκε από το νόμο ο γάμος των ομοφυλόφιλων (Defence of Marriage Act). Το παράδοξο αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι ψηφοφόροι φαίνεται να διαχωρίζουν τις πεποιθήσεις ενός υποψήφιου από την ικανότητα που έχει να φέρει εις πέρας το έργο που του αναθέτει η κοινότητα. Στην περίπτωση του Ρόμνει, η αντίπαλος του, αν και προερχόταν από το κόμμα των Δημοκρατικών που όλοι σχεδόν εδώ υποστηρίζουν, δεν έχαιρε καμίας εκτίμησης για τις διοικητικές και οικονομικές της ικανότητες, κι έτσι ανέθεσαν στο Ρόμνει ένα έργο που σε μεγάλο βαθμό όριζαν οι Δημοκρατικοί του αντίπαλοι.

Μετά τις αναπόφευκτες ερωτήσεις για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, η συζήτηση στο πάρτι στρέφεται στα συνέδρια των δύο κομμάτων. Λέγεται συνεχώς από τους τηλεοπτικούς σχολιαστές, ότι το διακύβευμα των εκλογών είναι η οικονομία. Κατά την συζήτηση όμως γίνεται σαφές ότι αρκετοί ψηφοφόροι δεν τρέφουν αυταπάτες για το πώς μπορεί να κινηθεί ο κάθε υποψήφιος σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Το αν και πότε θα υπάρξει σημαντική οικονομική ανάκαμψη για τον μέσο Αμερικάνο, είναι κάτι που δεν εξαρτάται αποκλειστικά ούτε από τη γοητεία του Ομπάμα ούτε από τη θρησκευτική ευλάβεια του Ρόμνει.

Διαφορά ανάμεσα στους υποψήφιους όμως υπάρχει κι αφορά ζητήματα κοινωνικής πολιτικής. Δεν χωρά αμφιβολία ότι, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικάνους προκατόχους του, ο Ομπάμα έχει κάνει αρκετά για τις γυναίκες, καθώς και για τα δικαιώματα των γκέι, λεσβιών, αμφίφυλων και τρανς (LGBT). Δεν είναι μόνο η σημαντική διεύρυνση του συστήματος Υγείας -και οι συνακόλουθοι φόροι προς τα υψηλά εισοδήματα- που αναστατώνουν τους Ρεπουμπλικάνους: είναι και η κατοχύρωση κοινωνικών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, η οποία εκλαμβάνεται από τους πιο συντηρητικούς ως απειλή για τον αμερικάνικο τρόπο ζωής.

Κορυφαία παραδείγματα αυτών των αλλαγών εκτός από τους γκέι γάμους είναι ο νόμος που επιτρέπει στους πάσχοντες από HIV/AIDS να εισέρχονται στην Ηνωμένες Πολιτείες. Σαν να μην έφτανε αυτό για να ταράξει τα συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας, ο Ομπάμα και η σύζυγός του ήταν το πρώτο προεδρικό ζεύγος, που παρέθεσε δεξίωση στον Λευκό Οίκο για να τιμήσει τους γκέι ακτιβιστές του Gay Pride, γεγονός που αντιμετωπίστηκε από τους Ρεπουμπλικάνους με καχυποψία και φόβο.

Να προσθέσω ακόμα ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του Ομπάμα, με παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, τα Ηνωμένα Έθνη συμπεριέλαβαν τον όρο “σεξουαλικός προσανατολισμός” στον ορισμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση 122-0, καθώς και ότι η ομοσπονδιακή νομοθεσία που αφορά τα εγκλήματα μίσους επεκτάθηκε ώστε να συμπεριλάβει αυτά που υποκινούνται από το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ή την αναπηρία του θύματος. Οι γυναίκες ψηφοφόροι θα πρέπει να νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση που επιτέλους απαγορεύθηκαν δια νόμου οι διακρίσεις στον χώρο εργασίας που βασίζονται στο φύλο. Επιπροσθέτως, το δικαίωμα των γυναικών για ίση αμοιβή στην εργασία κατοχυρώθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών με τρεις διαφορετικούς νόμους (Women’s Rights and Pay Act).

Κοινός τόπος στις ομιλίες των Ρεπουμπλικάνων είναι το μάντρα, “Όποιος εργάζεται σκληρά, με τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να πετύχει τα πάντα”, και με ιδιαίτερη αναφορά στους  μετανάστες από διάφορες χώρες που πέτυχαν αξιοσημείωτη επιχειρηματική άνοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και η κοινωνική πολιτική των Ρεπουμπλικάνων δεν ευνοεί τους μετανάστες, στο συνέδριο παρουσίασαν περιπτώσεις πετυχημένων μεταναστών που ξεκίνησαν ‘από το πουθενά’ και χωρίς να έχουν τα εργατικά δικαιώματα, ή το σύστημα Υγείας που καθιέρωσε ο Ομπάμα, απέδειξαν με την επιτυχία τους ότι το Αμερικάνικο όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν οι Ρεπουμπλικάνοι κατά των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, αν και υπόρρητο, είναι νομίζω σαφές. Άλλωστε αν ίσχυαν εδώ και χρόναι οι νόμοι που εξασφαλίζουν τα βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, πώς θα περνούσαν τον χρόνο τους οι Ρεπουμπλικάνες κυρίες σαν την Αν Ρόμνει που ασχολούνται με την φιλανθρωπία;

Ναι, οποιοσδήποτε μπορεί να πετύχει στην Αμερική, “αν εργαστεί σκληρά και αν οι κανόνες του παιχνιδιού είναι ίδιοι για όλους” επισημαίνει η Μισέλ Ομπάμα στο συνέδριο των Δημοκρατικών, επικεντρώνοντας την ομιλία της στα μέτρα που έλαβε υπέρ των γυναικών την τελευταία τετραετία ο πρόεδρος Ομπάμα. Ας ελπίσουμε ότι οι γυναίκες ψηφοφόροι δεν θα ξεχάσουν αυτή την πραγματικότητα όταν σταθούν μπροστά στην κάλπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News