Μια σημαντική εμπειρία που απέκτησα στη Βρετανία πηγάζει από την εργασία μου στο Κέντρο Φροντίδας Ατόμων με Διατροφικές Διαταραχές, στην πόλη του York. Ήμουν στην αρχή της καριέρας μου και διάφορα γεγονότα μπορούσαν ακόμα να με σοκάρουν έντονα.

Οι ασθενείς του Κέντρου, στην πλειοψηφία τους έφηβες και νέες γυναίκες, αλλά και αρκετοί άνδρες, έκαναν τα πάντα για να διατηρήσουν το χαμηλό σωματικό βάρος που είχαν αποκτήσει με τις παρακάτω κυρίως μεθόδους: εμετό αμέσως μετά τα γεύματα, εξαντλητική άθληση και δίαιτα, εθισμό σε χάπια που υπόσχονται ότι καίνε το λίπος και κόβουν την όρεξη, άρνηση λήψης τροφής.

Οι νέοι αυτοί άνθρωποι οι οποίοι είχαν ήδη εκπαιδεύσει τους εαυτούς τους έτσι ώστε να ξεφεύγουν από την προσοχή των γονιών και των φίλων τους, επιχειρούσαν, συχνά με επιτυχία, να ξεγλιστρούν και από την αυστηρή εποπτεία γιατρών, ψυχολόγων, διατροφολόγων και νοσοκόμων δίνοντας την εντύπωση ότι καταναλώνουν τον απαραίτητο για την υγεία και την ανάπτυξή τους ημερήσιο αριθμό θερμίδων. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς εξακολουθούσαν τον αγώνα τους κατά του μεγαλύτερου 'εχθρού τους', του φαγητού, με διάφορους τρόπους, όπως γυμναστική κατά τη διάρκεια της νύχτας, εμετούς μετά τα γεύματα, ακόμα και χρηματική δωροδοκία νοσοκόμων, προκειμένου να κάνουν τα 'στραβά μάτια' και να τους επιτρέψουν να παραλείψουν μέρος των γευμάτων.

Η σεξουαλική κακοποίηση ή κάποιο άλλο τραύμα, η δυσκολία αποδοχής της σεξουαλικής ταυτότητας και η κλινική κατάθλιψη είναι κάποιοι μόνο από τους λόγους που κρύβονται πίσω από τις διαταραχές της ανορεξίας και της βουλιμίας. Αναμφισβήτητα τα προβαλλόμενα από τα ΜΜΕ και τις βιομηχανία της μόδας πρότυπα ομορφιάς, παίζουν κι αυτά το ρόλο τους. Αυτό που είναι επίσης σημαντικό -και δεν το συνειδητοποιούμε πάντα- είναι η σχέση που έχουν με το φαγητό και το σώμα τους οι οικείοι των πασχόντων από διατροφικές διαταραχές, ιδιαίτερα οι γονείς τους.

Στις περιπτώσεις που οι γονείς είτε αμελούν συστηματικά την σωστή διατροφή και την άθληση είτε ασχολούνται σχολαστικά και σε υπερβολικό βαθμό με τα κιλά τους, δεν είναι σπάνιο τα παιδιά να παρουσιάζουν κάποια μικρή ή μεγάλη διατροφική διαταραχή. Στην πρώτη περίπτωση προσπαθούν να μην αναπαράγουν το πρότυπο των γονιών τους και στη δεύτερη τούς δημιουργείται η εντύπωση ότι ένα αδύνατο σώμα είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορεί να αποκτήσει κανείς, πληρώνοντας ακόμη και με την υγεία ή τη ζωή του.

Η 6η Μαΐου έχει καθιερωθεί στην Βρετανία ως No Diet Day -γιατί το σημαντικό είναι να ακολουθούμε μία ισορροπημένη διατροφή χωρίς να στερούμαστε καμία τροφή και δίχως να καταπονούμε το σώμα μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News