Ένας αστερισμός της κεντροαριστεράς – δηλαδή, ένας ευρύτατος συνασπισμός και όχι ένα κόμμα – κέρδισε χθες, έστω και με ποσοστό χαμηλότερο απ' ό,τι αναμενόταν, τις κρίσιμες για το μέλλον της χώρας μας βουλευτικές εκλογές. Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα κανάλια του Μπερλουσκόνι έδιναν στον Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι πλειοψηφία και στη Γερουσία, όπου ο Μπερλουσκόνι πήγε καλύτερα από ό,τι έδειχναν οι δημοσκοπήσεις. Ο Μπερσάνι, ένας συγκρατημένος άνθρωπος, επιφυλακτικός και όχι καλός για σόου, απέφυγε – σύμφωνα με τα λόγια του – «να υπηρετήσει οποιονδήποτε λαικισμό» και τιμωρήθηκε  από «εκείνους που έκαναν φασαρία», δηλαδή τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι που αρκετοί πολιτικοί της Ν.Δ. υποστήριζαν στην Ελλάδα ανοιχτά, παρά το ότι έκανε πολύ λιγότερα για εμάς από ό,τι ο Μάριο Μόντι, και τον κωμικό σόουμαν Πέπε Γκρίλο – που έχει πρόγραμμα για το τι δεν είναι.

Ο Μάριο Μόντι περνάει το 8% για την είσοδό του στη Γερουσία και με ένα ποσοστό 10% στη Βουλή παραμένει μία χρήσιμη αλλά μάλλον περιθωριακή φιγούρα στο πολιτικό παιχνίδι της γειτονικής χώρας.

Οι Μπερσάνι και Μόντι έφτασαν στη γερμανόφωνη  Ιταλία του Βορρά (Αλντο Αντιτζε Τρέντο) το 60% των ψήφων, έχασαν από τον Μπερλουσκόνι στη Λομβαρδία, ενώ στη Σικελία το στρατόπεδο της αντιμαφίας προτίμησε τον Πέπε Γκρίλο και το κίνημα των 5 αστέρων» έναντι του Μπερλουσκόνι.

Υπάρχουν δύο ερωτήματα μετά την κάλπη: με ποια υλικά–σχηματισμούς μπορεί να οικοδομηθεί ένας βιώσιμος σχηματισμός εξουσίας που να οδηγήσει τη γειτονική χώρα στις απαραίτητες αλλαγές και πώς οι πολίτες που ψήφισαν τα «προϊόντα» της πολιτικής σαν σόου μπορούν να γυρίσουν στην πολιτική εγκαταλείποντας την αντι-πολιτική. Πολλοί θα πουν ότι όσο διαρκεί η λιτότητα αυτό είναι αδύνατο. Μάλλον ξεχνάνε όμως ότι καμία χώρα της Ε.Ε. δεν μπορεί να σώσει την Ιταλία και ούτε η Ιταλία επιθυμεί να σωθεί από κάποιον άλλο, παρά μόνο από τον εαυτό της, καθώς το χρέος της είναι – πρωτίστως – εσωτερικό. Στη γειτονική χώρα, από την άποψη των εκλογικών αριθμών πάντως, συμβαίνει ό,τι και στη χώρα μας μετά τον Ιούνιο: Η πλειοψηφία επιθυμεί να συνεχίσει να ζει, όπως μέχρι σήμερα. Αρκεί να μπορεί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News