Η Αϊσά είναι 13 χρόνων, μαροκινής καταγωγής, ζει στη Φρανκφούρτη με τους γονείς της και πάει στο σχολείο της γειτονιάς της – στο πρόγραμμα του οποίου υπάρχει και το μάθημα κολύμβησης. Οι γονείς της διαμαρτυρήθηκαν στη διεύθυνση του σχολείου και είπαν, ότι η πίστη τους δεν επιτρέπει στα κορίτσια να φοράν μαγιό επειδή αποκαλύπτονται γυμνά σημεία του σώματός τους στα αγόρια. Επίσης, προσέθεσαν, η πίστη τους δεν επιτρέπει στα κορίτσια να βλέπουν αγόρια που φοράν το μαγιό τους, γιατί είναι ημίγυμνα… Το σχολείο αποκρίθηκε ότι δεν μπορεί να εξαιρέσει την Αϊσά από το μάθημα και ότι για να διευκολύνει τις καταστάσεις, τής επιτρέπει να κολυμπά με όποια ενδυμασία αυτή επιλέξει.

Οι γονείς δεν πείσθηκαν και προσέφυγαν στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της Λειψίας, το οποίο έκρινε τελικά ότι το δίκιο ήταν με το μέρος του σχολείου. Το θέμα στο μεταξύ είχε γνωρίσει μεγάλη δημοσιότητα στη Γερμανία – συντηρητικοί πολιτικοί επεσήμαναν ότι «θα πρέπει να αποτραπεί η ανάδυση παράλληλων κόσμων» και προειδοποίησαν ότι η περίπτωση της Αϊσά αποτελεί προοίμιο μιας «υφέρπουσας» τακτικής «εξισλαμισμού» της Γερμανίας. Από το υπουργείο Πολιτισμού αντιτάχθηκε, ότι οι μικρές μουσουλμάνες μπορούν να φορούν στα κολυμβητήρια μια φαρδιά ολόσωμη φόρμα με κουκούλα, γνωστή με το σύνθετο περιπαικτικό όνομα «μπουργκίνι»… Οι προσφεύγοντες υποστήριξαν ωστόσο, ότι ακόμη και με τη φόρμα το σχήμα του σώματος διαγράφεται και ότι πάντως δεν αποφεύγεται η αμηχανία της συνύπαρξης με τα ημίγυμνα αγόρια.

Στην απόφαση υποστηρίζεται όμως, ότι η πρακτική της χρήσης του «μπουργκίνι» είναι συνήθης πια στη Γερμανία και αναφέρεται ενδεικτικά ότι μια δασκάλα στο Φράιμπουργκ, πριν από χρόνια αγόρασε τέτοιες φόρμες για τις μαθήτριές της και ότι στο ίδιο σχολείο, άλλες μουσουλμάνες μαθήτριες πάνε στο μάθημα της κολύμβησης με «μπουργκίνι».

Στο σχετικό δημοσίευμα του «Spiegel» σημειώνεται πως το δικαστήριο έκρινε ότι «δεν υπάρχει λόγος για εξαίρεση από το μάθημα στο κολυμβητήριο» και ότι «είναι λογικό να βλέπουν οι μαθήτριες τους συμμαθητές τους με μαγιό». Διότι, επισημάνθηκε, «η ελευθερία της θρησκείας δεν συμπαρασύρει κάποιο θεμελιώδες δικαίωμα στο πλαίσιο του σχολείου, που θα πρέπει να προστατευθεί από τις καθημερινές συνήθειες και την ενδυμασία των άλλων – ιδιαίτερα από τη χρήση των σορτς, που είναι κοινή εξωσχολική ενδυμασία. Ούτε είναι βάσιμη μια απαίτηση που θα αξιώνει από το πρόγραμμα σπουδών να αποκλείει την κοινωνική πραγματικότητα, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μαθητές τη θεωρούν προσβλητική για θρησκευτικούς λόγους».

Απαντώντας εξάλλου σε μια επισήμανση της προσφυγής, το δικαστήριο σημειώνει ότι «ο κίνδυνος μιας τυχαίας επαφής» με τα αγόρια της τάξης θα μπορούσε επίσης να μειωθεί «σε αποδεκτά επίπεδα» μέσω «μιας συνετής εφαρμογής των μαθημάτων», καθώς επίσης και μέσω «της στάσης των ίδιων των μαθητών». Δηλαδή, όπως διευκρίνισε ο εμπειρογνώμονας σε θέματα ισλαμικού δικαίου Ματίας Ρόε, οι μικρές μουσουλμάνες μπορούν να φορούν μπουρνούζια έξω απ΄ την πισίνα και το μάθημα μπορεί να οργανώνεται κατά τρόπο ώστε να μην υπάρχει σωματική επαφή ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια. «Διότι το Ισλάμ» τόνισε ο Ρόε, «ανήκει στη Γερμανία, με όλα τα δικαιώματά του. Και τις υποχρεώσεις».

Συμπερασματικά, αυτό που καταλαβαίνω εγώ, είναι ότι το θέμα της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στην ευρωπαϊκή κοινωνία, είναι ανοιχτό και επανέρχεται σε διάφορες μορφές. Παλιότερα ήταν η χρήση της «μαντήλας» στα σχολεία το θέμα που είχε προβληματίσει τη Γαλλία, τώρα είναι το «μαγιό» στη αιχμή του ανάλογου προβληματισμού στη Γερμανία. Οι απαντήσεις που έχουν δοθεί είναι τεκμηριωμένες, κυρίως όμως αντανακλούν τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές ευαισθησίες και την ευρωπαϊκή αντίληψη για το κράτος δικαίου. Διότι, αν βλέπαμε αντίστροφα την εικόνα, θα μπορούσε μια Γερμανίδα να κολυμπήσει με μπικίνι και τα μαλλιά της ελεύθερα στο Ιράν; Εδώ όμως είμαστε Ευρώπη και καμαρώνουμε γι΄ αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News