Ρέιτσελ Κόρι. Έτσι λέγεται το τελευταίο πλοίο με βοήθεια προς την Παλαιστίνη που πιάστηκε στα διεθνή ύδατα με όλους τους γνωστούς κανόνες του «Νέου Ναυτικού Δικαίου», του έργου του παραλόγου, με παραγωγό την αμερικανική κυβέρνηση και σκηνοθέτη τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Και θεατρικό έργο παιζόταν στην Αθήνα με το ίδιο όνομα. Ποια ήταν λοιπόν; Μια αμερικανίδα φοιτήτρια γεννημένη το 1979, που έτρεχε για συμπαράσταση σε αδικημένους ανθρώπους σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Έτσι βρέθηκε στο πλευρό των Παλαιστινίων το 2003, την ώρα που με θηριώδεις μπουλντόζες οι γείτονές τους ισοπέδωναν τα σπίτια των παλαιστινιακών οικογενειών. Ένα ζώο, ισραηλινός οδηγός μηχανήματος, θεώρησε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να περάσεις επάνω από άνθρωπο, γονατισμένο μάλιστα, αν δεν ανήκει στη δική σου φυλή. Και έλιωσε κυριολεκτικά την Ρέιτσελ Κόρι καθώς αυτή είχε σχηματίσει αλυσίδα προστασίας με άλλους διαδηλωτές γιατί της είχε φανεί παράλογο να χάνουν έτσι τα σπίτια τους οικογένειες με παιδιά.

Mavi Marmara. Ένα ακόμη πλοίο από αυτά που προσπάθησαν να σπάσουν το φράγμα αναισθησίας που έχει δημιουργήσει το κράτος του Ισραήλ γύρω από την Παλαιστίνη. Mavi στα τουρκικά σημαίνει «μπλε». (Θάλασσα του)Μαρμαρά, μην το ξεχνάμε είναι η Προποντίδα. Με μήκος 266 χιλιόμετρα και μέγιστο πλάτος 87 χιλιόμετρα και συνολική επιφάνεια κάπου 11 000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μια συστάδα νησιών εκεί μέσα είναι τα Πριγκιπονήσια και μια ακόμη αυτή των Νησιών του Μαρμαρά που όπως λέει και το όνομά τους είναι πλούσια σε μάρμαρα. Και οι Τούρκοι αρνούνται να χρησιμοποιούν το όνομα Προποντίς αν και πάλι σε μια ελληνική λέξη έχουν καταφύγει. Και τώρα θυμήθηκα την αιώνια απορία μου: Την Ελλάδα οι Τούρκοι την ονομάζουν Γιουνανιστάν, δηλαδή Χώρα των Ιώνων, αναγνωρίζοντας προφανώς τις ρίζες μας και στην αντίπερα όχθη. Μόνο οι δικοί μας πολιτικοί δεν σκέφθηκαν ποτέ κάτι επάνω σε αυτή την αναγνώριση που θα μπορούσε έστω και γι αλόγους πολιτικής να οδηγήσει σε μια αντίστοιχη διεκδίκηση τόσα χρόνια…

Τσολιάς-Εύζωνος. Πήξαμε αυτή την εβδομάδα στο τσολιαδικό. Εξώφυλλα, αφίσες, όλα να μας θυμίζουν τον Έλληνα ομορφάντρα. Μια λέξη με ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Παλαιότερα, πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπήρχαν στρατιώτες ντυμένοι σχεδόν με κουρέλια, που λεγόταν από τα τούρκικά «τσόλια». Από εκεί βγήκε ο τσολιάς. Μετά όμως τα ανδραγαθήματα αυτών των ανθρώπων στους Βαλκανικούς Πολέμους άλλαξε η άποψη των συγχρόνων τους και συμπολιτών τους και ντύθηκαν καλύτερα. Από το 1824 είχαν δημιουργηθεί τάγματα Ευζώνων δηλαδή καλά ζωσμένων στρατιωτών, αφού θυμήθηκαν μια ομηρική λέξη χρησιμοποιούμενη ακόμη και στην ύστερη αρχαιότητα, για να χαρακτηρίζει το γυμνασμένο στρατιώτη, τον ταχύ και ευκίνητο, που δεν έφερε βαριά ασπίδα. Τελικά από τον κουρελή τσολιά έχουμε φθάσει στον στολισμένο εύζωνο αν και η κ. Αλέκα, έχοντας μείνει κάπου ίσως εκεί λίγο πριν την εποχή των Βαλκανικών ακόμη μιλάει για τσολιαδάκια.

Ατμιστής. Η λέξη που έμαθα την προηγούμενη εβδομάδα όταν τόλμησα να προτείνω μια πιο αβρή μεταχείριση για τους καπνιστές. Έτσι μέσα στα άλλα σχόλια και σχολιανά, ένας αναγνώστης έγραψε ότι με το ηλεκτρονικό τσιγάρο ρουφάς στην ουσία ατμό και γι’ αυτό αντί για καπνιστής πρέπει να ονομάζεσαι ατμιστής. Κάτι που αντιστοιχεί στην αγγλική λέξη vaper αντί για smoker, από το vapor = ατμός. Πάντως τους αντικαπνιστές παραδέχομαι ότι τους έκανα προχθές βαπόρια (από την ίδια αγγλική ρίζα) με όσα έγραψα

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News