Πριν από δύο μήνες απεκαλύφθη ότι ένας νευρολόγος, που εργαζόταν σε γερμανικό νοσοκομείο, ήταν υπεύθυνος για το «μεγαλύτερο εγκληματικό ιατρικό σκάνδαλο σε νοσοκομείο της Ολλανδίας». Συγκεκριμένα, είχε καταγγελθεί για το γεγονός ότι, στο διάστημα 1998-2003, είχαν οδηγηθεί στο θάνατο 9 ασθενείς του, εξαιτίας λανθασμένων διαγνώσεών του σε πολύ σοβαρές παθήσεις. Μάλιστα, ένας ασθενής του αυτοκτόνησε, έπειτα από τη διάγνωση που του έγινε, πως πάσχει από Αλτσχάιμερ. Υπό την πίεση του νοσοκομείου, ο γιατρός απεχώρησε. Στην πραγματικότητα διέσχισε τα σύνορα και άρχισε να δουλεύει σε διάφορα γερμανικά νοσοκομεία, ωσότου τον ανακάλυψε ένας Ολλανδός δημοσιογράφος. Πώς μπορεί να προληφθούν τέτοια ατυχήματα;

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα (euobserver), σήμερα, για να επικυρωθεί η ιατρική άδεια ενός επαγγελματία, που αναζητά εργασία σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, τηρείται η ακόλουθη διαδικασία: Οι αρμόδιες αρχές της χώρας διαμονής, του ζητούν – από τις αρχές της χώρας καταγωγής του – πληροφορίες σχετικές με το επαγγελματικό ιστορικό του. Όμως, υπογραμμίζεται, οι πληροφορίες – που, τελικά, διακινούνται – είναι ελλειπείς, ενώ έχει διαπιστωθεί πως όταν μια χώρα θέλει να ενημερώσει μιαν άλλη για συγκεκριμένο «προβληματικό γιατρό», η πληροφορία χάνεται κάπου ανάμεσα σε ανευθυνο-υπεύθυνες αρχές…

Με τούτα και με κείνα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε να τεθεί σε λειτουργία ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, έτσι ώστε – όταν οι γιατροί, οι νοσοκόμες ή οι κτηνίατροι εκπίπτουν του επαγγέλματός τους – η πληροφορία να διαχέεται αυτομάτως, ώστε να διασφαλίζονται καλύτερα οι Ευρωπαίοι ασθενείς. Κατά την πρόταση της Επιτροπής επίσης, όταν διαπιστώνεται ένα κρούσμα κακής άσκησης, θα ενημερώνονται τα κράτη-μέλη εντός 48 ωρών, μέσω ενός κεντρικού συστήματος.

Η πρόταση πρέπει να εγκριθεί από την Ευρωβουλή τον Ιούλιο κι εν συνεχεία από τα κράτη-μέλη, για να τεθεί σε εφαρμογή. Όμως, ήδη εκδηλώνεται ο αντίλογος: αναλυτές διερωτώνται πού θα σταματήσει αυτή η πρακτική της «άμεσης ενημέρωσης» και της διάχυσης του «αρχείου» – «γιατί να εφαρμόζεται αυτό το σύστημα μόνο στο προσωπικό που σχετίζεται με την υγεία;», λένε, «και όχι στους δικηγόρους, τους οδηγούς ή τους συμβολαιογράφους;». Εξάλλου, ορισμένα κράτη – που περιβάλλουν με ιδιαίτερη προστασία τα δικαιώματα των ασθενών, όπως είναι η Βρετανία, η Δανία ή η Ιρλανδία – ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια και δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης σε κρούσματα κακής ιατρικής πρακτικής. Όμως, στον αντίποδα, στέκονται άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία ή η Πολωνία, που αντιτείνουν ότι πρόκειται για ευαίσθητα ατομικά δεδομένα που δεν μπορούν να διαχέονται χωρίς πολλά «φίλτρα». Σύλλογοι ασθενών ζητούν δημόσια διαβούλευση για το θέμα και προτείνουν, όπως ο ολλανδικός σύλλογος, να καθιερωθεί ένα δημόσιο σύστημα alert – σαν αυτό που ήδη ισχύει στη Βρετανία και την Ιρλανδία – και να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης των ασθενών στις συγκεκριμένες πληροφορίες. Η Επιτροπή διευκρινίζει πάντως σχετικά, ότι η ενημέρωση θα γίνεται για περιπτώσεις επιστημόνων που έχουν ήδη καταδικαστεί σε αφαίρεση της άδειας άσκησης του επαγγέλματος.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ότι το θέμα καθίσταται ιδιαίτερα προβληματικό στις μέρες μας καθώς – λόγω της κρίσης – παρουσιάζεται μεγάλη κινητικότητα σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, που μετακινούνται από χώρα σε χώρα σε αναζήτηση εργασίας. Τα στοιχεία λένε συγκεκριμένα, ότι το 2012 κάπου 44.000 γιατροί μετακόμισαν σε άλλη χώρα από αυτήν της καταγωγής τους, καθώς είναι το δεύτερο γκρουπ επιστημόνων που προσφεύγει στη μετανάστευση για καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές – πρώτοι είναι οι μηχανικοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News