Στις κάλπες οι Έλληνες συνήθιζαν να πηγαίνουν – σε χρόνια δύσκολα και σε χρόνια χαλαρότερα, σε χρόνια αυστηρής φτώχειας και σε χρόνια ανόδου, σε χρόνια οξύτητας και σε χρόνια σχετικής (απόλυτη δεν υπήρξε ποτέ!) ομαλότητας – με την ευχή: «Άντε, και καλό βόλι!». Αναγωγή στα ηρωικά χρόνια των αρματολών και κλεφτών, δηλαδή της εξεγερτικότητας και της (με νομιμοποιημένο εχθρό) απελευθερωτικής κινητοποίησης, η ευχή «Καλό βόλι» δείχνει έστω και με ελαφρότητα κάτι για το τι αποτελεί για τον Έλληνα των μεταπολεμικών χρόνων η αντιπαράθεση στις κάλπες.

Η ένταση και η διαιρετικότητα της διπλής κάλπης του 2012 (διπλής για την ώρα, τουλάχιστον…), της 6ης Μαΐου/17ης Ιουνίου, της δίνει ένα παράξενα ουσιαστικό περιεχόμενο. Το Μνημόνιο/ΑντιΜνημόνιο αρχικά, τα Υπέρ/Κατά του Ευρώ (με Υπερ/Κατά της μονοδιάστατης Ευρωπαϊκής ένταξης στο βάθος), είναι πράγματα που ούτως ή άλλως κουβαλάνε βάρος. Άμα, τώρα, συνειδητοποιήσει κανείς (α) πόσο γδαρμένος είναι ο κόσμος, (β) πόση ανησυχία έως άγχος υπορρέει για το αύριο και (γ) πόσος φόβος έχει προσταθεί, από τα media, τους «εταίρους» και τα ίδια τα κόμματα, διαβάζει περίεργα το «Καλό βόλι!». Πιο κυριολεκτικά: τι μας περιμένει; Πιο «αντι», πιο εξεγερτικά: δεν δέχομαι την μοίρα μου! Και πιο διχαστικά: εκεί, απέναντι, βρίσκονται εχθροί.

Καθώς, που λέτε, στον πυρήνα αυτής της αδιέξοδης κατάστασης που εμείς – οι Έλληνες του Ιουνίου 2012 – πάμε να την προσπεράσουμε/να την αντιμετωπίσουμε/να την ξορκίσουμε με εκλογές βρίσκεται η οικονομία και η μη-διαχειρισιμότητά της, ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης μια ματιά στην Κύπρο. (Την οποία υποσχόμαστε, για δεύτερη φορά μέσα σε μια γενιά, να τραβήξουμε μαζί μας οι Έλληνες του «εθνικού κέντρου» στην καταστροφή. Άλλη συζήτηση αυτή). Τι βλέπουμε λοιπόν εκεί; Ότι η Κύπρος που επρόκειτο να προστρέξει στην «Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» αμέσως μετά την Ισπανία και οπωσδήποτε πριν τις ελληνικές εκλογές, που μετρούσε ώρες κλπ. κρατάει καθυστέρηση. Κι ας τελειώνει ο χρόνος για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών της (δηλαδή βασικά της Λαϊκής, του δικού μας υπερήφανου Ομίλου Marfin…), για την προσπάθεια δηλαδή απόσβεσης του σοκ από το δικό μας PSI (το υπερήφανο «κανόνι» στα Ελληνικά κρατικά ομόλογα, που να δούμε πώς και πόσο πιέσθηκαν οι Κύπριοι να τα φορτωθούν, στην τελική ευθεία της δικής μας πτώσης).

Δείτε λοιπόν: η Κύπρος, που ήδη προ μηνών απέφυγε την σκληρή στοργή/tough love της κυρίας Μέρκελ, του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε και των «Ευρωπαίων εταίρων» με διακρατικό δάνειο 2 δις από την Μόσχα, ήδη φαίνεται ότι  – μας το αλίευσαν από την “Nezavisimaya Gazeta”- διερεύνησε με επιτυχία το ενδεχόμενο να «σηκώσει» μέχρι 5 δις ευρώ/6,3 δις δολάρια, πάλι διακρατικά, πάλιν με επιτόκια below market (τώρα, τι θα πει αυτό…) από την Ρωσία. Ώστε και τα 1,8 δις ανακεφαλαιοποίηση της Λαϊκής να καλύψει, αλλά και ανάσα/breathing space για την δημοσιονομική της διαχείριση να αποκτήσει. Δεν ξέρουμε αν η Κύπρος θα τα καταφέρει. Όμως, να, δεν παραδόθηκε αμαχητί όπως το υπερήφανο «εθνικό κέντρο» (δηλαδή εμείς). Ενδιαφέρον, όχι;

Αλλά και η Τράπεζα Κύπρου, που κι αυτή κλονίστηκε λόγω Ελλάδας και υπερήφανου haircut των Ελληνικών ομολόγων, είδαν προς στιγμή να αναφέρεται στο site του «Πολίτη» ότι προωθεί την πώληση του ασφαλιστικού της βραχίονα στην Bahrein Trust International Insurance Co. Ώστε να μην χρειαστεί καν η ίδια δεκανίκι για την ανακεφαλαιοποίησή της. Ακόμη πιο ενδιαφέρον το συνολικό set-up, όχι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News